به گزارش خبرنگار مهر، سومین دوره رقابت‌های جام ملت‌های فوتسال زنان آسیا در حالی به پایان رسید که تیم ملی فوتسال زنان ایران، یکی از پرافتخارترین تیم‌های این رقابت‌ها، نتوانست مسیر قهرمانی خود را ادامه دهد و برای نخستین بار از رسیدن به فینال بازماند.
تیمی که با سابقه دو قهرمانی پیاپی وارد این رقابت‌ها شده بود، با امید هت‌تریک تاریخی پا به میدان گذاشت، اما در نهایت با عنوان سوم به کار خود پایان داد و تنها دستاوردش، کسب سهمیه جام جهانی فوتسال زنان بود.
مرحله مقدماتی؛ شروعی آرام با پایان پرحاشیه
زنان فوتسالیست ایران در مرحله مقدماتی، در گروهی نسبتاً آسان قرار گرفتند. آن‌ها رقابت خود را با تیم ملی فیلیپین آغاز کردند و با نمایشی مقتدرانه، به پیروزی دست یافتند. دومین بازی نیز مقابل هنگ‌کنگ برگزار شد که باز هم تیم ایران با نمایش فنی برتر، برنده میدان شد.
اما بازی سوم مرحله گروهی مقابل تیم ویتنام با آن‌که روی کاغذ ساده به نظر می‌رسید، به دلیل مساوی شدن بدون تلاش جدی برای برد، به یکی از بحث‌برانگیزترین لحظات این دوره برای ایران تبدیل شد. بسیاری از کارشناسان و رسانه‌ها این تساوی «مصلحتی» را شایسته تیمی که با ادعای قهرمانی پا به مسابقات گذاشته نمی‌دانستند. حتی برخی از اعضای جامعه فوتسال نیز واکنش‌هایی نسبت به این تصمیم نشان دادند و آن را تضعیف‌کننده روح رقابت و شأن قهرمان آسیا دانستند.
زنگ خطرهایی که شنیده نشد
ناکامی در قهرمانی آسیا و شکست برابر ژاپن، تنها محصول یک تورنمنت نبود؛ بلکه حاصل یک روند بلندمدت از بی‌توجهی، نبود برنامه‌ریزی دقیق و نداشتن بازی‌های تدارکاتی مؤثر بود. تیم ملی فوتسال زنان در یک سال گذشته در هیچ تورنمنت رسمی بین‌المللی قهرمان نشد و همین روند افت عملکردی، بارها از سوی رسانه‌ها، کارشناسان و دلسوزان هشدار داده شده بود ولی با این حال فدراسیون فوتبال توجه جدی به این هشدارها نداشت تا اینکه در این دوره از رقابت‌ها، همه چیز به‌وضوح آشکار شد.
فروزان سلیمانی، سرمربی تیم ملی، با وجود تلاش‌های قابل احترام، نتوانست انسجام و هماهنگی لازم را در تیم ایجاد کند. نبود بازی‌های دوستانه سطح بالا و تورنمنت‌های آماده‌سازی، ضعف برنامه‌ریزی و آماده‌سازی روانی و فنی بازیکنان را تشدید کرد. همچنین برخی تصمیمات تاکتیکی نیز در طول مسابقات مورد انتقاد قرار گرفت.
فرصت جهانی؛ آزمونی برای جبران یا تکرار؟
اکنون که تیم ملی ایران جواز حضور در جام جهانی را به‌دست آورده، نگاه‌ها به آینده معطوف شده است. این فرصت طلایی باید با برنامه‌ریزی دقیق، حمایت همه‌جانبه و تغییر رویکرد مدیریتی در بخش بانوان فدراسیون فوتبال همراه شود. رقابت با قدرت‌های جهانی به‌مراتب دشوارتر از آسیاست و اگر تیم ملی بخواهد در قامت یک مدعی جهانی ظاهر شود، باید از همین حالا آماده‌سازی جدی را آغاز کند.
مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال، اکنون با آزمونی بزرگ مواجه است. آیا فدراسیون می‌تواند تیم ملی فوتسال زنان را از یک دوره فراموش‌شده، به آینده‌ای روشن برساند؟ یا اینکه بار دیگر شاهد فرصت‌سوزی خواهیم بود و تیم ملی در جام جهانی به یک تیم حاشیه‌ای تبدیل خواهد شد؟
با پایان این دوره از جام ملت‌های آسیا، پرونده‌ای دیگر برای تیم ملی ایران بسته شد، اما مسیر جهانی تازه آغاز شده است. اکنون زمان آن است که از اشتباهات گذشته درس گرفته شود و تیم ملی با عزمی تازه، در مسیر جهانی‌شدن قدم بگذارد. فوتسال زنان ایران با ظرفیت‌های فنی بالا، اگر با حمایت کافی و تصمیمات مهم و کلیدی همراه شود، می‌تواند نه‌تنها در آسیا، بلکه در سطح جهانی نیز بدرخشد.