از اشتباهات فاحش «صفر ۲۱» تا جذابیت تکراری «خانه امن
حمدتقی فهیم با انتقاد صریح از سریال «صفر بیست و یک» معتقد است، ساخته مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری نتوانست انتظارها را آنطور که باید و شاید برآورده کند. این منتقد همچنین موضوع پلیسی ـ امنیتی سریال «خانه امن» را تحسین برانگیز، اما پرداخت شخصیت‌ها در این سریال را نامناسب و تکراری می‌داند.
فهیم در گفت‌وگویی با ایسنا در ابتدای صحبت هایش سریال «صفر ۲۱» را ضعیف و فاقد نوگرایی می داند و می‌گوید: نکته چندان مثبتی در این سریال به چشم نمی خورد. ویترین خوبی داشت اما از این ویترین استفاده نکرده بود. ما بازیگر خانم در کمدی کم داریم، همان چند بازیگر خوب در این سریال حضور داشتند که سریال آنها را هم سوزاند.
این منتقد درباره سریال طنز «صفر ۲۱» که به تازگی پخش آن از شبکه سه سیما تمام شده است، ادامه می‌دهد: بازی‌ها، قاب ها و تدوین سریال اشکالاتی داشت. در این کار اشتباهات ویرانگرانه‌ای به چشم می خورد و برخی نکات ابتدایی هم رعایت نشده بود. پرش هایی از این صحنه به آن صحنه داشت که مخاطب نمی‌توانست با سریال ارتباط بگیرد.
او می‌گوید: فیلم‌نامه بخشی از کار است. فیلم‌نامه قوی را کارگردان ضعیف خراب می‌کند. در اجرا کار را دم دستی گرفتند و فیلم نامه هم رفته بود به سمت بهره برداری از متن های دم دستی که قبلا کار شده بود؛ مثل فضای مجازی. بازی‌ها حساب نشده بود و تحلیل نقش و شخصیت نداشت. همه این‌ها دست به دست هم داده بود که سریال چندان قابل تحمل نباشد.
خانه امن؛ سوژه ای جذاب با اشکالاتی در فرم
محمد تقی فهیم درباره سریال«خانه امن» هم می گوید: «خانه امن» در مقایسه با سطح سریال های شبکه یک در چند سال اخیر، جزو کارهای خوب محسوب می شود؛ این خوبی سریال، به خاطر موضوع و انتخاب سوژه است. چنین موضوعاتی جزو الزامات و وظیفه تلویزیون است. سینمای ما اصلا به موضوعات پلیسی ـ جاسوسی نمی‌پردازد که این کمبود جدی است. در تلویزیون پیشتر نمونه‌هایی مثل «گاندو» را داشته‌ایم و تلویزیون این ضعف سینما را جبران می‌کند.
این منتقد با بررسی دو شخصیت سریال «خانه امن» اضافه می‌کند: همسر قاضی در جایی شخصیت محکمی دارد اما وقتی دخترشان دزدیده می‌شود قاضی و همسرش انگار آدم‌های دیگری می‌شوند و طور دیگری رفتار می‌کنند. یا مثلا قاضی که قبلا رزمنده بوده و نمادی از جریان سالم کشور است، فقط یک دختر دارد. الان و در شرایطی که حاکمیت تبلیغ فرزندآوری دارد، این قاضی فقط یک دختر دارد؛ این‌ها مسائلی است که باید به آن توجه می‌شد.
او می‌افزاید: سریال از جایی به بعد وارد روابط و مناسبتی دم دستی شده و ارزش‌های چند قسمت اول را زیر پا گذاشته است. «خانه امن» را اگر با سریالی مانند «گاندو» مقایسه کنیم، سریال ضعیفی است یا حتی نسبت به برخی کارهای سینمایی با این موضوع مثل «قلاده‌های طلا» هم ضعیف است.
فهیم با بیان اینکه مهم این است که سریال و محتوایش به نظر بیننده تازه بیاید و فکر کند قبلا این را جایی ندیده است یا کمتر دیده است، ادامه می‌دهد: شخصیت‌ها باید دارای کاریزمای لازم باشند اما سریال «خانه امن» این‌ها را ندارد؛ مثلا آقای زندگانی و آقای پگاه به عنوان دو پلیس در سریال خیلی منفعل هستند. طرز بیان، عمل و پرحرفی‌های بیش از اندازه‌شان مناسب نیست؛ حدسیاتشان خیلی بیش از حد است؛ در صورتی که در کارهای پلیسی، پلیس‌های مقتدر آنقدر نمی‌گویند حدس می‌زنیم، این شخصیت‌ها مکررا از کلمه حدس می‌زنم استفاده می‌کنند.
