تصاویر؛ کادیلاک سلستیک؛ رقیب سخت‌جان رولزرویس را بشناسید

در ابتدای قرن بیستم، کادیلاک شعار «استاندارد جهان» را برگزید و برای دهه‌ها این شعار در تبلیغاتش می‌درخشید. در آن دوران، جنرال موتورز در اوج قدرت بود و خودروهای کادیلاک معیارهای تجمل فناوری محسوب می‌شدند. از الدورادو بروهام ۱۹۵۷ که گران‌ترین خودروی جهان بود تا خودروهای ۱۶ سیلندر دست‌ساز دهه ۱۹۳۰ که از خط تولید دیترویت خارج می‌شدند، کادیلاک نماد برتری بود؛ اما از دهه ۱۹۷۰، این رهبری بلامنازع کم‌رنگ شد و شعار «استاندارد جهان» از تبلیغات عمومی کنار رفت. امروز کمتر کسی به یاد می‌آورد زمانی که کادیلاک واقعاً استاندارد جهان بود اما شاید این فراموشی چندان هم بد نباشد زیرا حالا کادیلاک با سلستیک بازگشتی شوکه کننده داشته است. این خودرو بار دیگر کادیلاک را در رده قیمتی رولزرویس قرار داده و توجه همه را به خود جلب کرده است.

سلستیک، یک سدان لیفت‌بک الکتریکی فوق لوکس است که می‌خواهد همه این قطعات پازل را به هم متصل کند. این خودرو با قیمتی در حد یک خانه ویلایی، نه‌تنها یک پرچم‌دار برای کادیلاک، بلکه نمادی از توانایی‌های جنرال موتورز در ساخت خودروهای الکتریکی است. یکی از عوامل موفقیت اخیر کادیلاک، اجازه یافتن برای تمایز آشکار از محصولات معمولی جنرال موتورز بوده است. سلستیک، اولین پرچم‌دار واقعی کادیلاک در بیش از نیم‌قرن، با دور زدن بوروکراسی معمول جنرال موتورز، زنجیره‌های تأمین استاندارد و فرآیند تعامل با مشتری، بهترین عناصر کادیلاک را در یک خودرو ترکیب کرده است. رقیب طبیعی آن، رولزرویس اسپکتر الکتریکی با قیمتی مشابه است. فرم کم‌ارتفاع و عریض سلستیک در جاده‌های آمریکا به همان اندازه جلب‌توجه می‌کند که اسکالید اولیه در زمان عرضه غوغا به پا کرد.

یک شاهکار مدرن دست‌ساز

سلستیک مانند کادیلاک‌های ۱۶ سیلندر نزدیک به یک قرن پیش، از قطعات موجود استفاده می‌کند اما آن‌ها را زیر بدنه‌ای کاملاً منحصربه‌فرد قرار می‌دهد. بدنه این خودرو از فیبر کربن، آلومینیوم و قطعات کامپوزیت ساخته شده و بیش از ۱۵۰ قطعه فلزی چاپ سه‌بعدی در آن به کار رفته است. زیر این پانل‌های فیبر کربنی و کامپوزیت، قطعات امتحان پس داده‌ای از انبار قطعات الکتریکی جنرال موتورز قرار دارند که بیشتر آن‌ها از اولین خودروی الکتریکی کادیلاک، یعنی شاسی‌بلند لیریک، گرفته شده‌اند. موتورهای جلو و عقب سلستیک اساساً مشابه مدل اسپرت‌تر لیریک V هستند، اما خروجی بالاتری برابر با ۶۵۵ اسب بخار قدرت و ۸۷۵ نیوتن متر گشتاور دارند. این خودرو با شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت در حدود ۴ ثانیه و حداکثر سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت (محدود شده برای حفظ برد باتری) عملکردی سریع و بی‌صدا ارائه می‌دهد.

وقتی در صندوق عقب یا کاپوت جلو را باز می‌کنید، به‌جای پانل‌های پلاستیکی معمولی که معمولاً فاصله بین بدنه و فضای بار را پر می‌کنند، پانل‌های آلومینیومی برس‌خورده‌ای می‌بینید که در نور می‌درخشند. این قطعات تا چند درجه مانده به دمای ذوبشان گرم می‌شوند، سپس با هوا شکل می‌گیرند و بعداً توسط ربات برس‌کشی می‌شوند، چون کادیلاک نتوانست کسی را در جهان پیدا کند که بتواند بافت دقیق مدنظرش را ایجاد کند. تصاویری از الدورادو و خودروهای شانزده سیلندر در کنار تصویر سلستیک روی پلاک فلزی کنسول میانی حک شده‌اند تا اهمیت و مأموریت این خودرو را تقویت کنند. جنرال موتورز حتی پیچ و مهره‌های اختصاصی برای سلستیک طراحی کرده که فلزی هستند و با شعار «استاندارد جهان» حکاکی شده‌اند تا دکمه‌های پلاستیکی ساده چشم سرنشینان را آزار ندهند.

هنر در حرکت

سلستیک حتی بدون چرخیدن چرخ‌هایش شگفت‌انگیز است، اما این اثر هنری حرکت می‌کند و همان حس هیجان‌انگیزی را دارد که در رانندگی با خودروهای فوق ‌نادر با قیمت‌های میلیونی احساس می‌شود. حتی اگر کسی قیمت سلستیک را به شما نگوید، این خودرو با وقار گران‌قیمتی در جاده حرکت می‌کند. فنرهای بادی و سیستم کنترل سواری مغناطیسی، این کادیلاک سه تنی را روی دست‌اندازهایی که رانندگان معمولی را تکان می‌دهند، شناور می‌کنند. در اینجا هم کادیلاک راه خودش را در مقایسه با رولزرویس می‌رود و تعادلی مناسب بین راحتی و هندلینگ ایجاد می‌کند که یادآور بهترین سدان‌های اسپرت این برند است.