فروش ۱ میلیون تومانی تمامی سینما‌های کشور در یک روز/خداحافظی با سینما؟
سینما‌های سراسر کشور به جز سینما‌های شهر تهران طی روز گذشته تنها موفق به فروشی معادل ۱ میلیون تومان شده اند، رقمی که نشان می‌دهد سینما‌ها در این روز میزبان ۱۰۰ نفر مخاطب در کل کشور بوده اند، تاسف آور آنجاست که در کل کشور در روز گذشته تنها ۱۶ سینما و مجموعا ۲۲ سالن سینما فعالیت داشته اند.
پس از تعطیلی دوباره تمامی سالنهای سینما در شهر تهران، آثار چرخه اکران به صورت محدود در سایر استان‌ها و شهرستانها به اکران خود ادامه می‌دهند، نکته غم انگیز در قبال وضعیت فعلی سینما اما میزان فروش یک روزه سینما در آغاز هفته جاری است.
سینما‌های سراسر کشور به جز سینما‌های شهر تهران طی روز گذشته تنها موفق به فروشی معادل ۱ میلیون تومان شده اند، رقمی که نشان می‌دهد سینما‌ها در این روز میزبان ۱۰۰ نفر مخاطب در کل کشور بوده اند، تاسف آور آنجاست که در کل کشور در روز گذشته تنها ۱۶ سینما و مجموعا ۲۲ سالن سینما فعالیت داشته اند.
ارقام بالا نشان می‌دهد که نه تنها سینما‌های تهران که به دلیل شیوع بیماری کرونا به طور کامل تعطیل شده اند بلکه سینما‌های سراسر کشور هم فرق چندانی با تعطیلی ندارند و آمار فروش آن‌ها نشان می‌دهد که طبیعتا با این مبلغ هزینه‌های جاری خود همچون آب و برق و دستمزد پرسنل را هم تامین نمی‌کنند.
سینما‌های سراسر کشور از اسفند ماه سال گذشته درگیر شیوع بیماری کرونا شدند، اتفاقی که می‌توان به عنوان بزرگترین ضربه بر سینمای کشور در چند دهه اخیر نامید، سینمایی که پیش از کرونا هم مشکلات فراوانی را تجربه می‌کرد، اما بعد از آن با تعطیلی طولانی مدت روبرو شد.
تعطیلی اولیه و چهار ماهه سینما‌ها در حالی رقم خورد که تهیه کنندگان و اهالی سینما آماده اکران نوروزی ۹۹ بودند، به طبق منوال قبل اکران نوروزی بهترین زمان برای اکران آثار سینمایی بود، اما اکران نوروزی ۹۹ تبدیل به کابوس بزرگی برای سینماگران شد.
شاید در ابتدای تعطیلات اکثریت سینماگران به خیال بازگشایی زودهنگام به شروعی دوباره امیدوار بودند، اما سینما‌ها تا ابتدای تابستان تعطیل بود، بازگشایی سینما‌ها از ابتدای تیر ماه سال جاری مخالفان و موافقان فراوانی داشت، موافقان ادامه روند فعالیت سینما را حیاتی می‌دانستند و در نقطه مقابل برخی بازگشایی سالنهای سینما را عاملی برای افزایش تعداد مبتلایان به کرونا می‌دانستند.
در این میان اکران آنلاین و سینماماشین به دنبال راه چاره‌ای برای پرکردن خلاء بسته بودن سالنهای سینما بودند، اما هر دو با شکستی سنگین روبرو شدند، سینماماشین با استقبال سرد مخاطبان روبرو شد و از سویی سینماآنلاین هم با وجود نبود قانون کپی رایت و قاچاق زودهنگام آثار به سرعت شکست خورد.
سینما‌ها از ابتدای تیر ماه با اکران تعداد زیادی از آثار شروع به کار کردند، اما با وجود امید فراوان سینماگران هیچکدام از آثار با استقبال مخاطبان روبرو نشدند، حتی دو فیلم موفق جشنواره فیلم فجر هم که در چرخه اکران نوروزی حضور داشتند در اکران تیر ماه شکست خوردند.
وضعیت سینما‌ها در تابستان سال جاری به نحوی رقم خورد که براساس آمار فروش، سینما‌ها نسبت به سال گذشته نزدیک به پانصد درصد با افت فروش مواجه شدند، به هر صورت سینماگران و سازمان سینمایی همچنان به همین روند ادامه می‌داد و اکثریت آثار اکران شده با شکست به کارشان ادامه می‌دادند. شاید همین حضور کم رمق هم برای برخی اهالی سینما جای امید داشت تا آنجا که سه هفته پیش بار دیگر سینما‌ها با تعطیلی طولانی مدت روبرو شدند.
مشکل اصلی، اما آنجاست که با وجود تعطیلات دوباره همچنان هیچ برنامه مشخصی از سوی سازمان سینمایی و شورای صنفی اکران برای بهبود وضعیت سینماگران دیده نمی‌شود.
