منجزی: در عمل ثابت کردم پرچم ایران برایم مهم است

امیر قاسمی منجزی که میهمان برنامه امروز (15 شهریور) دایره طلایی بود، در مورد پیگیری تمریناتش در ماه‌های گذشته اظهار داشت: در ابتدای تعطیلی اردوی تیم ملی، ستاد ملی مقابله با کرونا گفته بود کسی تمرین نکند که همه ما در خانه تمرین کردیم. برای ما که روزی سه جلسه تمرین سنگین در اردوی تیم ملی انجام می‌دادیم، این نوع تمرین کفاف نمی‌داد. خصوصاً برای ما سنگین وزن‌ها که اگر کمی ورزش نکنیم وزن‌مان بالا می‌رود. از سه چهار ماه پیش دیگر عزم خودم را جزم کرده و دل به دریا زدم و شروع به تمرین با رعایت پروتکل‌های بهداشتی در اهواز کردم. وزن طبیعی من 128 کیلوست و در دوران قرنطینه وزنم تا 132 کیلوگرم هم بالا رفت، اما تمرین که شروع شد هشت تا 9 کیلو کم کردم. الان وضعیتم آرمانی نیست، ولی نزدیک به شرایط خوب هستم.
مدعی وزن 130 کیلوگرم تیم ملی فرنگی در مورد رقبایش برای کسب دوبنده تیم ملی تأکید کرد: علی اکبر یوسفی پهلوان و باادب است. حضور او و سایر رقبا قطعاً خیلی روی کار من هم تأثیر دارد. خیلی کار را جدی‌تر گرفتم. شاید اگر حریف جدی نداشتم در حاشیه امنیت قرار می‌گرفتم و کمتر تمرین می‌کردم، ولی الان انگیزه مضاعفی با وجود یوسفی، میرزاده و قوره جیلی دارم و تمرینات سنگین‌تری را انجام می‌دهم. البته همه ما در یک سطح هستیم. این نیست که من بالاتر از آنها باشم. شاید پایین‌تر از آنها باشم، اما بالاتر از این پهلوانان نیستم. قطعاً هر کسی که لایق‌تر برای دوبنده تیم ملی هست، به تیم ملی می‌رسد.
وی با اشاره به اینکه همیشه برای ملی‌پوشان ایران آرزوی موفقیت کرده است، ادامه داد: سال 2012 دیسک کمر گرفتم، ولی با این وجود تا روز آخر فکر می‌کردم یک اسپاسم ساده است و در اردو ماندم. من المپیک 2012 را روی تخت بیمارستان دیدم. در المپیک 2016 سهمیه المپیک گرفتم، اما وقتی انتخاب نشدم و کسی دیگر منتخب کادر فنی تیم ملی برای المپیک بود، تا روز آخر ماندم و به ملی‌پوش سنگین وزن کمک کردم. کلیشه‌ای نمی‌گویم که پرچم برایم مهم است، من در عمل این را اثبات کردم. رسم است بعضی از اردونشینان وقتی انتخاب نمی‌شوند به خانه می‌روند، ولی من هر کسی که ملی‌پوش شود، کمکش می‌کنم.
قاسمی منجزی که با تیم دانشگاه آزاد برای شرکت در لیگ برتر قرارداد بسته است، در این مورد گفت: لیگ واقعاً استارت دوباره  و خوبی برای ما خواهد بود که 10 ماه است تمرین جدی و مسابقه نداشتیم. امیدوارم که لیگ کشتی برگزار شود. می‌گویند کشتی جزو رشته‌های پربرخورد است، اما واقعاً سایر رشته‌ها هم خیلی با کشتی از این نظر فرقی ندارند. ما کشتی‌گیران یک اصطلاحی داریم که اگر دو یا سه مسابقه بدهی اندازه شش ماه تمرین کردن جلو می‌افتی. امیدوارم دوباره با سوت داور، کشتی بگیریم.
این فرنگی کار اهوازی در مورد شکستش در نورسلطان و ناکامی در کسب مدال با وجود رسیدن به سهمیه المپیک، خاطرنشان کرد: حدوداً یک سال از مبارزه‌ام در نورسلطان گذشته است، اما هنوز جرأت نکردم کشتی خودم را در فضای مجازی ببینم، آنقدر که این شکست برایم سخت و سنگین بود. متأسفانه زانوی چپم آسیب دید که باید از دکتر کیهانی تشکر کنم که عمر ورزشی دوباره به من داد. بعد از جراحی دوباره تمرین کردم و با موفقیت در مسابقات آسیایی و تورنمنت‌ها، عضو تیم ملی شدم، اما قبل از مسابقه بار سنگینی روی دوش من بود. می‌نوشتند، منجزی میان غول‌ها و یا اینکه اگر قرعه خوب بخورد شاید سهمیه بگیرد، با این حرف‌ها به من سخت گذشت. من اولین مسابقات جهانی‌ام را تجربه می‌کردم. 90 درصد تیم جوان بودند و برای آنها شاید کسب تجربه بود، ولی برای من حکم مرگ و زندگی داشت. اگر در کشتی اول می‌باختم شاید همه چیز تمام می‌شد. خدا را شکر سهمیه گرفتم، اما اصلاً راضی نبودم. من بالا را نگاه کردم و یکدفعه زیر پایم خالی شد.
وی در خاتمه گفت: از خانواده‌ام خصوصاً مادر عزیزم که عرق خاصی به کشتی دارد، پدرم و همه حریفان تمرینی‌ام تشکر می‌کنم. دعا می‌کنم کرونا از دنیای ما برود و دنیای پاکی توأم با آرامش داشته باشیم. درخواستی هم از مردم دارم که اگر ما را قابل می‌دانند دعا کنند که با موفقیت در این شرایط بد اقتصادی دل آنها را شاد کنیم.