«توچال» سر گردنه است؟
یکی از تفرج‌گاه‌های تهران را باید ارتفاعات شمال تهران دانست؛ ارتفاعاتی که لحظه‌ای شادی و آرامش را به شهروندان هدیه می‌دهند.
سایت «پرسون» در ادامه نوشت: یکی از این منزلگاه‌هایی که برای تفرج می‌توان روی آن حساب باز کرد مجموعه توچال تهران است؛ مجموعه‌ای که سالیان دور سنگ بنای ساخته‌شدن آن گذاشته شد و خطوط تله‌کابین را به ارتفاعات تهران رساند؛ ارتفاعاتی که از آن سالیان دور تا به امروز تفاوت‌های چشمگیری کرده است و یکی از این تفاوت‌ها شیوه‌های مدیریت این مجموعه عظیم است که روزانه با سیل عظیم مراجعان همراه می‌شود.
قصه از یک روز زمستانی شروع می‌شود. وقتی برای دمی آسایش و آرامش ترجیح دادیم ساعاتی را در بلندترین نقاط تهران به سر ببریم و به مجموعه توچال رفتیم. در ابتدا در یک روز میان هفته به خاطر خرابی سیستم‌های اینترنتی مجموعه و نبود یک لپ‌تاپ ساده برای راه انداختن کار افراد حاضر، مجبور شدیم فارغ از بلیت اینترنتی که داشتیم مجدد بلیت بگیریم تا بالا برویم اما نکته جالب آن بود که متوجه شدیم قیمت بلیت تازه خریداری شده با قیمت بلیت خریداری‌شده از سایت و نرخ مصوب نصب‌شده در بسیاری از ایستگاه‌های توچال متفاوت است.
علت را جویا شدیم. مدیران مجموعه پاسخ قانع‌کننده‌ای نداشتند و وقتی دیدند ما خیلی مصمم و پیگیر هستیم گفتند ما وظیفه نداریم به شما قیمت دهیم. پرسیدیم خودتان قیمت رفت و برگشت به ایستگاه هفتم را در یک روز عادی بدون استفاده از خدمات اسکی، ۷۰ هزار تومان اعلام کرده‌اید، چرا حالا ۱۱۰ هزار تومان از ما گرفته‌اید؟ پاسخی نداشتند اما تمام تلاششان را برای پاسخ‌دهی داشتند و در نهایت گفتند ما وظیفه نداریم در فصل اسکی به جز اسکی‌بازان به افراد دیگری خدمات بدهیم و اگر کسی می‌خواهد به آنجا برود باید قیمت بلیت اسکی را پرداخت کند. گفتیم اگر اینجور است بگویید پس چرا از اسکی‌بازان ۱۵۰ هزار تومان گرفتید و از ما ۱۱۰ هزار تومان؟ باز هم پاسخی نداشتند و گفتند اگر بخواهید می‌توانید آن چهل هزار تومان را نیز پرداخت کنید.
در حالیکه عدم شفافیت و تناقض‌گویی در رفتار این مدیر بخش فروش موج می‌زد به سراغ مسئول دیگری رفتیم. آن مسئول که گویا از داستان خبردار شده بود و دلش می‌خواست با ارائه بلیت‌های دیگری ما را راضی کند، در پاسخمان می‌گفت: فقط شما اعتراض کرده‌اید و ما می‌خواهیم راضی از مجموعه خارج شوید.
این مسئول که دید ما سخن از عدم شفافیت موجود در مجموعه می‌زنیم، در نهایت گفت: پیگیری می‌کنیم تا قیمت مصوب همه جا نصب شود و ما اجازه داریم تا ۱۸۰ هزار تومان قیمت مجموعه را ارائه دهیم.
در حالی که ما نمی‌دانیم دلیل این بازبودن محدوده قیمتی بلیت به چه علت است و در حالی که نمی‌توان انتظار خاصی برای پاسخگویی داشت، می‌پرسیم مگر مجموعه توچال زیر نظر بنیاد مستضعفان نیست، پس چرا همه مردم امکان استفاده از خدمات آنجا را نباید داشته باشند و به قول آقای مدیر آنجا، چرا در فصل اسکی فقط موظفنند به اسکی‌بازان خدمات ارائه دهند؟ مگر اسکی‌بازان با باقی مردم فرق دارند و یا چون بلدند اسکی بازی کنند و یا پول بیشتری دارند، این مجموعه عمومی غیردولتی باید مختص آنها باشد؟ اصلا مگر طی این سال‌ها چه تلاشی برای بازسازی و بهبود کیفیت مجموعه شده است که هر سال نرخ را گران می‌کنند و به هر قیمتی که می‌خواهند می‌فروشند؟ قیمت مصوب سال ۹۹ شان را ۷۰ تومان می‌گذارند و می‌گویند در فصل اسکی می‌توانیم قیمت را تغییر دهیم.
