اورست گورستان کوهنوردان می‌شود ؟
به گزارش گروه رسانه ای شرق،اما آنچه اورست را در نگاه بسیاری خاص و حتی اسرارآمیز می‌کند، نه به رکوردها و ارتفاع آن، بلکه به روایات و شایعاتی برمی‌گردد که پیرامونش شکل گرفته‌اند و آن را در هاله‌ای از افسانه و واقعیت فرو برده‌اند.
یکی از بحث‌برانگیزترین این روایت‌ها، موضوع اجساد کوهنوردانی است که گفته می‌شود در دل کوه رها شده‌اند؛ پیکرهایی که برخی معتقدند طی سال‌ها و حتی دهه‌ها در یخ‌ها مدفون مانده‌اند و نشانی خاموش از خطرات این مسیر محسوب می‌شوند. اما واقعاً چنین ادعایی چقدر حقیقت دارد؟ فکر می‌کنید اورست تنها میزبان سرسخت فاتحان قله است یا اجساد بازماندگان، بخشی ناگفته از داستان آن‌اند؟
کوه اورست با ارتفاع ۸۸۴۹ متر (۲۹۰۳۲ فوت) از سطح دریا، بلندترین نقطه روی کره زمین است. این غول عظیم بین نپال و تبت در رشته‌کوه‌های هیمالیا قرار گرفته و قله‌ی آن از بیشتر ابرهای آسمان فراتر می‌رود. کوهنوردان برای صعود به اورست معمولاً از دو مسیر اصلی راهی می‌شوند: یکی از سمت نپال (مسیر جنوب شرقی) و دیگری از سمت تبت (مسیر شمال شرقی).
ارتفاعات بالای ۸ هزار متر منطقه‌ی مرگ نامیده می‌شود
از میان ۱۸۹ نفری که تا سال ۲۰۰۴ در تلاش برای صعود به اورست جان باختند، حدود ۱۲۰ جسد همچنان در کوه باقی مانده بودند و این رقم تا سال ۲۰۲۴ به حدود ۲۰۰ نفر رسیده بود.
اجساد غالباً به این دلیل در کوه‌ها رها می‌شوند که امکان جابه‌جاکردن آن‌ها وجود ندارد. آلن آرنت، مربی کوهنوردی که در سال ۲۰۱۴ به قله اورست صعود کرده است، توضیح می‌دهد:
وقتی یک عزیز یا همراه کوهنورد به‌شدت مجروح می‌شود یا در کوه می‌میرد، اگر نمی‌توانید او را نجات دهید، ناچارید او را ترک کنید. اکثر تیم‌ها از روی احترام به این کوهنوردها، جسد را از مسیر خارج می‌کنند؛ آن هم فقط اگر بتوانند.
اما در بسیاری موارد، حتی این کار هم ممکن نیست:
گاهی به‌خاطر بدی هوا نمی‌توان جسدها را به کناری برد. گاهی چون بدن‌ها در کوه یخ می‌زند، حرکت‌دادن آن‌ها بسیار سخت و تقریباً غیرممکن می‌شود.
از طرف دیگر اجساد یخ‌زده بسیار سنگین هستند و اصولاً در ارتفاعات بالا توانایی کوهنوردان برای بلندکردن اجسام به‌شدت کاهش می‌یابد. تلاش برای حمل یک جسد از کوه پایین می‌تواند ساعت‌ها یا حتی روزها طول بکشد و احتمالاً تیم نجات را شب در کوه گیر می‌اندازد، که عملاً به معنای خودکشی خواهد بود.
اجساد یخ‌زده بسیار سنگین هستند و تلاش برای حمل آن‌ها می‌تواند به مرگ تیم نجات منجر شود
بیشتر اجساد در «منطقه‌ی مرگ» یعنی ارتفاع بالای ۸ هزار متر رها شده‌اند. در این منطقه کمبود اکسیژن، سرمای شدید و خستگی مفرط عوامل اصلی مرگ محسوب می‌شوند، اگرچه تاکنون هیچ مطالعه‌ی رسمی‌ای درباره‌ی علل دقیق مرگ‌ومیر کوهنوردان اورست صورت نگرفته است.
بسیاری از اجساد انگار نه در مکان بلکه در زمان منجمد شده‌اند، به‌طوری‌که جسدها دست‌نخورده باقی‌مانده‌اند و طناب کوهنوردی هنوز دور کمرشان دیده می‌شود. از طرفی به‌دلیل سرمای شدید، روند فساد بسیار کند پیش می‌رود و ظاهر اجساد دستخوش تغییر چشمگیری نمی‌شود.
دکتر ویزل تجربه‌ی خود را از دیدن اجساد در اورست چنین بیان می‌کند:من به‌عنوان یک جراح احتمالاً بیش از عموم مردم با مرگ و ازدست‌دادن زندگی آشنا هستم. دیدن این اجساد به من «جدی‌بودن موقعیت» و «شکنندگی زندگی» را یادآوری کرد و انگیزه‌ای شد تا بیشتر قدردان فرصت زنده‌ماندنم باشم.
داستان‌های تلخ پشت اجساد باقی‌مانده
در طول سال‌ها، برخی از اجساد رهاشده در اورست تبدیل به نشانه‌های راه شده‌اند و حتی نام‌ها و لقب‌هایی نیز گرفته‌اند. کوهنوردان از آن‌ها به‌عنوان نقاط مرجع استفاده می‌کنند تا بدانند چقدر به قله نزدیک شده‌اند یا چقدر پیشرفت کرده‌اند.
