نیزه‌های چوبی «۲۰۰ هزار ساله» که نئاندرتال‌ها با آن‌ها به شکار می‌رفتند
فرادید| در دهه ۱۹۹۰، باستان‌شناسانی که نزدیک شهر شونینگن آلمان مشغول کاوش بودند، به کشف جالبی دست یافتند: مجموعه‌ای از نیزه‌های چوبی بسیار سالم از چوب کاج و صنوبر همراه با ابزارهای سنگی و بقایای قصابی‌شده بیش از ۵۰ اسب!
به گزارش فرادید، ابتدا پژوهشگران گمان می‌کردند قدمت نیزه‌های شونینگن حدود ۴۰۰ هزار سال است و سپس این عدد را به حدود ۳۰۰ هزار سال کاهش دادند. آن‌ها احتمال می‌دادند این نیزه‌ها که از جمله قدیمی‌ترین سلاح‌های شکاری کشف‌شده‌ی کامل هستند، توسط یکی از اجداد اولیه انسان به نام هومو هایدِلبِرگنِسیس ساخته شده‌اند.
پژوهشگران برای قدمت‌یابی جدید، پوسته‌های فسیل‌شده حلزون‌های آب شیرین را که در همان لایه خاکی نیزه‌ها یافت شده بودند، تجزیه‌وتحلیل کردند. آن‌ها روی اسیدهای آمینه‌ای متمرکز شدند که درون این پوسته‌ها و توسط ساختارهای کوچکی به نام درپوش (opercula) محبوس شده بودند. چون اسیدهای آمینه به میزان مشخصی تجزیه می‌شوند، پژوهشگران توانستند از آن‌ها برای تخمین سن فسیل‌ها استفاده کنند.
این روش «زمین‌گاه‌شماری اسید آمینه» نام دارد؛ یکی از روش‌هایی که پژوهشگران برای تعیین قدمت آثار باستانی به‌کار می‌برند، روش‌هایی همچون «تاریخ‌گذاری رادیوکربنی» که مقدار کربن-۱۴ موجود در مواد آلی را اندازه‌گیری میکند و «تاریخ‌گذاری لومینسانس» که آخرین باری را که رسوبات در معرض نور خورشید بوده‌اند مشخص میکند. با این حال، حتی با چنین تکنیک‌هایی، تخمین دقیق سن آثار باستانی همواره چالش‌برانگیز است.
کریستی پِنکمَن، زمین‌شیمیدان دانشگاه یورک انگلستان و نویسنده مشترک مطالعه می‌گوید: «هر کاری که دانشمندان بتوانند برای محدود کردن بازه زمانی انجام دهند، موجب مفیدتر شدن مکان‌های تاریخی در پاسخ به پرسش‌های باستان‌شناسی درباره فرگشت انسان و توسعه فرهنگی می‌شود.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-242485