شاید تقصیر خود ماست که اجازه داده‌ایم اختلاف طبقاتی در همه جا نقش ببندد و حتی در یکی از تفرج‌گاه‌های ساده ما نیز که از گذشته به یادگار مانده، شاهد این ناهماهنگی‌ها و عدم شفافیت باشیم.
شاید اگر اسکی‌بازان هم همراهی کنند و خواستار شفافیت در عملکرد مجموعه شوند، شاهد آن نباشیم که یک مجموعه به طور خودمختار هر آن کار را که بخواهد بکند. خوشحال می‌شویم مدیران بنیاد مستضعفان روشن‌گری کنند و پاسخ دهند آیا مجموعه توچال و به صورت خاص، ایستگاه هفتم توچال باید برای عده خاصی از شهروندان باشد و دیگران از آن بی‌بهره باشند؟
نمی‌دانیم و منتظر پاسخ می‌مانیم. خوب است مردمی که چرخه اقتصادی ایستگاه یک تا پنجم توچال را می‌چرخانند بواسطه این بی‌احترامی و بی‌مهری مسئولان مجموعه، یک‌صدا خواستار پاسخگویی و شفاف‌سازی عملکرد مجموعه باشند.
حداقل از مجموعه‌ای به اسم بنیاد مستضعفان انتظار نمی‌رود که خدمات ارزنده و ویژه خود را برای قشر پولدارتر جامعه در نظر بگیرد و در ارائه خدمات به سایر اقشار جامعه منت بگذارد.
مجموعه توچالی که طی این‌سال‌ها حتی نتوانسته به خاطر بهبود وضعیت کابین‌ها، تغییراتی در سیمای آنها ایجاد کند، کاش بتواند در شیوه مدیریتی خود تغییرات ارزنده‌ای داشته باشد.
حال بگذریم از این قصه که مدیران مجموعه به خاطر ساخت و سازهای خاص و بدون برنامه، در حال تخریب بیش از پیش ارتفاعات تهران در ایستگاه هفتم هستند که خود نیازمند موشکافی و بررسی دقیق‌تر است تا بدانیم سود این ساخت و سازها قرار است به جیب چه کسانی برود.
قصه از یک روز زمستانی شروع می‌شود. وقتی برای دمی آسایش و آرامش ترجیح دادیم ساعاتی را در بلندترین نقاط تهران به سر ببریم و به مجموعه توچال رفتیم. در ابتدا در یک روز میان هفته به خاطر خرابی سیستم‌های اینترنتی مجموعه و نبود یک لپ‌تاپ ساده برای راه انداختن کار افراد حاضر، مجبور شدیم فارغ از بلیت اینترنتی که داشتیم مجدد بلیت بگیریم تا بالا برویم اما نکته جالب آن بود که متوجه شدیم قیمت بلیت تازه خریداری شده با قیمت بلیت خریداری‌شده از سایت و نرخ مصوب نصب‌شده در بسیاری از ایستگاه‌های توچال متفاوت است.
علت را جویا شدیم. مدیران مجموعه پاسخ قانع‌کننده‌ای نداشتند و وقتی دیدند ما خیلی مصمم و پیگیر هستیم گفتند ما وظیفه نداریم به شما قیمت دهیم. پرسیدیم خودتان قیمت رفت و برگشت به ایستگاه هفتم را در یک روز عادی بدون استفاده از خدمات اسکی، ۷۰ هزار تومان اعلام کرده‌اید، چرا حالا ۱۱۰ هزار تومان از ما گرفته‌اید؟ پاسخی نداشتند اما تمام تلاششان را برای پاسخ‌دهی داشتند و در نهایت گفتند ما وظیفه نداریم در فصل اسکی به جز اسکی‌بازان به افراد دیگری خدمات بدهیم و اگر کسی می‌خواهد به آنجا برود باید قیمت بلیت اسکی را پرداخت کند. گفتیم اگر اینجور است بگویید پس چرا از اسکی‌بازان ۱۵۰ هزار تومان گرفتید و از ما ۱۱۰ هزار تومان؟ باز هم پاسخی نداشتند و گفتند اگر بخواهید می‌توانید آن چهل هزار تومان را نیز پرداخت کنید.
