جستجو
رویداد ایران > رویداد > علمی > تصاویر؛ راز گورستان عظیم دایناسورها در «رودخانه مرگ» فاش شد

تصاویر؛ راز گورستان عظیم دایناسورها در «رودخانه مرگ» فاش شد

پنهان در زیر دامنه‌های پوشیده از جنگل‌های انبوه آلبرتا در کانادا، در مقیاسی باورنکردنی گور جمعی دایناسورها یافته شده است. هزاران دایناسور در این مکان دفن شده‌اند که به نظر می‌رسد همگی در یک روز و بر اثر حادثه‌ای طبیعی کشته شده‌اند.

مجموعه‌ای از استخوان دایناسورها که در پایپ‌استون کریک از زیر خاک بیرون آورده شد.

پنهان در زیر دامنه‌های پوشیده از جنگل‌های انبوه آلبرتا در کانادا، در مقیاسی باورنکردنی گور جمعی دایناسورها یافته شده است. هزاران دایناسور در این مکان دفن شده‌اند که به نظر می‌رسد همگی در یک روز و بر اثر حادثه‌ای طبیعی کشته شده‌اند.

اکنون گروهی از دیرینه‌شناسان به پایپ‌استون کریک، که آن را «رودخانه مرگ» می‌نامند، رفته‌اند تا راز ۷۲ میلیون ساله‌ای را کشف کنند: این دایناسورها چرا از بین رفتند؟

تلاش برای یافتن اینکه دقیقاً در این مکان چه اتفاقی افتاده، با ضربه محکم یک پتک آغاز شد. گروه اکتشاف و حفاری به سرپرستی پروفسور امیلی بامفورت لایه ضخیم سنگی که این مکان را پوشانده بود شکافت. او این مکان را «طلای دیرینه» نامید.

وقتی گروه حفاری شروع به اقدامات دقیق‌تر برای برداشت لایه‌های خاک و سنگ کرد به تدریج انبوهی از استخوان‌های فسیل‌شده پدیدار شد.

پروفسور بامفورت، در حالی که سگش آستر او را تماشا می‌کند، می‌گوید: «این قطعه عظیم استخوانی که اینجا وجود دارد، فکر می‌کنیم بخشی از استخوان لگن دایناسور باشد.» وظیفه امروز آستر، سگ او، این بوده که آمدن خرس‌ها را به منطقه حفاری خبر دهد.

«و اینجا هم مجموعه‌ای از استخوان‌های بلند و نازک داریم. همه این‌ها استخوان‌های دنده هستند. و این یکی که سالم هم مانده، بخشی از استخوان انگشت پای دایناسور است. این یکی هم که اینجاست، هنوز نمی‌دانیم چیست. این‌ها نمونه‌ای از شگفتی‌های راز پایپ‌استون کریک است.»

بی‌بی‌سی به پایپ‌استون کریک رفت تا تصویری عینی از مقیاس این گورستان ماقبل تاریخ به دست آورد و شاهد باشد که چگونه پژوهشگران سرنخ‌ها و قطعات گوناگون را با هم جور می‌کنند تا به راز پنهان آن‌ها پی ببرند.

هزاران فسیل از منطقه حفاری گردآوری شده است و کاوشگران مدام به اکتشافات تازه‌ای دست پیدا می‌کنند.

پایپ‌استون کریک هنوز رازهای فراوانی در دل خود دارد

دیرینه‌شناسان معتقدند دایناسورها در گله‌های عظیم، صدها کیلومتر از جنوب که مکان زمستان‌گذرانی آن‌ها بوده، برای تابستان به سوی شمال مهاجرت می‌کرده‌اند.

این منطقه که نسبت به امروز آب‌وهوای گرم‌تری داشته، پوشیده از پوشش گیاهی بوده و غذای فراوانی برای گروه‌های عظیم جانوران گیاه‌خوار فراهم می‌کرده است.

پروفسور بامفورت می‌گوید: «این یک جامعه واحد از یک گونه از این جانوران در یک مقطع زمانی و نمونه عظیمی است. تا به حال چنین رویدادی در اکتشافات فسیلی رخ نداده است.

استخوان پنجه پا یافته شده در ددفال هیلز که محل زندگی ادمونتوسور بوده است

جکسون سویدر، دیرینه‌شناس، به‌طور ویژه علاقه‌مند به قطعه‌ای است که به نظر می‌رسد بخشی از جمجمه دایناسور باشد. او می‌گوید: «بیشتر اکتشافات این منطقه متعلق به دایناسور ادمونتوسور یا دایناسور منقاراردکی بوده است. اگر این استخوان جمجمه دایناسور باشد، بلندی این دایناسور باید حدود ۱۰ متر باشد.»

ادمونتوسور، دایناسور گیاه‌خوار دیگری مانند پاکی‌رینوسور، در این جنگل‌ها زندگی می‌کرده است و یافته‌های مربوط به آن به دیرینه‌شناسان کمک می‌کند تا تصویری از این سرزمین دیرینه بازسازی کنند.

سویدر مدیر مجموعه موزه دایناسورهای فیلیپ جی کوری در نزدیکی گرند پریری در ایالت آلبرتا است؛ جایی که استخوان‌های این دو دایناسور غول‌پیکر گردآوری، بررسی و تحلیل می‌شود. او به‌تازگی روی استخوان جمجمه پاکی‌رینوسور کار می‌کند که حدود ۱.۵ متر طول دارد و نام آن را «بیگ سام» گذاشته‌اند.

به نظر می‌رسد گله‌های عظیم این جانوران در یک فاجعه طبیعی نابود شده باشند

همه این پژوهش‌های دقیق و ریزبینانه در موزه و در دو سایت حفاری و اکتشاف، به گروه کمک می‌کند تا پاسخ یک پرسش اساسی را بیابد: چگونه این‌همه جانور ناگهان و هم‌زمان در پایپ‌استون کریک جان خود را از دست دادند؟

پروفسور بامفورت می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم این گله بزرگی از جانوران در مسیر مهاجرت فصلی بوده که دچار فاجعه‌ای طبیعی شده و شاید نه همه جانوران گله، اما بخش بزرگی از آن‌ها جان خود را از دست داده‌اند.»

همه شواهد نشان می‌دهد که این اتفاق فاجعه‌بار، سیل ناگهانی بوده است. شاید توفانی در کوهستان بالادست باعث جاری شدن حجم عظیمی آب به سوی گله شده، درختان را ریشه‌کن کرده و سنگ‌ها را از جای خود برکنده است.

پروفسور بامفورت می‌گوید پاکی‌رینوسورها هیچ امکانی برای زنده ماندن نداشتند. این جانوران قادر به حرکت سریع نبودند و همچنین به دلیل وزن‌شان، شناگران خوبی هم نبودند.

سنگ‌هایی که در محل حفاری پیدا شده‌اند، رد و نشانی از حرکت سریع و خروشان آب دارند که همه چیز را در هم پیچیده است. انگار این ویرانی و نابودی به‌صورت موجی بر سنگ در طول زمان ماندگار شده است.

گمان بر این است که پیش از فاجعه پاکی‌رینوسورها همچنان که در این تصویر کامپیوتری می‌بینید در حال مهاجرت بوده‌اند

منبع: خبرآنلاین

منبع: faradeed-243162

برچسب ها
نسخه اصل مطلب