چکمه‌های سبز
صف کوهنوردان در حال صعود
طی یک دهه‌ی گذشته و به‌لطف پیشرفت‌های فناوری، کوهنوردان احساس امنیت بیشتری می‌کنند. یکی از مهم‌ترین این پیشرفت‌ها، استفاده از تلفن‌های ماهواره‌ای است که به کوهنوردان اجازه می‌دهد به‌طور مداوم با کمپ پایه در تماس باشند و به‌روزرسانی‌های لحظه‌ای در مورد وضعیت آب‌وهوا دریافت کنند یا زمان‌بندی صعود خود را با دقت بیشتری برنامه‌ریزی و از شرایط نامساعد جوی پرهیز کنند.
درک بهتر از نوع و مقدار تجهیزات مورد نیاز نیز کمک می‌کند تا آمار مرگ‌ومیر به میزان قابل توجهی کاهش یابد. لباس‌های گرم پیشرفته، کپسول‌های اکسیژن سبک‌تر و مؤثرتر و تجهیزات کوهنوردی بادوام‌تر، همگی تأثیر قابل توجهی در بهبود ایمنی کوهنوردان داشته‌اند.
پیشرفت تکنولوژی و به‌ویژه تلفن‌های ماهواره‌ای، امنیت کوهنوردان را تا حد زیادی بهبود داده است
آموزش بهتر و آمادگی کوهنوردان نیز نقش مهمی در کاهش تلفات ایفا می‌کند: امروزه، کوهنوردان حرفه‌ای ماه‌ها قبل از صعود به اورست، برای سازگاری با ارتفاع و تقویت استقامت خود، قله‌های کم‌چالش‌تر را فتح می‌کنند.
بااین‌حال همان‌طور که دکتر ویزل می‌گوید: «مهم نیست چقدر خوب آماده شده باشید، بدن انسان محدودیت‌هایی دارد و وقتی مرز این محدودیت‌ها را رد کنید، شرایط بحرانی می‌شود.»
برنامه‌ها و قوانین جدید صعود به اورست
دولت‌های نپال و چین در سال‌های اخیر برای برقراری توازنی بین احترام به خواسته‌ی درگذشتگان، حقوق خانواده‌ها، حفاظت از محیط زیست و ایمنی تیم‌های نجات، قوانین جدیدی وضع کرده‌اند:
استفاده از تراشه‌های GPS
در فصل کوهنوردی ۲۰۲۴، دولت نپال اعلام کرد که همه‌ی کوهنوردان باید تراشه‌های ردیابی GPS را که معمولاً در کت‌هایشان دوخته می‌شود، به‌همراه داشته باشند. این فناوری به تیم‌های جست‌وجو و نجات کمک می‌کند تا در صورت مفقودشدن یک کوهنورد، او را سریع‌تر پیدا کنند. همچنین به ردیابی حرکت کوهنوردان و شناسایی مناطق خطرناک یا پرازدحام کمک می‌کند.
مقررات جدید حمل زباله و پسماند
یکی دیگر از تغییرات مهم در سال ۲۰۲۴، الزام کوهنوردان به حمل پسماندهای خود در کیسه‌های مخصوص بود. این اقدام در پاسخ به نگرانی‌های فزاینده در مورد آلودگی منابع آب و تأثیر زیست‌محیطی فعالیت‌های انسانی در اورست انجام شد. برای اطمینان از رعایت این مقررات، از کوهنوردان ودیعه‌ای گرفته می‌شود که تنها در صورت بازگرداندن زباله‌ها به آن‌ها بازگردانده می‌شود.
محدودیت تعداد مجوزها
باتوجه‌به ازدحام فزاینده در مسیرهای صعود، برخی کارشناسان خواستار محدودیت تعداد مجوزهای صادرشده برای صعود به اورست هستند. آن‌ها از دولت نپال می‌خواهند سازوکاری را تصویب کند که تنها افراد باتجربه راهی ارتفاعات اورست شوند.
همچنین برنامه‌های پاک‌سازی کوه احتمالاً در سال‌های آینده گسترش خواهند یافت. دولت‌های نپال و چین متعهد شده‌اند که اورست را از زباله‌های انباشته‌شده پاک کنند و تا حد امکان، اجساد باقی‌مانده را پایین بیاورند: اقداماتی در راستای حفظ کرامت انسانی و حفاظت از اکولوژی منحصربه‌فرد اورست.
بنابراین بله، در اورست اجساد رها شده وجود دارند. این اجساد یادآوری تلخی از خطرات صعود به بلندترین قله‌ی جهان هستند و گاهی به‌عنوان نشانه‌های راه برای کوهنوردان بعدی استفاده می‌شوند. اما با پیشرفت فناوری، بهبود آموزش و اجرای مقررات جدید، امید است که تعداد تلفات کاهش یابد و روزی برسد که دیگر نیازی به رهاکردن اجساد در کوه نباشد.
آلن آرنت می‌گوید:من معتقدم وقتی به این کوه‌ها می‌روید، با نسخه‌ی بهتری از خودتان به خانه برمی‌گردید.
و شاید این همان چیزی باشد که روح بلندپرواز کوهنوردان دنبال می‌کند: نه‌تنها فتح بلندترین قله جهان، بلکه فتح ترس‌ها و محدودیت‌های خود. اورست با تمام زیبایی‌ها و خطراتش، همچنان الهام‌بخش کسانی خواهد بود که به‌دنبال فراتر رفتن از مرزهای انسانی هستند.
منبع: sharghdaily-1006949