طع شدن دستِ چپ پلنگ هرمزگان + تصاویر
"با وجود تمام تلاش دامپزشکان متأسفانه دست چپ نازَک، پلنگ هرمزگان قطع شده است که آسیب شدید به بافت و استخوان دلیل قطع دست نازَک بود".
شهاب‌الدین منتظمی مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست، اظهار کرد: با وجود تمام تلاش دامپزشکان متأسفانه دست چپ نازَک، پلنگ هرمزگان قطع شده است که آسیب شدید به بافت و استخوان دلیل قطع دست نازَک بود.
وی افزود: سه‌شنبه هفته گذشته یک قلاده پلنگ در بشاگرد استان هرمزگان در یک تله فلزی گرفتار شده و با اطلاع همیاران به محیط زیست استان هرمزگان، نیروهای محیط زیست استان هرمزگان و دامپزشک اعزامی از استان فارس در روز جمعه نسبت به بیهوشی و زنده‌گیری این گونه اقدام و رادیوگرافی و سرم‌تراپی اولیه برای مداوای دست این حیوان انجام شد.
مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست اضافه کرد: پس از بررسی‌های رادیوگرافی مشخص شد که شکستگی در استخوان دیده شده و رباط‌های دست آسیب دیده‌اند که صبح روز یکشنبه (30 آذر) این پلنگ با رعایت پروتکل‌های انتقال حیوانات وحشی و با هواپیما به تهران منتقل و به بیمارستان دکتر فتاحیان برای ادامه روند درمان انتقال یافت.
منتظمی گفت: این پلنگ پس از بررسی رادیوگرافی، متأسفانه به رغم تلاش تمام نیروهای محیط زیست و دامپزشکان بر اثر نکروز استخوان‌های دست چپ که به دلیل فشار تله باعث عفونت و از بین رفتن بافت‌های دست شده و قابلیت جراحی و ترمیم را نداشت که این ماده پلنگ به اتاق عمل انتقال و دست حیوان به دلیل از بین رفتن بافت عصبی و استخوان‌ها قطع شد.
وی اظهار کرد: پس از ریکاوری و به هوش آمدن حیوان اقدامات برای انتقال به کلینیک حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست انجام و این ماده پلنگ چهار ساله در کلینیک حیات وحش پردیسان تحت مراقبت قرار دارد.
براساس این گزارش، پلنگ ایرانی یا پلنگ پارسی به لحاظ جثه بزرگ‌ترین زیرگونه پلنگ است که بومی غرب آسیا است و در فهرست جانوران «در معرض خطر انقراض» آی یو سی ان قرار دارد، طبق برآوردی در سال 2005 کمتر از هزار و 300 پلنگ در گستره‌ای شامل قفقاز، ترکمنستان، جنوب روسیه، پاکستان، افغانستان و ایران زیست می‌کنند. حداقل 60 تا 70 درصد این جمعیت در داخل مرزهای ایران به سر می‌برند به این ترتیب ایران مهم‌ترین زیستگاه پلنگ ایرانی در غرب آسیا به شمار می‌رود، اصلی‌ترین تهدید پیش‌روی بقای این حیوان جدا شدن زیستگاه‌ها و قطع ارتباط ژنتیکی گروه‌های مختلف این حیوان است که معمولا به تشکیل گروه‌های بسیار کوچک منجر شده است، به‌طوری‌که در همه قلمرو زیستی این حیوان هیچ گروه جمعیتی وجود ندارد که دربرگیرنده بیش از 100 پلنگ بالغ باشد.
کاهش طعمه بر اثر شکار انسان‌ها، گسترش زیربنایی، مزاحمت‌های انسانی و از میان رفتن زیستگاه (شامل چیدن گیاهان و قارچ‌های خوراکی، ساخت معدن، جاده‌سازی، جنگل‌زدایی، آتش‌سوزی و چرای دام) عواملی است که منجر به تکه‌تکه شدن زیستگاه‌های حیوان شده است.
وی افزود: سه‌شنبه هفته گذشته یک قلاده پلنگ در بشاگرد استان هرمزگان در یک تله فلزی گرفتار شده و با اطلاع همیاران به محیط زیست استان هرمزگان، نیروهای محیط زیست استان هرمزگان و دامپزشک اعزامی از استان فارس در روز جمعه نسبت به بیهوشی و زنده‌گیری این گونه اقدام و رادیوگرافی و سرم‌تراپی اولیه برای مداوای دست این حیوان انجام شد.
مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست اضافه کرد: پس از بررسی‌های رادیوگرافی مشخص شد که شکستگی در استخوان دیده شده و رباط‌های دست آسیب دیده‌اند که صبح روز یکشنبه (30 آذر) این پلنگ با رعایت پروتکل‌های انتقال حیوانات وحشی و با هواپیما به تهران منتقل و به بیمارستان دکتر فتاحیان برای ادامه روند درمان انتقال یافت.
منتظمی گفت: این پلنگ پس از بررسی رادیوگرافی، متأسفانه به رغم تلاش تمام نیروهای محیط زیست و دامپزشکان بر اثر نکروز استخوان‌های دست چپ که به دلیل فشار تله باعث عفونت و از بین رفتن بافت‌های دست شده و قابلیت جراحی و ترمیم را نداشت که این ماده پلنگ به اتاق عمل انتقال و دست حیوان به دلیل از بین رفتن بافت عصبی و استخوان‌ها قطع شد.
وی اظهار کرد: پس از ریکاوری و به هوش آمدن حیوان اقدامات برای انتقال به کلینیک حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست انجام و این ماده پلنگ چهار ساله در کلینیک حیات وحش پردیسان تحت مراقبت قرار دارد.
براساس این گزارش، پلنگ ایرانی یا پلنگ پارسی به لحاظ جثه بزرگ‌ترین زیرگونه پلنگ است که بومی غرب آسیا است و در فهرست جانوران «در معرض خطر انقراض» آی یو سی ان قرار دارد، طبق برآوردی در سال 2005 کمتر از هزار و 300 پلنگ در گستره‌ای شامل قفقاز، ترکمنستان، جنوب روسیه، پاکستان، افغانستان و ایران زیست می‌کنند. حداقل 60 تا 70 درصد این جمعیت در داخل مرزهای ایران به سر می‌برند به این ترتیب ایران مهم‌ترین زیستگاه پلنگ ایرانی در غرب آسیا به شمار می‌رود، اصلی‌ترین تهدید پیش‌روی بقای این حیوان جدا شدن زیستگاه‌ها و قطع ارتباط ژنتیکی گروه‌های مختلف این حیوان است که معمولا به تشکیل گروه‌های بسیار کوچک منجر شده است، به‌طوری‌که در همه قلمرو زیستی این حیوان هیچ گروه جمعیتی وجود ندارد که دربرگیرنده بیش از 100 پلنگ بالغ باشد.
کاهش طعمه بر اثر شکار انسان‌ها، گسترش زیربنایی، مزاحمت‌های انسانی و از میان رفتن زیستگاه (شامل چیدن گیاهان و قارچ‌های خوراکی، ساخت معدن، جاده‌سازی، جنگل‌زدایی، آتش‌سوزی و چرای دام) عواملی است که منجر به تکه‌تکه شدن زیستگاه‌های حیوان شده است.