این منتقد تلویزیونی در پایان درباره سریال «خانه امن» می‌گوید: نکته دیگر این است که سریال ها ی پلیسی حتما باید طوری طراحی شوند که یا مخاطب جلوتر از پلیس باشد یا پلیس جلوتر از مخاطب؛ یعنی یک سری اتفاقات را مخاطب بداند و پلیس نداند یا پلیس ها بدانند و مخاطب هم همراه با آنها می فهمد؛ اما این سریال بین این دو رویکرد سرگردان است و هیچ اتفاقی نیست که ما را دچار دلهره و اضطراب کند.
این منتقد درباره سریال طنز «صفر ۲۱» که به تازگی پخش آن از شبکه سه سیما تمام شده است، ادامه می‌دهد: بازی‌ها، قاب ها و تدوین سریال اشکالاتی داشت. در این کار اشتباهات ویرانگرانه‌ای به چشم می خورد و برخی نکات ابتدایی هم رعایت نشده بود. پرش هایی از این صحنه به آن صحنه داشت که مخاطب نمی‌توانست با سریال ارتباط بگیرد.
او می‌گوید: فیلم‌نامه بخشی از کار است. فیلم‌نامه قوی را کارگردان ضعیف خراب می‌کند. در اجرا کار را دم دستی گرفتند و فیلم نامه هم رفته بود به سمت بهره برداری از متن های دم دستی که قبلا کار شده بود؛ مثل فضای مجازی. بازی‌ها حساب نشده بود و تحلیل نقش و شخصیت نداشت. همه این‌ها دست به دست هم داده بود که سریال چندان قابل تحمل نباشد.
خانه امن؛ سوژه ای جذاب با اشکالاتی در فرم
محمد تقی فهیم درباره سریال«خانه امن» هم می گوید: «خانه امن» در مقایسه با سطح سریال های شبکه یک در چند سال اخیر، جزو کارهای خوب محسوب می شود؛ این خوبی سریال، به خاطر موضوع و انتخاب سوژه است. چنین موضوعاتی جزو الزامات و وظیفه تلویزیون است. سینمای ما اصلا به موضوعات پلیسی ـ جاسوسی نمی‌پردازد که این کمبود جدی است. در تلویزیون پیشتر نمونه‌هایی مثل «گاندو» را داشته‌ایم و تلویزیون این ضعف سینما را جبران می‌کند.
این منتقد با بررسی دو شخصیت سریال «خانه امن» اضافه می‌کند: همسر قاضی در جایی شخصیت محکمی دارد اما وقتی دخترشان دزدیده می‌شود قاضی و همسرش انگار آدم‌های دیگری می‌شوند و طور دیگری رفتار می‌کنند. یا مثلا قاضی که قبلا رزمنده بوده و نمادی از جریان سالم کشور است، فقط یک دختر دارد. الان و در شرایطی که حاکمیت تبلیغ فرزندآوری دارد، این قاضی فقط یک دختر دارد؛ این‌ها مسائلی است که باید به آن توجه می‌شد.
او می‌افزاید: سریال از جایی به بعد وارد روابط و مناسبتی دم دستی شده و ارزش‌های چند قسمت اول را زیر پا گذاشته است. «خانه امن» را اگر با سریالی مانند «گاندو» مقایسه کنیم، سریال ضعیفی است یا حتی نسبت به برخی کارهای سینمایی با این موضوع مثل «قلاده‌های طلا» هم ضعیف است.
فهیم با بیان اینکه مهم این است که سریال و محتوایش به نظر بیننده تازه بیاید و فکر کند قبلا این را جایی ندیده است یا کمتر دیده است، ادامه می‌دهد: شخصیت‌ها باید دارای کاریزمای لازم باشند اما سریال «خانه امن» این‌ها را ندارد؛ مثلا آقای زندگانی و آقای پگاه به عنوان دو پلیس در سریال خیلی منفعل هستند. طرز بیان، عمل و پرحرفی‌های بیش از اندازه‌شان مناسب نیست؛ حدسیاتشان خیلی بیش از حد است؛ در صورتی که در کارهای پلیسی، پلیس‌های مقتدر آنقدر نمی‌گویند حدس می‌زنیم، این شخصیت‌ها مکررا از کلمه حدس می‌زنم استفاده می‌کنند.
این منتقد تلویزیونی در پایان درباره سریال «خانه امن» می‌گوید: نکته دیگر این است که سریال ها ی پلیسی حتما باید طوری طراحی شوند که یا مخاطب جلوتر از پلیس باشد یا پلیس جلوتر از مخاطب؛ یعنی یک سری اتفاقات را مخاطب بداند و پلیس نداند یا پلیس ها بدانند و مخاطب هم همراه با آنها می فهمد؛ اما این سریال بین این دو رویکرد سرگردان است و هیچ اتفاقی نیست که ما را دچار دلهره و اضطراب کند.