شاهین ایزدیار: من مایکل فلپس ایران هستم
ورزشکاران جانباز و معلول ایرانی سال‌هاست که در میادین مختلف افتخارآفرینی می‌کنند. دامنه این موفقیت‌های غرورانگیز حالا به بازی‌های پاراآسیایی 2018 جاکارتا رسیده و مدال طلایی که یکشنبه در رشته شنا و در ماده 100 متر پروانه کلاس S10 توسط شاهین ایزدیار به دست آمد، آغاز آن بود.
ورزشکاران جانباز و معلول ایرانی سال‌هاست که در میادین مختلف افتخارآفرینی می‌کنند. دامنه این موفقیت‌های غرورانگیز حالا به بازی‌های پاراآسیایی 2018 جاکارتا رسیده و مدال طلایی که یکشنبه در رشته شنا و در ماده 100 متر پروانه کلاس S10 توسط شاهین ایزدیار به دست آمد، آغاز آن بود. این ورزشکار کرجی که سابقه حضور در بازی‌های پاراآسیایی و پاراالمپیک در دوره‌های قبل را نیز در کارنامه خود دارد، روز گذشته در دومین رقابت خود توانست در ماده 100 متر آزاد کلاس S 10، دومین مدال طلای خود را به ارمغان بیاورد. ضمن اینکه او این شانس را دارد تا در 5 ماده دیگر نیز برای کسب مدال طلا بجنگد و به افتخاری دست پیدا کند که در تاریخ ورزش ایران بی نظیر است و تاکنون کسی نتوانسته چنین رکوردی را در ورزش کشورمان از خود به جا بگذارد. دیروز و پس از کسب دومین طلای ایزدیار، خبرنگار «ایران» گفت‌وگویی با این شناگر انجام داد. او به سؤالات مختلفی پاسخ داد و صحبت‌های جالبی درخصوص دبل کردن خود در کسب مدال طلا مطرح کرد.
شاهین ایزدیار صحبت‌هایش را این گونه آغاز کرد: «خیلی خوشحالم که در دو روز، 2 مدال طلا برای کاروان ایران به دست آوردم. من در 5 ماده دیگر نیز طی روزهای آینده مسابقه خواهم داد و امیدوارم که مدال‌آوری‌هایم تداوم داشته باشد.»
وی به مدال طلایی که در دوره‌های قبل کسب کرده بود، اشاره کرد: «من در بازی‌های پاراآسیایی 2014 اینچئون 5 مدال نقره و یک برنز کسب کردم و متأسفانه نتوانستم مدال بگیرم و آخرین مدال طلایی که گرفته بودم، در بازی‌های پاراآسیایی 2010 گوانگجو بود و در واقع 8 سال بود که برای طلا روی سکو نرفته بودم و خیلی خوشحالم که بعد از 8 سال این طلسم شکست. البته در این راه ممارست زیادی داشتم و خیلی‌ها هم برایم زحمت کشیدند. از جمله مربی‌ام آقای مهدی ضیایی، آقای امیرعلی سعادتمند مربی بدنسازم و آقای مشتاق رئیس هیأت شنای خراسان که بسیار به من کمک کردند و از آنها تشکر می‌کنم.»
ایزدیار درباره اینکه آیا پیش‌بینی این مدال طلا را می‌کرد یا نه، پاسخ داد: «بله پیش‌بینی این موضوع را می‌کردم و خیلی خوشحالم در دو ماده اولی که با حریفانم رقابت کردم، این رؤیا به حقیقت تبدیل شد.»
وی ادامه داد: «من سه‌شنبه در ماده 200 متر مختلط انفرادی و فردا (چهارشنبه) در 400 متر آزاد که در آن رنک 2 هستم مسابقه می‌دهم و با حریف قزاقم رقابت دارم که توانستم او را امروز (دیروز) شکست دهم. بعد از آن هم در کرال سبک 50 متر و صد متر قورباغه و صد متر کرال پشت که ماده‌های تخصصی خودم هستند مسابقه خواهم داد و امیدوارم که بتوانم 7 مدال طلا را به دست آورم.»
وی درباره اینکه با کسب 7 مدال طلا به یک رکورد بی نظیر در تاریخ ورزش ایران دست پیدا خواهد کرد، چنین واکنشی داشت: «بله اگر این اتفاق بیفتد، برای اولین بار در تاریخ ورزش ایران خواهد بود. ما قبلاً دو مدال طلا داشته‌ایم ولی بیشتر از آن نداشته‌ایم و من امیدوارم این طلسم را هم بشکنم و هدفم هم این است که رنک ایران را در کل ارتقا دهم و برای اولین بار از کره جنوبی جلو بزنیم و بر سکوی سوم قرار بگیریم.»
این شناگر افتخارآفرین درباره اینکه با مدال طلای او ورزشکاران دیگر ایران هم طلایی شدند، چنین احساس خود را بیان کرد: «خیلی خوشحالم که اولین مدال طلای کاروان ایران را به دست آوردم و این انگیزه‌ای شد برای سایر بچه‌ها که طلا بگیرند.»