مشخص نیست که چرا سازمان سینمایی، خانه سینما و نهاد‌های مرتبط با وجود چنین تعطیلاتی همچنان هیچ برنامه‌ای برای سینما‌ها ندارند، این مراکز طبیعتا اگر هم پیش از بحران کرونا برنامه‌ای برای شرایط بحرانی نمی‌داشتند، ماه‌های گذشته می‌توانست زمان خوبی برای آزمون و خطای آن‌ها باشد. اتفاقی که همچنان در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است.
سینما‌های سراسر کشور به جز سینما‌های شهر تهران طی روز گذشته تنها موفق به فروشی معادل ۱ میلیون تومان شده اند، رقمی که نشان می‌دهد سینما‌ها در این روز میزبان ۱۰۰ نفر مخاطب در کل کشور بوده اند، تاسف آور آنجاست که در کل کشور در روز گذشته تنها ۱۶ سینما و مجموعا ۲۲ سالن سینما فعالیت داشته اند.
ارقام بالا نشان می‌دهد که نه تنها سینما‌های تهران که به دلیل شیوع بیماری کرونا به طور کامل تعطیل شده اند بلکه سینما‌های سراسر کشور هم فرق چندانی با تعطیلی ندارند و آمار فروش آن‌ها نشان می‌دهد که طبیعتا با این مبلغ هزینه‌های جاری خود همچون آب و برق و دستمزد پرسنل را هم تامین نمی‌کنند.
سینما‌های سراسر کشور از اسفند ماه سال گذشته درگیر شیوع بیماری کرونا شدند، اتفاقی که می‌توان به عنوان بزرگترین ضربه بر سینمای کشور در چند دهه اخیر نامید، سینمایی که پیش از کرونا هم مشکلات فراوانی را تجربه می‌کرد، اما بعد از آن با تعطیلی طولانی مدت روبرو شد.
تعطیلی اولیه و چهار ماهه سینما‌ها در حالی رقم خورد که تهیه کنندگان و اهالی سینما آماده اکران نوروزی ۹۹ بودند، به طبق منوال قبل اکران نوروزی بهترین زمان برای اکران آثار سینمایی بود، اما اکران نوروزی ۹۹ تبدیل به کابوس بزرگی برای سینماگران شد.
شاید در ابتدای تعطیلات اکثریت سینماگران به خیال بازگشایی زودهنگام به شروعی دوباره امیدوار بودند، اما سینما‌ها تا ابتدای تابستان تعطیل بود، بازگشایی سینما‌ها از ابتدای تیر ماه سال جاری مخالفان و موافقان فراوانی داشت، موافقان ادامه روند فعالیت سینما را حیاتی می‌دانستند و در نقطه مقابل برخی بازگشایی سالنهای سینما را عاملی برای افزایش تعداد مبتلایان به کرونا می‌دانستند.
در این میان اکران آنلاین و سینماماشین به دنبال راه چاره‌ای برای پرکردن خلاء بسته بودن سالنهای سینما بودند، اما هر دو با شکستی سنگین روبرو شدند، سینماماشین با استقبال سرد مخاطبان روبرو شد و از سویی سینماآنلاین هم با وجود نبود قانون کپی رایت و قاچاق زودهنگام آثار به سرعت شکست خورد.
سینما‌ها از ابتدای تیر ماه با اکران تعداد زیادی از آثار شروع به کار کردند، اما با وجود امید فراوان سینماگران هیچکدام از آثار با استقبال مخاطبان روبرو نشدند، حتی دو فیلم موفق جشنواره فیلم فجر هم که در چرخه اکران نوروزی حضور داشتند در اکران تیر ماه شکست خوردند.
وضعیت سینما‌ها در تابستان سال جاری به نحوی رقم خورد که براساس آمار فروش، سینما‌ها نسبت به سال گذشته نزدیک به پانصد درصد با افت فروش مواجه شدند، به هر صورت سینماگران و سازمان سینمایی همچنان به همین روند ادامه می‌داد و اکثریت آثار اکران شده با شکست به کارشان ادامه می‌دادند. شاید همین حضور کم رمق هم برای برخی اهالی سینما جای امید داشت تا آنجا که سه هفته پیش بار دیگر سینما‌ها با تعطیلی طولانی مدت روبرو شدند.
مشکل اصلی، اما آنجاست که با وجود تعطیلات دوباره همچنان هیچ برنامه مشخصی از سوی سازمان سینمایی و شورای صنفی اکران برای بهبود وضعیت سینماگران دیده نمی‌شود.
مشخص نیست که چرا سازمان سینمایی، خانه سینما و نهاد‌های مرتبط با وجود چنین تعطیلاتی همچنان هیچ برنامه‌ای برای سینما‌ها ندارند، این مراکز طبیعتا اگر هم پیش از بحران کرونا برنامه‌ای برای شرایط بحرانی نمی‌داشتند، ماه‌های گذشته می‌توانست زمان خوبی برای آزمون و خطای آن‌ها باشد. اتفاقی که همچنان در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است.