پزشک امام خمینی از آخرین لحظات زندگی امام گفت+ عکس

دکتر عارفی در کتاب «طبیب دل‌ها» که روایتی مستند از لحظه‌به‌لحظه‌ی حیات پربرکت امام(ره) است، درباره آخرین لحظات زندگی حضرت امام خمینی (ره) آورده است:

«در این زمان که تنگی نفس و تپش قلب مفرط، امام عزیز را رنج می‌داد، ‌در این لحظه که فشار خون پایین افتاده و خون‌رسانی به کلیه اعضا و اندام‌ها‌‎‌ را مختل کرده بود ملاحظه می‌کردیم که این عزیز بی همتا، خواهان رعایت نظافت، تمیزی و‌‎ ‎‌ ظاهر آراسته خویش نیز بودند.‌

با وجود آنکه در چند روز اخیر حالت خواب آلودگی امام عزیز را مبتلا کرده‌‎ ‎‌بود ولی ایشان دقیقاً مترصد اوقات ادای نمازها در سر وقت بودند.‌ در این روز حال حضرت امام عزیز از حدود ساعت 9 صبح رو به وخامت‌‎ ‎‌گذاشت و فشار خون شروع به سقوط نمود، حالت خواب آلودگی شدیدتر بود ولی‌‎ ‎‌گاه‌گاه چشمان مبارک را باز و باطراف توجه می‌کردند قبل از ساعت 12 ظهر‌‎ ‎‌ چند بار تذکر دادند که موقع نماز ظهر را به ایشان اعلام کنیم.‌

‌‌به دنبال مخلوطی از وضوء و تیمم در حالیکه فشار خون پایین و تپش قلب‌‎ ‎‌شدید مطابق نوار فوق و تنگی نفس بسیار ناراحت کننده بود به کمک برادر عزیز و‌‎ ‎‌ارجمند جناب حجت الاسلام و المسلمین حاج آقا محمد علی انصاری آخرین‌‎ ‎‌نماز ظهر و عصر را ادا کردند. 

‎ در ساعت سه 58 دقیقه بعدازظهر مطابق نوار قلبی ضمیمه، قلب از حرکت‌‎ ‎‌باز ایستاد ولی با آمادگی کامل تیم پزشکی با الکترو شوک‌های مکرر و با قرار دادن‌‎ ‎‌ پیس میکر خارجی روی قفسه صدری (باطری) و با گذاشتن لوله داخل مجرای‌‎ ‎‌تنفس و متصل کردن به دستگاه تنفس مصنوعی موقتاً ضربان قلب و تنفس ولو‌‎ ‎‌ مصنوعی شروع بکار کرد ولی امام عزیز ما بیهوش بود.‌

‌‌در ساعت 22:23 قلب امام عزیزمان بعد از آنکه‌‎ ‎‌در هر دقیقه حدود‌‎ ‎‌70 - 60 بار و در هر ساعت حدود 3600 بار و هر روز 86400 دفعه و هر سال‌‎ ‎‌سی میلیون نهصد سی شش هزار 30936000 بار و در 90 سال عمر با برکت خود‌‎ ‎‌جمعاً دو میلیارد و هفتصد و هشتاد و چهار میلیون و دویست و چهل هزار‌‎ ‎‌2784240000 بار به خاطر خدا و اسلام و اعتلای کلمه لا اله الا الله و رهایی‌‎ ‎‌مستضعفان از زیر یوغ مستکبران و سربلندی ایرانیان و مسلمانان جهان تپیده بود‌‎ ‎‌مطابق مدرک زیربازدن آخرین ضربه برای همیشه باز ایستاد و عاشقان و شیفتگان‌‎ ‎‌خود را در غم سوگ خود فرو برد.‌

آنها که در دست بوسی اش سبقت می گرفتند همه می‌کوشیدند پیشانی ملکوتی‌اش را ببوسند و با ایشان وداع کنند.‌