وی درباره تفاوت شنای معلولان و شنای معمولی جهان و ایران هم گفت: «ما در شنای پاراالمپیک جهان نفراتی داریم که سطح‌شان خیلی بالاست و با کمترین معلولیت، می‌توانند شناگران سالم ایران را هم بگیرند اما در پاراآسیایی هم رکوردهای خوبی زده شد. رکورد خود من در صد متر، یک دقیقه و 9 ثانیه است که رنک دو و سه عادی محسوب می‌شود. من در این دو روز سرماخوردگی هم داشتم و حالا که بهتر شوم، امیدوارم بتوانم رکورد خودم را هم بزنم.»
او درباره اینکه آیا می‌توان او را مایکل فلپس شنای ایران نامید، چنین واکنشی داشت: «راستش را بخواهید خیلی‌ها این جمله را به من گفته‌اند اما من فاصله‌ام با آقای فلپس شناگر امریکایی که 27 مدال طلای المپیک و جهان را دارند، خیلی زیاد است اما با توجه به اینکه شنای ایران 50 سال از شنای دنیا عقب است، می‌شود این قیاس را با من انجام داد. چون کسی را نداشته‌ایم که طلا بگیرد. من دو دوره در پاراالمپیک بوده‌ام و به فینال رسیده‌ام و جزو 8 نفر برتر دنیا بوده‌ام.»
ایزدیار درباره اینکه با این افتخارآفرینی چه توقعی از مسئولان ورزش ایران دارد، گفت: «امیدوارم قدر این رشته را بدانند. قدر من را نه بلکه شنا را. این رشته بسیار پر مدال است و یک نفر به تنهایی می‌تواند 8، 7 مدال کسب کند. تیم‌هایی مانند والیبال و بسکتبال با 20 بازیکن، هر چقدر هم تلاش کنند ممکن است در نهایت یک مدال طلا بگیرند اما در شنا بیشترین مدال به دست می‌آید و برای همین باید برای شنا سرمایه‌گذاری شود و بیشترین بها را به آن بدهند. الان از دوره قبل بازی‌ها تا الان هم‌تیمی‌های من به غیر از خودم که یکی دو سفر برای مسابقه رفته‌ام، هیچ کدامشان مسابقه نداده‌اند و هیچ انگیزه‌ای نداشتند و می‌خواستند شنا را کنار بگذارند. اینکه بچه‌های ما هر 4 سال یک بار مسابقه بدهند، خوشایند نیست و باید بیشتر به آنها توجه شود.»
وی درباره سابقه فعالیت‌های خودش هم توضیح داد: «من بچه کرج هستم و 25 سال دارم. به طور مادرزاد دست راستم از مچ قطع است. از 9 سالگی هم شنا می‌کنم و از 14 سالگی هم عضو تیم ملی هستم. الان 8 سال است که به مشهد نقل مکان کرده‌ام تا زیر نظر مربی‌ام آقای ضیایی کار کنم. من مدال اولم را به ایشان و مدال دومم را به پدر و مادرم تقدیم کردم.»
ایزدیار درباره اینکه حالا که ساکن مشهد است، نذری برای امام رضا(ع) انجام داده تا باز هم مدال بگیرد یا نه، گفت: «خیلی‌ها نذر امام رضا(ع) می‌کنند تا حاجت بگیرند اما من نذر کرده‌ام برای مناطق محروم سرویس بهداشتی بسازم و امیدوارم خدا کمک کند تا نذرم را ادا کنم.»
شاهین ایزدیار صحبت‌هایش را این گونه آغاز کرد: «خیلی خوشحالم که در دو روز، 2 مدال طلا برای کاروان ایران به دست آوردم. من در 5 ماده دیگر نیز طی روزهای آینده مسابقه خواهم داد و امیدوارم که مدال‌آوری‌هایم تداوم داشته باشد.»
وی به مدال طلایی که در دوره‌های قبل کسب کرده بود، اشاره کرد: «من در بازی‌های پاراآسیایی 2014 اینچئون 5 مدال نقره و یک برنز کسب کردم و متأسفانه نتوانستم مدال بگیرم و آخرین مدال طلایی که گرفته بودم، در بازی‌های پاراآسیایی 2010 گوانگجو بود و در واقع 8 سال بود که برای طلا روی سکو نرفته بودم و خیلی خوشحالم که بعد از 8 سال این طلسم شکست. البته در این راه ممارست زیادی داشتم و خیلی‌ها هم برایم زحمت کشیدند. از جمله مربی‌ام آقای مهدی ضیایی، آقای امیرعلی سعادتمند مربی بدنسازم و آقای مشتاق رئیس هیأت شنای خراسان که بسیار به من کمک کردند و از آنها تشکر می‌کنم.»
ایزدیار درباره اینکه آیا پیش‌بینی این مدال طلا را می‌کرد یا نه، پاسخ داد: «بله پیش‌بینی این موضوع را می‌کردم و خیلی خوشحالم در دو ماده اولی که با حریفانم رقابت کردم، این رؤیا به حقیقت تبدیل شد.»
