فوتبال باشگاهی ایران تهی از متن
رویداد ایران-امیرحسین احتشامی: در 29 هفته گذشته هیچ هفته ای بدون جنجال نبوده که این موضوع نیاز به آسیب شناسی جدی دارد. این که چرا فوتبال باشگاهی کشورمان تا این اندازه از متن خالی شده و در عوض خارج از متن دچار چاقی مفرطی شده است. اضافه وزنی که عوارضی جدی و خطرناکی با خود به همراه آورده و هیچ چیز جای خودش نیست. کافیست نگاهی به جدول رده‌بندی لیگ برتر بیندازید تا متوجه سطح فنی پایین آن شوید. یک نگاه به ستون تفاضل گل‌های تیم‌ها که بیندازید متوجه وخامت اوضاع می‌شوید. لیگی که فقط سروصدا دارد، لیگی که از سر و روی آن بی‌اخلاقی، بی‌فرهنگی و افسارگسیختگی می‌بارد، حتی در بدیهی‌ترین چیزهای فوتبال، یعنی گل زدن و گل نخوردن چنان ضعیف است که به‌واقع باید برچسب حرفه‌ای را از آن برداشت. لیگی که حتی در سطح محلات هم نیست، چه برسد به اینکه بخواهد هم‌تراز لیگ قهرمانان آسیا و نخبگان آن باشد. واقعیت جلوی چشمانتان است فقط کافیست آن را مشاهده کنید. در جدول ۱۶ تیمی لیگ برتر، 9 تیم تفاضل گل منفی دارند. یعنی نه دفاع درست و حسابی دارند که گل نخورند و نه خط حمله درست و درمانی که گل بزنند. شاید بگویید این آمار را کم و بیش در تمام لیگ‌های فوتبال دنیا می‌توان دید که تقریباً حرف درستی هم هست، اما وقتی سطح فوتبال باشگاهی در اروپا را با سطح فوتبالی که این روزها در لیگ برتر ایران مشاهده می‌کنید، مقایسه کنید آن وقت است که باز هم به این نتیجه خواهید رسید که اگر حاشیه را از فوتبال باشگاهی ایران بگیرند هیچ چیزی برای ارائه ندارد. اصلا برای روشن شدن بهتر موضوع نگاهی به یک آمار جالب توجه دیگر می‌اندازیم. بنا بر تحقیقی که صورت گرفته، تماشاگر برای دیدن یک گل در لیگ برتر فوتبال ایران باید چیزی حدود ۴۸ دقیقه انتظار بکشد. حالا این آمار را با جدول لیگ‌های معتبر فوتبال دنیا مقایسه کنید تا باز هم به این نتیجه برسید که فوتبال باشگاهی ایران جز حاشیه هیچ چیزی ندارد و اگر این حواشی را از آن بگیرند باید کرکره آن را هم پایین بکشند. البته نگران نباشید اگر برای دیدن یک گل باید ۴۸ دقیقه صبر کنید در عوض در طول این ۴۸ دقیقه می‌توانید انواع و اقسام فحاشی‌ها را بشنوید و انواع و اقسام حرکات شنیع و غیراخلاقی با قسمت‌های مختلف بدن و البته درگیرهای گلادیاتوری را ببینید. یک بلیت تهیه می‌کنید و به قول حسین فرکی به جای فوتبال چند ساعتی فیلم سینمایی تماشا می‌کنید. فقط توجه داشته باشید تماشای این فیلم‌ها محدودیت سنی دارد و به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود که با خانواده این فیلم‌ها را تماشا کنید. این واقعیت فوتبال باشگاهی ایران است. فوتبالی که فقط مرزهای بی‌اخلاقی را خیلی خوب و با سرعتی مثال‌زدنی درنوردیده، فوتبالی که هیچ بار فنی، تکنیکی و تاکتیکی از آن بیرون نمی‌آید که اگر می‌آمد وضعیت بدیهی‌ترین پارامترهای فنی فوتبال در آن یعنی گل زده و گل خورده این نبود. شما قضاوت کنید؛ اگر حاشیه را از فوتبال باشگاهی ایران بگیرند، چیزی باقی می‌ماند و اشتیاقی برای تماشای چنین بازی‌هایی وجود خواهد داشت؟