اسماعمیل پور: پایان راه می گویند قهرمان و قهرمانی کیلویی چند!
مسعود اسماعیل پور به صورت رسمی برای همیشه از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.
مسعود اسماعیل پور دارنده ۲ مدال نقره و برنز جهان، قهرمان بازی‌های آسیایی، دارنده ۳ مدال طلا یک نقره و یک برنز آسیا با انتشار پیامی برای همیشه از دنیای قهرمانی خداخافظی کرد.
بخشی از متن پیام خداحافظی مسعود اسماعیل پور به شرح زیر است:
بنام خدا. در این زمان و تا این لحظه هیچ وقت بطور کلامی یا زبانی حرفی از خداحافظی از کشتی نزدم ولی امروز برای همیشه از کشتی خداحافظی می‌کنم و از همه کسانی که در این ٢٥ سال برایم زحمت کشیدند تا بتوانم مسیر کشتی را ادامه دهم ممنونم. دست تک تک این عزیزان را می‌بوسم و کف پای همه مردم و دوستانی که برایم دعا کردن را هم می‌بوسم. از همه کسانی که ناراحتشان کردم عذرخواهی می‌کنم و امیدوارم من را ببخشند که نتوانستم بهتر عمل کنم، کشتی دیگر آینده هیچ کس را در اینجا تامین نخواهد کرد، حتی عمر قهرمانی یک کشتی گیر وقتی به انتها رسید هیچ آینده‌ای نخواهد داشت «بقول معروف قهرمان زنده رو عشقه! البته آن هم وقتی قهرمانیش تموم میشه تهش باید دست فروشی کند و یا کنار خیابون بساط پهن کند» تحصیلکرده هم که باشی ولی عمرت خرج کشتی شده و هیچ جایگاه شغلی نخواهی داشت و فراموش شده ای، پس پیشنهاد می‌کنم هر کسی راه کشتی را در پیش گرفته بداند تهش فراموش خواهد شد و حتی بستری نیست که انتقال تجربه کنه!
تا به امروز هر مدالی که گرفتم درون کیسه‌ای انداختم تا شاید کسی بتواند از ضایعاتش حداقل استفاده کند، چون بکارم نیآمد، تنها عشق مردم هست که همواره به هر ورزشکاری دلگرمی می‌دهد، حتی ابتدایی‌ترین شغل هم نصیب کشتی گیری که بهترین عناوین جهان و المپیک را کسب کند نخواهد شد، حتی از ساده‌ترین کسی که منصبی در این دستگاه دارد التماس و خواهش هم بکنی جزء جواب برو قهرمان و قهرمانی کیلویی چندِ را میشنوی...
از اینکه کشتی رو انتخاب کردم نمی‌دونم بگم پشیمانم یا خوشحال یا گله‌مند که تو این مملکت نتوانستم یک کاری داشته باشم تا برای امرار معاش زندگی را ادامه بدهم! حتی نتوانستم مسئولین برق کشور رو قانع کنم که بتوانم مشغول بشوم! دلم برای آینده ورزش کشور میسوزه، چرا حرفی نمی‌زنند و کاری نمیکنن! یک دست صدا نداره؟!
بخشی از متن پیام خداحافظی مسعود اسماعیل پور به شرح زیر است:
بنام خدا. در این زمان و تا این لحظه هیچ وقت بطور کلامی یا زبانی حرفی از خداحافظی از کشتی نزدم ولی امروز برای همیشه از کشتی خداحافظی می‌کنم و از همه کسانی که در این ٢٥ سال برایم زحمت کشیدند تا بتوانم مسیر کشتی را ادامه دهم ممنونم. دست تک تک این عزیزان را می‌بوسم و کف پای همه مردم و دوستانی که برایم دعا کردن را هم می‌بوسم. از همه کسانی که ناراحتشان کردم عذرخواهی می‌کنم و امیدوارم من را ببخشند که نتوانستم بهتر عمل کنم، کشتی دیگر آینده هیچ کس را در اینجا تامین نخواهد کرد، حتی عمر قهرمانی یک کشتی گیر وقتی به انتها رسید هیچ آینده‌ای نخواهد داشت «بقول معروف قهرمان زنده رو عشقه! البته آن هم وقتی قهرمانیش تموم میشه تهش باید دست فروشی کند و یا کنار خیابون بساط پهن کند» تحصیلکرده هم که باشی ولی عمرت خرج کشتی شده و هیچ جایگاه شغلی نخواهی داشت و فراموش شده ای، پس پیشنهاد می‌کنم هر کسی راه کشتی را در پیش گرفته بداند تهش فراموش خواهد شد و حتی بستری نیست که انتقال تجربه کنه!
تا به امروز هر مدالی که گرفتم درون کیسه‌ای انداختم تا شاید کسی بتواند از ضایعاتش حداقل استفاده کند، چون بکارم نیآمد، تنها عشق مردم هست که همواره به هر ورزشکاری دلگرمی می‌دهد، حتی ابتدایی‌ترین شغل هم نصیب کشتی گیری که بهترین عناوین جهان و المپیک را کسب کند نخواهد شد، حتی از ساده‌ترین کسی که منصبی در این دستگاه دارد التماس و خواهش هم بکنی جزء جواب برو قهرمان و قهرمانی کیلویی چندِ را میشنوی...
از اینکه کشتی رو انتخاب کردم نمی‌دونم بگم پشیمانم یا خوشحال یا گله‌مند که تو این مملکت نتوانستم یک کاری داشته باشم تا برای امرار معاش زندگی را ادامه بدهم! حتی نتوانستم مسئولین برق کشور رو قانع کنم که بتوانم مشغول بشوم! دلم برای آینده ورزش کشور میسوزه، چرا حرفی نمی‌زنند و کاری نمیکنن! یک دست صدا نداره؟!