مستاجران هزینه تفریح را خرج کرایه خانه کردند

عوارض پنهان یک «زخم کهنه» در سبد مصرفی خانوارهای ایرانی، نه ‌‌تنها با کاهش رفاه حداقلی، به «کیفیت ‌‌زندگی» آسیب رسانده که «فقر» را در طیف گسترده‌‌ای از جمعیت شدت داده است. گزارش «دنیای‌ اقتصاد» از ابعاد و جزئیات آنچه به «زخم کهنه» سبد خانوار تعبیر می‌شود، حاکی است: غول هزینه مسکن طی 7 سال گذشته، فشار اقتصادی روی خانوارها را به قدری افزایش داده که باعث «کنارزنی» یکسری از «هزینه‌‌های ضروری» ماهانه و سالانه ساکنان مناطق شهری و حتی روستایی شده است.

جهش‌‌های مکرر قیمت مسکن از سال 97 به میزان دست‌‌کم 2.5 برابر روند تاریخی رشد آن از یک‌‌سو و رشد حدود 3 برابری تورم اجاره در همین سال‌ها به عنوان معلول جهش قیمت از سوی دیگر، باعث شده است، در حال حاضر یعنی بهار 1404، «سهم هزینه تامین مسکن» در سبد خانوار از 30.5‌درصد سال 96 به 33.6‌درصد افزایش پیدا کند. بررسی‌‌های «دنیای‌اقتصاد» از پیامد «اختصاص بیشتر بودجه برای هزینه مسکن» طی 7 سال گذشته مشخص می‌کند، خانوارهای ایرانی برای اینکه بتوانند از پس غول مسکن در سبد هزینه‌‌های زندگی بربیایند، به ناچار «فاکتورهای ضروری دیگری» را قربانی کردند.

 وزن «تفریح و آموزش» در تورم سبد هزینه خانوارهای ایرانی از 4.5‌درصد سال96 (مقطع قبل از شروع عصر جهش قیمت‌ها) به 1.6‌درصد در اردیبهشت 1404 سقوط کرده است؛ مستاجرها این دو فاکتور را «قربانی» غول‌‌اجاره‌‌بها کرده‌‌اند. عوارض «زخم  کهنه» تورم مسکن و اجاره در این سال‌ها به بخش‌‌های دیگر زندگی خانوارها سرایت کرد و آنها را از هزینه‌‌کرد برای سلامت روحی، حفظ شادی و آموزش و تحصیل بازداشت.

«دنیای‌اقتصاد» پیش‌تر در گزارشی با عنوان «تحصیل در تله فقر»، پیامد تورم بالا، تحریم و رشد اقتصادی پایین را «رکوردزنی جمعیت بازمانده از تحصیل» در سال تحصیلی 1403-1402 عنوان کرده بود؛ در آن سال نزدیک به یک میلیون نفر به خاطر فقر اقتصادی، امکان تحصیل را از دست دادند. «دنیای‌اقتصاد» همچنین پیش‌تر در گزارشی با عنوان «راهنمای رونق توریسم»، از «مسافرت نرفتن دست‌‌کم نیمی از خانوارهای ایرانی در ایام نوروز» خبر داده بود که یک علت اصلی آن، «ضعف اقتصادی برای پوشش هزینه‌‌های مسافرت» بوده است. سخت‌‌ شدن شرایط اقتصادی در سال‌های اخیر، اولین‌‌ گران‌ترین کالای مصرفی خانوارها یعنی مسکن را از دسترس ابتدا دهک‌‌های پایین‌‌ درآمدی و سپس دهک‌‌های متوسط خارج کرد؛ این به معنای آن است که «رفاه حداقلی» خانوارها در این سال‌ها تحت‌تاثیر قرار گرفت. اکنون با مشخص‌‌شدن «سقوط تفریح و تحصیل» در سبد به عنوان عوارض «زندگی در شرایط سخت ناشی از تورم بالای مسکن و اجاره»، می‌توان این‌طور تحلیل کرد که فقر به قدری گسترده‌‌تر شده که یکسری کالاها و خدمات ضروری زندگی، در سبد مصرف «نیست» شده‌‌اند.