در حالیکه عدم شفافیت و تناقض‌گویی در رفتار این مدیر بخش فروش موج می‌زد به سراغ مسئول دیگری رفتیم. آن مسئول که گویا از داستان خبردار شده بود و دلش می‌خواست با ارائه بلیت‌های دیگری ما را راضی کند، در پاسخمان می‌گفت: فقط شما اعتراض کرده‌اید و ما می‌خواهیم راضی از مجموعه خارج شوید.
این مسئول که دید ما سخن از عدم شفافیت موجود در مجموعه می‌زنیم، در نهایت گفت: پیگیری می‌کنیم تا قیمت مصوب همه جا نصب شود و ما اجازه داریم تا ۱۸۰ هزار تومان قیمت مجموعه را ارائه دهیم.
در حالی که ما نمی‌دانیم دلیل این بازبودن محدوده قیمتی بلیت به چه علت است و در حالی که نمی‌توان انتظار خاصی برای پاسخگویی داشت، می‌پرسیم مگر مجموعه توچال زیر نظر بنیاد مستضعفان نیست، پس چرا همه مردم امکان استفاده از خدمات آنجا را نباید داشته باشند و به قول آقای مدیر آنجا، چرا در فصل اسکی فقط موظفنند به اسکی‌بازان خدمات ارائه دهند؟ مگر اسکی‌بازان با باقی مردم فرق دارند و یا چون بلدند اسکی بازی کنند و یا پول بیشتری دارند، این مجموعه عمومی غیردولتی باید مختص آنها باشد؟ اصلا مگر طی این سال‌ها چه تلاشی برای بازسازی و بهبود کیفیت مجموعه شده است که هر سال نرخ را گران می‌کنند و به هر قیمتی که می‌خواهند می‌فروشند؟ قیمت مصوب سال ۹۹ شان را ۷۰ تومان می‌گذارند و می‌گویند در فصل اسکی می‌توانیم قیمت را تغییر دهیم.
شاید تقصیر خود ماست که اجازه داده‌ایم اختلاف طبقاتی در همه جا نقش ببندد و حتی در یکی از تفرج‌گاه‌های ساده ما نیز که از گذشته به یادگار مانده، شاهد این ناهماهنگی‌ها و عدم شفافیت باشیم.
شاید اگر اسکی‌بازان هم همراهی کنند و خواستار شفافیت در عملکرد مجموعه شوند، شاهد آن نباشیم که یک مجموعه به طور خودمختار هر آن کار را که بخواهد بکند. خوشحال می‌شویم مدیران بنیاد مستضعفان روشن‌گری کنند و پاسخ دهند آیا مجموعه توچال و به صورت خاص، ایستگاه هفتم توچال باید برای عده خاصی از شهروندان باشد و دیگران از آن بی‌بهره باشند؟
نمی‌دانیم و منتظر پاسخ می‌مانیم. خوب است مردمی که چرخه اقتصادی ایستگاه یک تا پنجم توچال را می‌چرخانند بواسطه این بی‌احترامی و بی‌مهری مسئولان مجموعه، یک‌صدا خواستار پاسخگویی و شفاف‌سازی عملکرد مجموعه باشند.
حداقل از مجموعه‌ای به اسم بنیاد مستضعفان انتظار نمی‌رود که خدمات ارزنده و ویژه خود را برای قشر پولدارتر جامعه در نظر بگیرد و در ارائه خدمات به سایر اقشار جامعه منت بگذارد.
مجموعه توچالی که طی این‌سال‌ها حتی نتوانسته به خاطر بهبود وضعیت کابین‌ها، تغییراتی در سیمای آنها ایجاد کند، کاش بتواند در شیوه مدیریتی خود تغییرات ارزنده‌ای داشته باشد.
حال بگذریم از این قصه که مدیران مجموعه به خاطر ساخت و سازهای خاص و بدون برنامه، در حال تخریب بیش از پیش ارتفاعات تهران در ایستگاه هفتم هستند که خود نیازمند موشکافی و بررسی دقیق‌تر است تا بدانیم سود این ساخت و سازها قرار است به جیب چه کسانی برود.