جستجو
رویداد ایران > رویداد > فرهنگی > ناراحتی یوسف صیادی از رفتارِ تلویزیون با "سر حال شو"/ چرا طنزها، هجو شده و بازیگران سر از آگهی بازرگانی درآورده‌اند؟

ناراحتی یوسف صیادی از رفتارِ تلویزیون با "سر حال شو"/ چرا طنزها، هجو شده و بازیگران سر از آگهی بازرگانی درآورده‌اند؟

ناراحتی یوسف صیادی از رفتارِ تلویزیون با "سر حال شو"/ چرا طنزها، هجو شده و بازیگران سر از آگهی بازرگانی درآورده‌اند؟
بازیگر سریال‌های طنز تلویزیون اعتقاد دارد طنز با هجو توأمان شده و موقعیت در اختیار سازندگان انگشت‌شماری قرار گرفته که عمدتاً این کاره نیستند.
نامش بر سر زبان‌ها می‌آید ناخودآگاه ذهنِ مخاطب به سمت کارهای کمدی سینما و تلویزیون می‌رود؛ چون "یوسف صیادی" با "جنگ جوان" و "ساعت خوش" شناخته شد. او بازیگری است که شهرتش به اوایل دهه 70 برمی‌گردد. کمتر کسی است که مجموعه‌های طنز سال‌های ابتدایی این دهه را ندیده باشد.
صیادی در عرصه‌های مختلف از جمله بازیگری، کارگردانی و طراحی صحنه و لباس در سینما و تلویزیون فعالیت دارد. وی در مجموعه‌های تلویزیونی همچون "چک برگشتی"، "دست به نقد"، "در حاشیه"، "عینک آفتابی"، "چمدان"، "سه دونگ سه دونگ"، "مرد دو هزار چهره"، "دارا و ندار"، "پرواز 57" و "قرارگاه مسکونی" جلوی دوربین رفته است.
این بازیگر در فیلم‌های سینمایی "مأموریت غیرممکن"، "بازنشسته‌ها"، "بازگشت به آینده"، "داماد خجالتی"، "پیتزا مخلوط"، "اخراجی‌ها 3"، "چگونه میلیاردر شدم"، "زنان ونوسی مردان مریخی"، "شیر و عسل"، "جیب پر پول"، "دلداده"، "صندلی خالی"، "دختر شیرینی‌فروش" و "پسر تهرونی" هنرنمایی کرده است.
یوسف صیادی در حالیکه کم‌کارتر از گذشته شده، تلویزیون سریال‌ "چای نت" که به تازگی در آن ایفای نقش کرده را روی آنتن برد. برنامه‌ای که مدت‌ها است به دنبال ساخت آن در شبکه سه بوده و تا الان نتوانسته این کار ترکیبی را به پخش برساند و خیلی از موضوعات دیگر درباره ساخت سریال‌های طنز جزو پرسش‌هایی بود که یوسف صیادی در جریان گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری تسنیم  به آن‌ها پاسخ داد. 

آنقدر رفتم و آمدم؛ دلسرد شدم
این انتقال انرژی در این شرایط روحی و اقتصادی لازم است و این برنامه را با همین هدف تزریق انرژی و موج مثبت، طراحی کردیم.  می‌توان گفت فرم و اجرایش به دلیل مخاطب‌پذیری‌اش خیلی متفاوت و نو طراحی شده است. واقعاً آنقدر رفتم و آمدم برای گرفتن مجوزِ تولید و زمان گذشته، دلسرد شدم.
هنوز نوستالژی‌ها تازگی دارند
* این روزها سریال‌ها همه یک ‌شکل شده‌اند و آن نوستالژی گذشته را ندارد و هنوز هم مجموعه‌های دهه‌های قبل، برای مردم تازگی دارند.
من هم این طراوت و تازگی نوستالژی‌هایی که پخش می‌شوند را می‌بینم و اعتقاد دارم آی‌فیلم سریال‌هایی را در تلویزیون تکرار می‌کند که عموماً ارزش دیدن دارند و زنده کننده خاطرات است. احساس می‌کنم در کارهای گذشته، دقت و توجه به کیفیت برای گروه سازنده بیشتر اهمیت داشت و به آن توجه می‌کردند. همان‌طور که برای انتخاب نقش هم برای بازیگر مهم بود که فیلمنامه و کلیت کار به چه صورت است؛ چقدر مخاطب با این کار ارتباط می‌گیرد.
چون فیلمنامه حرف اول را می‌زند؛ فکر می‌کنم فیلمنامه در همان ابتدا که به بازیگر، پیشنهاد می‌شود، مبنای خوبی برای قضاوت است. فضایی که در فیلمنامه ترسیم می‌شود معمولاً می‌تواند کلیت کار را برای بازیگر مشخص کند. من به طول و کمیّت نقش زیاد فکر نمی کنم؛ ممکن است که فقط در یک سکانس بازی داشته باشم اما اگر با نقش ارتباط برقرار کنم حتماً آن را می‌پذیرم.

چرا بازیگران سر از آگهی بازرگانی درآورده‌اند؟
* آقای صیادی به نظر شما چرا در این سال‌های اخیر بازیگرها بیشتر به سمت اجرای برنامه‌ها و مسابقات تلویزیونی آمده‌اند یا در آگهی‌های بازرگانی تبلیغ می‌کنند؛ دلیلش چیست؟
نمی‌توان به آن‌ها خرده گرفت که آن‌جا مجری می‌شوند و اینجا آگهی بازرگانی تبلیغ می‌کنند. چون این روزها هیچ چیزی سرجای خودش نیست. وقتی خواننده‌ها بازیگر می‌شوند و فوتبالیست‌ها وارد این عرصه می‌شوند. شاید هم کار دیگری نمی‌توانند بکنند و پیشنهادی ندارند. و بازیگر هم باید برای امرار معاش خود کاری بکند. فقط اینکه هر کاری می‌کنند آن کار را درست پیش ببرند. عمدتاً این اتفاق نمی‌افتد و انتظار می‌رود اگر قرار است بازیگری اجرا را تجربه کند حداقل بیشتر بداند و بازیگری را با مجری‌گری اشتباه نگیرد. آنجا باید بازیگری کند و اینجا اجرا!
* آرزوی یوسف صیادی در این روزهای تلخِ کرونایی چیست؟
ان‌شاءالله کرونا از بین برود و مردم دوباره شاد باشند. در یک رفاه نسبی و به اتفاقی که لیاقتش را دارند برسند. در حال نگارش ‌فیلمنامه‌ای‌ هستم که اگر شرایط آن فراهم شود برای سینما این فیلم را جلوی دوربین خواهم برد. این کار موقعیت‌های طنز هم دارد. با وجود کرونا نمی‌توان پیش‌بینی داشت و با برنامه جلو رفت. 
برچسب ها
نسخه اصل مطلب