تصاویر؛ سوانح بزرگ هوایی تاریخ که قوانین هوانوردی را تغییر دادند

تاریخ پر است از حوادث مرگبار هوایی که قربانیان زیادی داشته و به لطف تجربیاتی که از این حوادث به دست آمده امروز صنعت هوانوردی امن ترین سفر ها را برای مسافران ارائه می دهد. در زیر نگاهی انداخته ایم به بزرگترین سوانح هوایی که سیاست های هوانوردی را در مسیر امن تر شدن این روش مدرن حمل و نقل، تغییر داده اند؛

پرواز ۹۸۱ ترکیش ایرلاینز

در سال ۱۹۷۱ (۱۳۵۰) پرواز ۹۸۱ هواپیمایی ترکیه که از پاریس عازم این کشور بود اندکی پس از پرواز قسمت بار هواپیما به دلیل نامناسب بسته شدن در این قسمت، منفجر شد و هواپیما را به پایین کشاند که نهایتا در محدوده جنگلی اطراف پاریس سقوط کرد و همه ۳۴۶ سرنشین آن کشته شدند.

برخورد هوایی در گراند کانیون

در سال ۱۹۵۶ (۱۳۳۵) دو هواپیما یعنی پرواز شماره ۷۱۸ شرکت یونایتد و پرواز شماره ۲ شرکت هواپیمایی تی دبلیو ای بر فراز دره گراند کانیون در آمریکا با هم برخورد کردند و در نتیجه آن ۱۲۸ نفر کشته شدند. این برخورد نقطه عطفی در تاریخ هوانوردی شد.

خلبانان هر دو هواپیما تصمیم گرفته بودند به جای تکیه بر ابزار هوانوردی بر مشاهده چشمی خودتمرکز داشته باشند که معنای آن این بود؛ هیچکونه ارتباطی با برج مراقبت نداشتند.

عامل اصلی این حادثه عدم ارتباط برج مراقبت با خدمه هواپیماها در کنار دید پایین بخاطر فضای مه گرفته باند پرواز شناخته شد. در نتیجه قوانین مربوط به ارتباط کابین خلبان با برج مراقبت تغییر کرد و زبان مکالمه در این ارتباط زبان انگلیسی به عنوان زبان اصلی صنعت هوانوردی تعیین شد.

پرواز۷۹۷ ایرکانادا

وقتی در سال ۱۳۶۲(۱۹۸۹)  پرواز ۷۹۷ ایرکانادا در حال گذر بر فراز ایالت کنتاکی بود، قسمت پشت دستشویی هواپیما که در نزدیکی کابین خلبان بود دچار آتش سوزی شد و خلبان اقدام به فرود اضطراری کرد. در زمان نشستن هواپیما و هنگام فرود اضطراری، اکسیژن رها شده در کابین باعث شد که کل هواپیما در گیر شعله های آتش شود که در نتیجه آن ۲۳ مسافر کشته شدند.

به دنبال آن اداره هوانوردی فدرال(FAA)  هواپیما ها را ملزم به نصب ردیاب دود در دستشویی هواپیما کرد. در کنار آن شرکت های هواپیمایی را ملزم به استفاده از موارد مقاوم در برابر آتش در ساخت بدنه هواپیما و نصب چراغ های هشداردهنده حالت اضطراری کرد.

در نتیجه تغییرات مهمی در قوانین پدید آمد از جمله راهنماهای خروج در مواقع تخلیه مسافران الزامی شد و سایر مواردی که خروج اضطراری مسافران از هواپیما را راحت تر می کرد.

این حادثه اهمیت قوانین سختگیرانه در مورد تعمیرات و نگهداری هواپیما را برجسته کرد و در نهایت طراحی ساخت هواپیما را توسعه داد. بخصوص پروتکل های مربوط به نگهداری از هواپیماهای قدیمی را سختگیرانه تر کرد تا  از نگهداری مطلوب آن ها اطمینان حاصل شود.

