مجیدی: به نفوذ هنر در جامعه ایمان دارم
مجیدی مجیدی در گفتگو با مجله سینمایی «رَپ» درباره فیلم «خورشید» که به عنوان نماینده ایران راهی اسکار شده صحبت کرده است.
جیدی مجیدی در گفتگو با مجله سینمایی «رَپ» درباره فیلم «خورشید» که به عنوان نماینده ایران راهی اسکار شده صحبت کرده است.
مجله سینمایی «رَپ» روز جمعه ۲۲ ژانویه گفتگوی خود با مجید مجیدی فیلمساز ایرانی را که امسال با فیلم «خورشید» راهی رقابت اسکار شده، منتشر کرد.
فیلم «خورشید» ساخته مجیدی مجیدی سال گذشته در جشنواره بین المللی فیلم ونیز حضور داشت و توانست جایزه بهترین بازیگر نوظهور جشنواره موسوم به مارچلو ماسترویانی را برای بازیگر نقش اصلی اش روح الله زمانی دریافت کند.
متن مصاحبه مجیدی بدین شرح است:
*چرا می خواستید این داستان را تعریف کنید؟
-تمام فیلم های من درباره بچه ها بوده است و مساله ای که اکنون مورد توجه من قرار گرفته، مشکل کودکانِ کار است. من این قصه را در قلبم داشتم و منتظر فرصتی بودم تا در فیلمی درباره سوءاستفاده از این بچه ها حرف بزنم.
ما در ایران توسط کشورهایی احاطه شده ایم که بسیار آسیب پذیر هستند، مهاجران بسیاری به ویژه از افغانستان و البته همینطور پاکستان و عراق وجود دارند که از نظر مالی، روانی و عاطفی در وضعیت خوبی قرار ندارند و البته ما بچه های کار ایرانی هم داریم.
*چطور این بچه ها را برای گروه بازیگری فیلم تان پیدا کردید و چگونه این بازی های معرکه را از آن ها گرفتید؟
– همان طور که می‌توانید تصور کنید یکی از چالش‌های اصلی ما یافتن این بچه ها بود، چون من می‌خواستم از کودکانِ کار استفاده کنم. پیدا کردن آن ها در این جوامع واقعا کار دشواری بود. ماه‌ها طول کشید تا آنها را پیدا کنم و با بسیاری از آنها مصاحبه کردم. با این حال از نتیجه کار خیلی خوشحالم.
باید اعتراف کنم که این بچه ها فراتر از تصور من شگفت انگیز و تاثیرگذار بودند. وقتی در فیلم تان کودکان مناسب را انتخاب کنید ۵۰ درصد از کارتان انجام می شود. من نزدیک به ۲۵ یا ۲۶ سال است که با بچه ها کار می کنم، بنابراین می‌دانم چطور آن ها را هدایت و کنترل کنم.
*آیا فیلمی مثل «خورشید» می‌تواند درک مردم از مشکلی مانند کودکانِ کار را تغییر دهد؟
-قطعا، من به نفوذ و تاثیری که هنر می‌تواند بر جامعه داشته باشد، اعتقاد و ایمان دارم؛ حتی همین حالا و در همین وضعیت که ما با بیماری کرونا سر و کار داریم و نمی توانیم فیلم ها را نمایش عمومی دهیم.
اما با در نظر گرفتن همه این مشکلات، فکر می‌کنم فیلم تاثیری را که من می‌خواستم داشته است. در حال حاضر در کشورم مردم برای مشارکت در ساخت مدارس ویژه برای این کودکان پا پیش گذاشته اند، اگر ما زندگی این بچه‌ها را آسان‌تر نکنیم، اگر آنها تحصیل نکنند، با این کار، آینده خودمان را نابود می‌کنیم.
مجله سینمایی «رَپ» روز جمعه ۲۲ ژانویه گفتگوی خود با مجید مجیدی فیلمساز ایرانی را که امسال با فیلم «خورشید» راهی رقابت اسکار شده، منتشر کرد.
فیلم «خورشید» ساخته مجیدی مجیدی سال گذشته در جشنواره بین المللی فیلم ونیز حضور داشت و توانست جایزه بهترین بازیگر نوظهور جشنواره موسوم به مارچلو ماسترویانی را برای بازیگر نقش اصلی اش روح الله زمانی دریافت کند.
متن مصاحبه مجیدی بدین شرح است:
*چرا می خواستید این داستان را تعریف کنید؟
-تمام فیلم های من درباره بچه ها بوده است و مساله ای که اکنون مورد توجه من قرار گرفته، مشکل کودکانِ کار است. من این قصه را در قلبم داشتم و منتظر فرصتی بودم تا در فیلمی درباره سوءاستفاده از این بچه ها حرف بزنم.
ما در ایران توسط کشورهایی احاطه شده ایم که بسیار آسیب پذیر هستند، مهاجران بسیاری به ویژه از افغانستان و البته همینطور پاکستان و عراق وجود دارند که از نظر مالی، روانی و عاطفی در وضعیت خوبی قرار ندارند و البته ما بچه های کار ایرانی هم داریم.
*چطور این بچه ها را برای گروه بازیگری فیلم تان پیدا کردید و چگونه این بازی های معرکه را از آن ها گرفتید؟
– همان طور که می‌توانید تصور کنید یکی از چالش‌های اصلی ما یافتن این بچه ها بود، چون من می‌خواستم از کودکانِ کار استفاده کنم. پیدا کردن آن ها در این جوامع واقعا کار دشواری بود. ماه‌ها طول کشید تا آنها را پیدا کنم و با بسیاری از آنها مصاحبه کردم. با این حال از نتیجه کار خیلی خوشحالم.
باید اعتراف کنم که این بچه ها فراتر از تصور من شگفت انگیز و تاثیرگذار بودند. وقتی در فیلم تان کودکان مناسب را انتخاب کنید ۵۰ درصد از کارتان انجام می شود. من نزدیک به ۲۵ یا ۲۶ سال است که با بچه ها کار می کنم، بنابراین می‌دانم چطور آن ها را هدایت و کنترل کنم.
*آیا فیلمی مثل «خورشید» می‌تواند درک مردم از مشکلی مانند کودکانِ کار را تغییر دهد؟
-قطعا، من به نفوذ و تاثیری که هنر می‌تواند بر جامعه داشته باشد، اعتقاد و ایمان دارم؛ حتی همین حالا و در همین وضعیت که ما با بیماری کرونا سر و کار داریم و نمی توانیم فیلم ها را نمایش عمومی دهیم.
اما با در نظر گرفتن همه این مشکلات، فکر می‌کنم فیلم تاثیری را که من می‌خواستم داشته است. در حال حاضر در کشورم مردم برای مشارکت در ساخت مدارس ویژه برای این کودکان پا پیش گذاشته اند، اگر ما زندگی این بچه‌ها را آسان‌تر نکنیم، اگر آنها تحصیل نکنند، با این کار، آینده خودمان را نابود می‌کنیم.