تقسیم ترسناک

این حرکت در نگاه اول می‌تواند یک قدم به طرف حرفه‌ای‌گری تلقی شود اما اگر سازوکار درست و دقیقی برای آن وجود نداشته باشد، دربی در معرض یک خطر بزرگ قرار خواهد گرفت. سازمان لیگ، تجربه موفقی را در فروش اینترنتی بلیت‌های این مسابقه پشت سر نگذاشت. در مقطعی که همه بلیت‌های دربی به‌صورت آنلاین در دسترس هواداران فوتبال قرار می‌گرفتند، نابسامانی‌های عجیبی روی سکوها اتفاق افتاد. درحالی‌که همه بلیت‌های بازی در وب‌سایت رسمی فروش بلیت در اختیار هواداران قرار گرفته بود، انتظار می‌رفت سکوهای آزادی کاملا پر شود اما در روز برگزاری مسابقه، ناگهان بخشی از سکوهای هواداران استقلال خالی ‌ماند تا مشخص شود پرسپولیسی‌ها بلیت‌های بیشتری را خریداری کرده‌اند. به همین سادگی، در نیمی از ورزشگاه جمعیت بیشتر از ظرفیت واقعی استادیوم مستقر شده بود و در نیم دیگر، سکوها با وجود اتمام بلیت‌ها پر نشده بودند. اگر در طرح «90-10» نیز چنین بی‌نظمی‌هایی صورت بگیرد، شاید اجرای آن به زمان دیگری موکول شود؛ زمانی که در آن هر صندلی دارای شماره خاص خودش باشد و هر بلیت براساس شماره صندلی در اختیار هواداران قرار بگیرد.
سازمان لیگ، تصمیم تازه‌اش برای بر هم زدن «تعادل» سکوها در شهرآورد را تحت‌تأثیر برنامه90 گرفته است اما شاید بهتر باشد این نهاد به جای این میزان از کرنش در مقابل برنامه‌های تلویزیونی، نقشه‌هایش را با کارهای تحقیقاتی دقیق‌تر و فنی‌تر به مرحله اجرا برساند. تصور می‎شد واقعی‌شدن مهمانی و میزبانی در دربی و از میان‌بردن تساوی تماشاگرها روی سکو، فشار را روی تیم مهمان افزایش خواهد داد و تساوی‌های پرشمار این مسابقه سنتی را به حداقل خواهد رساند اما حقیقت آن است که همه تساوی‌های پرتکرار دربی، تنها به‌خاطر جو ورزشگاه اتفاق نیفتاده‌اند. «نباختن» همواره اولویت اصلی سرخابی‌ها در این جدال خاص بوده و بعید به‌نظر می‌رسد «90-10» شدن سکوهای آزادی، در این اولویت تغییرچندانی به‌وجود بیاورد. در دربی رفت لیگ هجدهم، همه‌‌چیز در مرحله «آزمایش» قرار خواهد داشت. سازمان لیگ برای اجرای این طرح، باید موارد بسیار زیادی مثل نحوه فروش بلیت، چگونگی ساماندهی تماشاگرها، درصد سکوهای خالی و... را محاسبه کند. اگر این تجربه نیز مثل بلیت‌فروشی اینترنتی شهرآورد شکست بخورد، بار دیگر 2 رقیب سنتی در فوتبال ایران، نیمی از سکوهای دربی را به تسخیر خودشان در‌خواهند آورد.
اگر استقلال به‌عنوان میزبان دربی88 نتواند سهم 90درصدی‌اش از این مسابقه را روی سکوها پر کند، چه سرنوشتی در انتظار سکوهای خالی خواهد بود؟ پاسخ فتاحی به این سؤال، تا حدود زیادی نگران‌کننده به‌نظر می‌رسد. مسئول برگزاری مسابقات لیگ اعلام کرده که درصورت پرنشدن سکوهای مربوط به تیم میزبان در فاصله یک ساعت به برگزاری بازی، طرفداران تیم مهمان می‌توانند روی این سکوها حضور پیدا کنند؛ نقشه‌ای عجیب و منحصربه‌فرد که ابدا نسبتی با منطق ندارد. ظاهرا فتاحی توقع دارد در فاصله یک ساعت به شروع بازی، دیگر هیچ‌کدام از هواداران استقلال در اطراف آزادی آفتابی نشوند و پرسپولیسی‌ها نیز از راه‌های دور و نزدیک، خودشان را به ورزشگاه برسانند تا درصورت پر‌نشدن سکوهای میزبان به‌عنوان هوادار «ذخیره» وارد استادیوم شوند. اگر پرسپولیسی‌ها خودشان را به‌عنوان هوادار استقلال جا بزنند و روی بخشی از سکوهای تیم میزبان مستقر شوند، سازمان لیگ چطور می‌تواند با این موضوع برخورد کند؟ اگر هواداران در «اقلیت» مانده تیم مهمان مورد هجوم طرفداران پرشمار میزبان قرار بگیرند، سازمان لیگ چطور از آنها محافظت خواهد کرد؟ البته که همه دیدارهای بزرگ فوتبال دنیا، با رعایت قوانین میزبانی و مهمانی برگزار می‌شود اما برای تیم‌هایی با استادیوم مشترک، اوضاع کمی متفاوت است. حتی در دربی بزرگ میلان، تیم مهمان سهمی در حدود 35درصد دارد و در سن‌سیرو، خبری از حضور 10درصدی تماشاگرها نیست. فوتبال ایران اما ناگهان قرار نیست بعد از سال‌ها، شمایل همیشگی آزادی در روز برگزاری دربی را بر هم بزند. به‌نظر می‌رسد تا زمانی که سازوکار دقیقی برای فروش بلیت براساس شماره صندلی وجود نداشته باشد، هر تصمیم متفاوتی به جای تبدیل‌شدن به فرصتی برای پیشرفت، یک تهدید برای فوتبال ایران خواهد بود.