پرواز۲۴۳ آلوها ایرلاینز

باز هم ایراد در زمینه حفظ و نگهداری هواپیما باعث بروز یک حادثه هوایی دیگر شد. در سال ۱۳۶۶(۱۹۸۸) وقتی که پرواز ۲۴۳ خطوط هوایی آلوها در آسمان ایالت هاوایی پرواز می کرد، ناگهان بخش بزرگی از سقف هواپیما کنده شد. خوشبختانه خلبان توانست اوضاع را کنترل کند و با فرود اضطراری موفقیت آمیز، جلوی یک حادثه پر تلفات را گرفت بطوری که تنها یک نفر کشته شد و ۶۵ نفر دیگر مجروح شدند.

کارشناسان در بررسی علت این واقعه در یافتند که یک اتصال کوتاه در مخزن بنزین هواپیما باعت انفجار آن شده است. به دنبال آن به سرعت درخواستی برای تامین ایمنی مخزن سوخت هواپیماها صادر شد. در نتیجه تجهیزاتی طراحی و ساخته شد که با نصب آن ها در مخازن بنزین هواپیماها از انفجار این مخازن پیشگیری می کند.

به دنبال آن بسیاری از شرکت های هواپیمایی مقررات مربوط به تمرین خلبانان را تغییر دادند تا پایبندی آنان به قوانین و استانداردهای امنیتی که باید هر خلبان رعایت کند را بالا ببرند.

پرواز ۱۷ هواپیمایی مالزی

طی یک پرواز برنامه ریزی شده در مسیر آمستردام به کوالالامپور، در روز ۲۶ تیر ۱۳۹۳ زمانی که پرواز شماره ۱۷ هواپیمایی مالزی در آسمان اوکراین قرار داشت توسط موشک روسی مورد هدف قرار گرفت و همه ۲۹۸ سرنشین آن کشته شدند. این زمانی بود که نیروهای روسی و اوکراین بر سر منطقه ای در مرز یکدیگر به نام دونباس با هم در گیر شده بودند.

در نتیجه این حادثه مقررات سخت تری برای آموزش خلبانان در نظر گرفته شد بخصوص برای پروازهای با ارتفاع بالا و همچنین نظارت بر سیستم کنترل پرواز سختگیرانه تر شد مخصوصا در مورد سیستم های قدیمی و منسوخ شده.

پرواز ۲۳۲یونایتد ایرلاینز

در ۲۸ تیر ۱۳۶۸ (۱۹ جولای ۱۹۸۹) زمانی که هواپیمای غول پیکر دی سی ۱۰ متعلق به شرکت یوتایتد ایرلاینز در حال نشستن بر باند فرودگاه گت وی در شهر سیوکس ایالت آیوآ در آمریکا بود، ناگهان موتور هواپیما که در دم هواپیما قرار داشت منفجر و از بدنه جدا شد. در این حادثه ۲۹۶ نفر در دم کشته شدند، ۱۱۲ نفر در بیمارستان از بین رفتند و ۱۸۴ نفر زنده ماندند. از این تعداد به ۱۳ نفر آسیبی نرسید و مابقی برای درمان جراحت هایشان به بیمارستان اعزام شدند.

مانند بسیاری از سوانح هوایی دیگر که علت آن مربوط به نگهداری نامناسب از هواپیما بود، بعد از این حادثه هم سیاست های نظارتی سختگیرانه تری بر خطوط هوایی آمریکا اعمال شد تا دکل های قوی تری برای نصب موترهای هواپیما در نظر گرفته شود و جلوی حوادث مشابه گرفته شود.

در نتیجه اقدامات امنیتی بیشتری در فرودگاه ها در نظر گرفته شد از جمله بازرسی بیشتر مسافران، به کار گرفتن تکنولوژی های پیشرفته برای بررسی بار و چمدان های مسافران و کنترل های بیشتر در دسترسی به هواپیما. این تغییرات با عث شد چهارچوب امنیت هوایی در ابعاد جهانی تقویت شود.

به دنبال این حادثه سازمان های هوانوردی به دنبال یافتن سیستم های ردیابی قوی و مشخص کردن موقعیت هواپیما در زمان واقعی روی نقشه رفتند و اقداماتی نیز در این مسیر صورت گرفته که در حال ارتقاء سیستم ها هستند.

منبع: خبرآنلاین