تصاویر؛ چرا موشک‌های TOW دارای یک سیم در انتهای خود هستند؟
وقتی به شلیک یک موشک فکر می‌کنید، احتمالاً تصویری از یک پرتابه بزرگ در ذهنتان نقش می‌بندد که به هوا پرتاب می‌شود و به‌طور مستقل به سمت آسمان اوج می‌گیرد؛ اما واقعیت این است که همه موشک‌ها این‌گونه نیستند. موشک‌ها در انواع و اندازه‌های مختلف و با کاربردهای گوناگون ساخته می‌شوند و برخی از آن‌ها ویژگی‌هایی دارند که اگر با هدف طراحی‌شان آشنا نباشید، شاید در نگاه اول عجیب یا بی‌معنا به نظر برسند. یکی از نمونه‌های جالب این نوع موشک‌ها، موشک تاو (TOW) است.
برخلاف موشک‌های دوربرد مانند موشک‌های بالستیک قاره‌پیما (ICBM) که برای کنترل از راه دور طراحی شده‌اند (چون فاصله بسیار زیادی را طی می‌کنند)؛ موشک‌های تاو بُرد کوتاه‌تری دارند و معمولاً از وسایلی مانند جیپ، هلیکوپتر یا خودروهای زرهی مثل برادلی (M2 Bradley) شلیک می‌شوند؛ آن هم به سمت اهدافی که تنها چند کیلومتر فاصله دارند. به همین دلیل استفاده از سیستم هدایت از راه دور برای این موشک‌ها چندان مقرون‌به‌صرفه و منطقی نیست.
زمانی که موشک تاو را به سمت هدف شلیک می‌کنند، یک قرقره سیم بلند که به آن متصل است، در طول مسیر پرواز باز می‌شود؛ این سیم مستقیماً به سیستم هدایت دستی در داخل یا روی وسیله‌ی پرتاب متصل است و اپراتور می‌تواند سرعت، مسیر و سایر تنظیمات موشک را به‌صورت لحظه‌ای کنترل کند. طول این سیم طوری در نظر گرفته شده که دقیقاً تا زمان رسیدن موشک به هدف و انفجار آن، متصل می‌ماند؛ با این هدف که هدایت دقیق آن توسط اپراتور صورت گیرد.
موشک‌های تاو بیشتر برای هدف قرار دادن ادوات زرهی مثل تانک‌ها و سنگرها استفاده می‌شوند. کلاهک انفجاری با شارژ شکل‌دار (shaped charge) که روی این موشک نصب شده، برای نفوذ به زره‌های ضخیم کاملاً مناسب است. هدایت سیمی هم این اطمینان را می‌دهد که موشک با دقت به هدف برخورد کند. از آن‌جایی که این سیم یک اتصال فیزیکی سخت ایجاد می‌کند، اخلال در مسیر موشک بسیار سخت‌تر از موشک‌هایی با کنترل از راه دور خواهد بود—و علاوه بر این، سیم آنقدر نازک است که با چشم غیرمسلح به‌سختی دیده می‌شود.
منبع: روزیاتو
منبع: faradeed-246520