عکس‌های نادر از یک شاهکار مهندسی که 140 سال قبل ساخته شد
فرادید| اگرچه این رکورد بعدها در سال ۱۹۱۹ توسط «پل کبک کانادا» از دید طول شکسته شد، پل فورث همچنان یک شگفتی مهندسی باقی مانده و رتبه دوم جهانی را در اختیار دارد. شکل چشمگیر و مقیاس عظیم آن بیش از یک قرن پس از اتمام، همچنان تحسین‌برانگیز است.
به گزارش فرادید، این پل به‌دلیل اهمیت و ظاهر برجسته‌اش در سال ۲۰۱۲ یک بازسازی عمده را پشت سر گذاشت. سال ۲۰۱۵، به شکل رسمی به عنوان میراث جهانی یونسکو اعلام شد و به دلیل قدرت ساختاری خالص و وضوح بصری تحسین شد.
به نقل از یونسکو: «زیبایی صنعتی متمایز آن نتیجه نمایش صریح و بدون آرایش اجزای سازه‌ای آن است.»
پل فورث فراتر از یک بیانیه بصری، نقطه عطفی در مهندسی عمران است. یونسکو می‌گوید: «پل فورث با نوآوری در سبک، مصالح و مقیاس، مرحله مهمی در طراحی و ساخت پل‌ها در دوره‌ای که راه‌آهن‌ها بر سفرهای زمینی طولانی‌مدت تسلط یافتند، به شمار می‌آید.»
سال بعد، لقب «بزرگ‌ترین شگفتی ساخته دست بشر در اسکاتلند» به این پل داده شد، لقبی که هم غرور ملی و هم اهمیت جهانی آن را نشان می‌دهد.
اما پیش از شکل‌گیری طرح‌های مهندس باچ، فاجعه‌ای رخ داد. سال ۱۸۷۹، پل تِی طراحی شده توسط باچ در طوفان فرو ریخت و بیش از ۷۰ نفر جانشان را از دست دادند. این حادثه پایان همکاری او را رقم زد و سایه‌ای سنگین بر پل‌های معلق انداخت.
مسئولیت به تیم جدیدی به سرپرستی مهندسین انگلیسی سِر جان فاولر و سِر بنجامین بِیکِر واگذار شد. آن‌ها طرحی کنسولی پیشنهاد دادند که برای مقاومت در برابر بادهای شدید منطقه و وزن قطارهای سنگین باری مناسب‌تر بود.
پل با ارتفاع ۱۵۰ فوت بالاتر از سطح آب طراحی شد تا کشتی‌های بزرگ بتوانند به آسانی از زیر آن عبور کنند. از دید قیاس، حتی امروزه هم اعداد آن حیرت‌انگیزند. پل فورث ده برابر فلز بیشتری نسبت به برج ایفل در پاریس مصرف کرد که نشان از جاه‌طلبی پشت این پروژه دارد. این پروژه در زمان ساخت، بزرگ‌ترین پروژه فولادی بریتانیا بود که حدود ۵۵ هزار تن فولاد استفاده کرد. این دستاورد در شرایطی که با ابزارهای قرن نوزدهم و بدون استانداردهای ایمنی مدرن ساخته شد، بسیار چشمگیر است.
مونتاژ سازه فوقانی سال ۱۸۸۶ آغاز شد. با افزایش برج‌ها و گسترش بازوهای کنسولی به سمت هم، این صحنه توجه بسیاری را به خود جلب کرد. پیشرفت کم و بیش غیرقابل باور بود، انگار اعضای عظیم آهنی جاذبه را به چالش کشیده‌اند. سپس، در دسامبر ۱۸۸۹، ساخت و ساز به پایان رسید.
پل که بعدها به نام «پل راه‌آهن فورث» نام‌گذاری شد تا از پل‌های جاده‌ای متمایز باشد، به سرعت با رنگ قرمز زنده‌اش شناخته شد.
«نقاشی پل فورث» به عبارت عامیانه‌ای برای کاری بی‌پایان تبدیل شد. این عبارت از باور اشتباهی سرچشمه می‌گرفت که گمان می‌کردند پل به‌شکل مداوم در چرخه‌ای بی‌پایان از رنگ‌آمیزی دوباره قرار دارد.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-245912