جستجو
رویداد ایران > خبرها > علائم، دلایل، تشخیص و روش درمانی تومور مغزی در کودکان

علائم، دلایل، تشخیص و روش درمانی تومور مغزی در کودکان

علائم، دلایل، تشخیص و روش درمانی تومور مغزی در کودکان
تومورهای مغزی از شایع‌ترین تومورهایی هستند که کودکان را دچار می‌کنند و تشخیص زودهنگام آن‌ها می‌تواند به جراحی موفق‌تر و درمان نتیجه‌بخش‌تری منجر شود. در مطلب زیر در خصوص چیستی، دلایل، علائم و روش درمان تومور مغزی در کودکان صحبت خواهیم کرد.

تومور مغزی چیست؟

تومور مغزی یک تودهٔ غیرطبیعی در مغز است که بنا به ماهیت سلول‌های تشکیل دهنده، می‌تواند خوش‌خیم یا بدخیم باشد. منشأ تومور شاید از بافت‌مغز باشد یا از محل دیگری به مغز منتشر شود یا اصطلاحاً متاستاز ایجاد شود. تومور مغزی به عبارت دیگر نوعی نئوپلاسم داخل‌جمجمه‌ای سخت و تو پُر، یا یک تومور (رشد غیرطبیعی سلولی)، در داخل مغز یا کانال مرکزی نخاع است. 
 

تومور مغزی در کودکان:

تومورهای مغزی کودکان، توده ها یا رشد سلول های غیر طبیعی در مغز کودک یا بافت و ساختارهایی در نزدیکی آن هستند. درمان و احتمال بهبودی (پیش آگهی) به نوع تومور، محل قرارگیری آن در مغز، میزان شیوع آن و همچنین سن و سلامت عمومی کودک بستگی دارد. 
 
روش های تشخیص تومور مغزی در کودکان
 

روش های تشخیص تومور مغزی در کودکان: 

پزشک پس از مشکوک شدن به ابتلای کودک به تومور مغزی، یک معاینه کامل عصبی انجام خواهد داد و بررسی‌های تصویربرداری از مغز را تجویز می‌کند: یک سی‌تی‌اسکن ، ام آر آی . این بررسی‌ها به پزشک اجازه می‌دهد تا درون مغز را مشاهده کرده و نواحی غیرطبیعی را شناسایی کند. 
 
چنانچه مطالعات تصویربرداری یک تومور مغزی را نشان دهند، احتمالاً عمل جراحی گزینه بعدی خواهد بود. یک جراح مغز و اعصاب اطفال سعی می‌کند تا تومور را خارج سازد؛ اگر خارج‌سازی کامل امکان‌پذیر نباشد، برداشتن بخشی از تومور سر یا نمونه‌برداری (برداشتن یك نمونه جهت بررسی) ممکن است انجام شود. نمونه تومور در زیر میکروسکوپ مورد آزمایش و بررسی قرار می‌گیرد تا مشخص شود که تومور از چه نوعی است و آیا درجه پایین یا درجه بالا می‌باشد. با استفاده از این اطلاعات، پزشکان می‌توانند بهترین برنامه درمان را برای یک کودک مبتلابه تومور مغزی ترتیب دهند.
 

درمان تومور مغزی در کودکان:

تشخیص زودهنگام یکی از مهم‌ترین عوامل درمان این بیماری است. سن، محل تومور، علائم بالینی، زمان تشخیص و محیا بودن شیوه‌های تشخیص و درمان از عوامل مهم در درمان تومور مغزی است.
 درمان تومورهای مغزی در کودکان به طور معمول با درمان تومورهای مغزی در بزرگسالان کاملاً متفاوت است.  برای درمان این نوع تومور، کودکان مبتلا به ۲ رده سنی کمتر از ۳ سال و بیشتر از ۳ سال تقسیم می‌شوند چرا که براساس سن کودک، نحوه درمان متفاوتی توصیه می‌شود.
 
متناسب با اندازه و محل قرار گیری تومور می‌توان جراحی را برای بیمار توصیه کرد. اما گاه به دلیل آنکه تومور در بخشی از مغز قرار گرفته که جراحی زمینه اختلالات بسیار مهمی را در بیمار ایجاد می‌کند، رادیوتراپی پیشنهاد می‌شود. هرچند که برای کودکان زیر ۳ سال علاوه بر اقدام جراحی از شیمی درمانی نیز استفاده می‌شود.
 
خوشبختانه امروزه با استفاده از تکنولوژی‌های مدرن جراحی و تجهیزات کنترل عملکردهای عصبی حین عمل (نورومانیتورینگ)، ریسک جراحی تومورهای مغزی کودکان در دست بهترین جراح مغز و اعصاب کودکان زبردست بسیار کاهش یافته است. بهترین جراح تومور مغزی کودکان کسی است که با توجه ریزبینانه به علائم کودک و انجام بررسی صحیح به تشخیص بیماری رسیده و بتواند با کلام خود و ارتباط موثر با والدین، آرامش و امید را در دل آنها جایگزین دلهره و اضطراب نماید و با بهره گیری از تجربه کافی و علم روز جراحی مغز و اعصاب، بهترین نتیجه ممکن را برای درمان تومور مغزی کودک رقم بزند.
 
تومور مغزی در کودکان,دلایل تومور مغزی در کودکان,علائم تومور مغزی در کودکانروش های درمان تومور مغزی در کودکان
 

مراقبت پس از عمل تومور مغزی کودکان:

عوارض دیررس به عوارضی گفته می‌شود که پس از پایان درمان برای بیمار ایجاد می‌شوند. برای كودكانی كه از تومورهای مغزی جان سالم به دربرده‌اند، عوارض دیررس ممكن است شامل تأخیر شناختی (مشکلات یادگیری و تفکر)، تشنج، اختلالات رشد، کمبود هورمون، مشکلات بصری و شنوایی و احتمال ابتلا به سرطان دوم، از جمله تومور دوم مغز باشد.
 
از آنجایی‌که این مشکلات گاهی تا سال‌ها پس از درمان آشکار نمی‌شوند، مراقبت‌های دقیق و پیگیری‌های پزشکی برای بررسی آن‌ها لازم است. در بعضی موارد، عوارض کوتاه‌مدت ممکن است از طریق کمک‌های فیزیکی، حرفه‌ای یا گفتاردرمانی بهبود یابد و ممکن است با بهبودی مغز برطرف شوند.
 
کودکان ممکن است عوارض جانبی طولانی‌تر از جمله معلولیت‌های یادگیری؛ مشکلات پزشکی مانند دیابت، تأخیر در رشد، بلوغ زودرس یا دیررس؛ معلولیت‌های جسمی مربوط به حركت، گفتار یا بلع؛ و مشکلات عاطفی مرتبط با تنش‌های تشخیص و درمان را تجربه كنند. برخی از این مشکلات ممکن است در طول زمان تشدید شوند.
برچسب ها
نسخه اصل مطلب