وی ادامه داد: «من سه‌شنبه در ماده 200 متر مختلط انفرادی و فردا (چهارشنبه) در 400 متر آزاد که در آن رنک 2 هستم مسابقه می‌دهم و با حریف قزاقم رقابت دارم که توانستم او را امروز (دیروز) شکست دهم. بعد از آن هم در کرال سبک 50 متر و صد متر قورباغه و صد متر کرال پشت که ماده‌های تخصصی خودم هستند مسابقه خواهم داد و امیدوارم که بتوانم 7 مدال طلا را به دست آورم.»
وی درباره اینکه با کسب 7 مدال طلا به یک رکورد بی نظیر در تاریخ ورزش ایران دست پیدا خواهد کرد، چنین واکنشی داشت: «بله اگر این اتفاق بیفتد، برای اولین بار در تاریخ ورزش ایران خواهد بود. ما قبلاً دو مدال طلا داشته‌ایم ولی بیشتر از آن نداشته‌ایم و من امیدوارم این طلسم را هم بشکنم و هدفم هم این است که رنک ایران را در کل ارتقا دهم و برای اولین بار از کره جنوبی جلو بزنیم و بر سکوی سوم قرار بگیریم.»
این شناگر افتخارآفرین درباره اینکه با مدال طلای او ورزشکاران دیگر ایران هم طلایی شدند، چنین احساس خود را بیان کرد: «خیلی خوشحالم که اولین مدال طلای کاروان ایران را به دست آوردم و این انگیزه‌ای شد برای سایر بچه‌ها که طلا بگیرند.»
وی درباره تفاوت شنای معلولان و شنای معمولی جهان و ایران هم گفت: «ما در شنای پاراالمپیک جهان نفراتی داریم که سطح‌شان خیلی بالاست و با کمترین معلولیت، می‌توانند شناگران سالم ایران را هم بگیرند اما در پاراآسیایی هم رکوردهای خوبی زده شد. رکورد خود من در صد متر، یک دقیقه و 9 ثانیه است که رنک دو و سه عادی محسوب می‌شود. من در این دو روز سرماخوردگی هم داشتم و حالا که بهتر شوم، امیدوارم بتوانم رکورد خودم را هم بزنم.»
او درباره اینکه آیا می‌توان او را مایکل فلپس شنای ایران نامید، چنین واکنشی داشت: «راستش را بخواهید خیلی‌ها این جمله را به من گفته‌اند اما من فاصله‌ام با آقای فلپس شناگر امریکایی که 27 مدال طلای المپیک و جهان را دارند، خیلی زیاد است اما با توجه به اینکه شنای ایران 50 سال از شنای دنیا عقب است، می‌شود این قیاس را با من انجام داد. چون کسی را نداشته‌ایم که طلا بگیرد. من دو دوره در پاراالمپیک بوده‌ام و به فینال رسیده‌ام و جزو 8 نفر برتر دنیا بوده‌ام.»
ایزدیار درباره اینکه با این افتخارآفرینی چه توقعی از مسئولان ورزش ایران دارد، گفت: «امیدوارم قدر این رشته را بدانند. قدر من را نه بلکه شنا را. این رشته بسیار پر مدال است و یک نفر به تنهایی می‌تواند 8، 7 مدال کسب کند. تیم‌هایی مانند والیبال و بسکتبال با 20 بازیکن، هر چقدر هم تلاش کنند ممکن است در نهایت یک مدال طلا بگیرند اما در شنا بیشترین مدال به دست می‌آید و برای همین باید برای شنا سرمایه‌گذاری شود و بیشترین بها را به آن بدهند. الان از دوره قبل بازی‌ها تا الان هم‌تیمی‌های من به غیر از خودم که یکی دو سفر برای مسابقه رفته‌ام، هیچ کدامشان مسابقه نداده‌اند و هیچ انگیزه‌ای نداشتند و می‌خواستند شنا را کنار بگذارند. اینکه بچه‌های ما هر 4 سال یک بار مسابقه بدهند، خوشایند نیست و باید بیشتر به آنها توجه شود.»
وی درباره سابقه فعالیت‌های خودش هم توضیح داد: «من بچه کرج هستم و 25 سال دارم. به طور مادرزاد دست راستم از مچ قطع است. از 9 سالگی هم شنا می‌کنم و از 14 سالگی هم عضو تیم ملی هستم. الان 8 سال است که به مشهد نقل مکان کرده‌ام تا زیر نظر مربی‌ام آقای ضیایی کار کنم. من مدال اولم را به ایشان و مدال دومم را به پدر و مادرم تقدیم کردم.»
ایزدیار درباره اینکه حالا که ساکن مشهد است، نذری برای امام رضا(ع) انجام داده تا باز هم مدال بگیرد یا نه، گفت: «خیلی‌ها نذر امام رضا(ع) می‌کنند تا حاجت بگیرند اما من نذر کرده‌ام برای مناطق محروم سرویس بهداشتی بسازم و امیدوارم خدا کمک کند تا نذرم را ادا کنم.»