دریاچه‌ای به رنگ خون که حیوانات را به «سنگ» تبدیل می‌کند
فرادید| ترکیب شیمیایی دریاچه ناترون به حدی سخت و سوزاننده است که برای بیشتر موجودات غیرقابل زیست به‌شمار می‌رود. این دریاچه از نوع «سودا» است، یعنی سطوح بالایی از سدیم و کربنات در آن حل شده‌اند. همین ترکیب معدنی غلیظ موجب می‌شود pH دریاچه به ۱۰.۵ برسد؛ نزدیک به اندازه‌ی محلول خورنده‌ی آمونیاک. جانورانی که در ساحل دریاچه می‌میرند، به‌شکل مومیایی‌های آهکی حفظ می‌شوند.
به گزارش فرادید، دریاچه ناترون در امتداد سیستم گسلی شرق آفریقا قرار دارد؛ مرز انشعابی صفحات تکتونیکی که قاره آفریقا را به‌تدریج از هم جدا می‌کند. این موقعیت زمین‌شناسی موجب می‌شود فعالیت‌های آتشفشانی شکل‌دهنده دریاچه باشند و مقدار زیادی سدیم کربنات و کلسیم کربنات تولید کنند. این نمک‌ها و مواد معدنی دیگر از تپه‌های پیرامون به دریاچه سرازیر شده و از راه چشمه‌های آب گرم زیر دریاچه وارد آب می‌شوند. چون دریاچه به هیچ رودخانه یا دریایی متصل نیست، غلظت شیمیایی آن در تمام سال بالا می‌ماند.
افزون بر قلیایی بودن بالا، دمای آب دریاچه ناترون هم بسیار بالاست. بنا به گزارش رصدخانه زمین ناسا، عمق دریاچه تنها ۰.۵ متر و عرض آن ۱۵ کیلومتر است، اما بسته به فصل خشک یا بارانی منبسط یا منقبض می‌شود. در گرم‌ترین زمان سال، دمای آب می‌تواند به ۶۰ درجه سانتی‌گراد برسد.
دریاچه ناترون سال ۲۰۱۳، وقتی عکس‌های نیک برانت از جانوران «سنگ‌شده» در کتاب Across the Ravaged Land منتشر شد، به شهرت جهانی رسید. این تصاویر، لاشه‌های پرندگان و خفاش‌هایی را نشان می‌دادند که در ساحل دریاچه مرده بودند و به‌خاطر سدیم‌کربنات دریاچه حفظ شده بودند. برانت آن‌ها را روی شاخه‌ها یا روی آب طوری چیده بود که گویی در مرگ، دوباره زنده شده‌اند.
پرندگان نشان‌داده‌شده در کتاب شامل کبوتر و عقاب ماهی‌گیر می‌شوند. این پرندگان در دریاچه ناترون غذا نمی‌خورند وزاد و ولد نمی‌کنند، اما در تالاب‌های آب شور و آب شیرین پیرامون زندگی می‌کنند. این زیست‌بوم‌های پیرامونی میزبان فلامینگوهای بزرگ، پلیکان‌ها، شترمرغ‌ها، بوفالوها، گوزن یالدار و بسیاری دیگر از جانوران هم هستند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-245492