تصاویر؛ بهترین فیلم های اکشن آرنولد شوارتزنگر

فرادید| آرنولد شوارتزنگر، غول عضلانی اتریشی-آمریکایی، با مشت‌های آهنین و نگاه بی‌رحمش، دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی را به تسخیر خودش درآورد. او نه‌ فقط یک ستاره، بلکه نماد سینمای اکشن شد، کسی که اسم و عکس اش روی پوستر کافی بود تا مخاطبان زیادی را به سینماها بکشاند.

به گزارش فرادید؛ آرنولد با هر قدم اش، تعریفی تازه از قهرمان ارائه داد، قهرمانی با قلب بزرگ، بازوهای فولادی و دیالوگ‌هایی که تا امروز ماندگارند. مثل: «I’ll be back" (برمی‌گردم)». این تنها یک جمله نبود، بلکه یک قول از سمت او بود.

در این مطلب قرار است به مرور بهترین فیلم‌های اکشن آرنولد شوارتزنگر بپردازیم، فیلم‌هایی که پر از گلوله، دود، تعقیب و گریز و نوستالژی  هستند.

1. نابودگر2: روز داوری - (Terminator 2: Judgment Day 1991)

IMDB: 8.1

در شبی تاریک و بارانی، از دل آینده‌ای ویران‌شده، آرنولد شوارتزنگر بی‌رحم و بی‌احساس پدیدار شد. «نابودگر» آغازگر اسطوره‌ای بود که آرنولد شوارتزنگر را برای همیشه در قلب ژانر اکشن حک کرد. جیمز کامرون در قالب یک فیلم بی‌پیرایه و کم‌هزینه، شاهکاری خلق کرد که مرز بین فیلم‌های علمی‌-تخیلی و اکشن را در هم شکست.

آرنولد در نقش تی-۸۰۰، ترسناک‌ترین و سردترین شخصیت کارنامه‌اش را به نمایش گذاشت. ترکیبی از فیزیک غیرانسانی، حرکت‌های ماشینی، و نگاهی که مرگ را وعده می‌داد. او در این فیلم نه‌تنها دشمن، بلکه کابوسی آهنین است که توقف‌ناپذیر به‌سوی هدفش می‌تازد: نابود کردن مادر آینده‌ی رهبری که هنوز زاده نشده است.

«نابودگر» فقط نقطه‌ی آغاز یک مجموعه نبود، بلکه لحظه‌ای بود که سینمای اکشن فهمید با بازیگری روبه‌روست که حتی در نقش یک ماشین، می‌تواند حضوری انسانی، فراموش‌نشدنی و ماندگار داشته باشد.

3. غارتگر - (Predator 1987)

IMDB: 7.3

آیا می‌شود زندگی دوگانه داشت؟ صبح‌ها همسر وفادار و پدری خسته، شب‌ها جاسوسی بی‌رحم و حرفه‌ای؟ در «دروغ‌های حقیقی»، آرنولد شوارتزنگر با ترکیب طنز، اکشن و بحران‌های زناشویی، بار دیگر خودش را در قلب سینمای پرهیجان جای می‌دهد. فیلمی که همکاری دوباره‌ی او با جیمز کامرون را رقم زد، این‌بار نه در دل آینده‌ای تاریک، بلکه میان تروریست‌ها، انفجارها و سوءتفاهم‌های خانوادگی.

در نقش هری تسکر، مأمور ضدتروریسمی که هویتش را از همسرش پنهان کرده، آرنولد وارد ماجرایی می‌شود که همه‌چیز از کنترل خارج می‌شود: مأموریتی ساختگی برای نجات زندگی مشترک، با دخالت واقعی‌ترین تهدیدها. شوارتزنگر در این فیلم استعداد کامل خود را به‌عنوان یک ستاره‌ی اکشن - کمدی نشان می‌دهد، هم در صحنه‌های تعقیب‌وگریز موتورسوارها روی پشت‌بام، و هم در دل لحظه‌های شیرین خانوادگی.

هرچند فیلم به‌دلیل نگاه کلیشه‌ای‌اش به زنان و خارجی‌ها مورد انتقاد قرار گرفته است، اما از نظر سینمایی، «دروغ‌های حقیقی» پایان باشکوهی‌ست بر یک دهه‌ی درخشان از دوران سلطه‌ی آرنولد بر پرده‌ی نقره‌ای.

5. کماندو - (Commando 1985)

IMDB: 6.6

در آینده‌ای تیره و تار که آزادی فروخته شده و حقیقت سانسور شده، فقط یک راه برای نجات زندانیان باقی مانده است: شرکت در یک شوی مرگبار تلویزیونی. در «مرد فراری»، آرنولد شوارتزنگر در نقش بن ریچاردز، خلبان سابقی که به‌ناحق متهم به قتل شده، به دل یک میدان نبرد می‌رود که میلیون‌ها بیننده در حال تماشا هستند و تنها راه پیروزی، زنده ماندن است.

این فیلم، که براساس داستانی از استیون کینگ ساخته شده، تصویری ترسناک و هشداردهنده از آینده‌ای را ارائه می‌دهد که در آن رسانه‌ها به ابزار کنترل و شکنجه بدل شده‌اند. آرنولد در میان مبارزانی با ظاهرهایی اغراق‌شده و عجیب، همچنان ستون قدرت و اراده است؛ نماد مقاومت در برابر دروغ، فساد و تماشاگرانی که از خشونت لذت می‌برند.

پیام فیلم «مرد فراری» هنوز هم در گوش‌ها طنین‌انداز است: وقتی عدالت از بین می‌رود، قهرمانان واقعی آن‌هایی‌اند که می‌دوند؛ نه برای فرار، بلکه برای ایستادگی.

7. آخرین قهرمان اکشن - (Last Action Hero 1993)

IMDB: 6.5

چه می‌شود اگر بتوانی از دنیای واقعی به درون فیلم اکشن موردعلاقه‌ات سفر کنی؟ اگر قهرمان روی پرده، ناگهان در دنیای تو ظاهر شود؟ «آخرین قهرمان اکشن» با همین ایده‌ی شگفت‌انگیز پا به میدان می‌گذارد، یک اکشن -کمدی هوشمندانه که نه‌تنها به آثار آرنولد شوارتزنگر ادای احترام می‌کند، بلکه خودش را هم با طنز و جسارت به سخره می‌گیرد.

در این فیلم، شوارتزنگر در نقش جک اسلیتر، پلیسی کلیشه‌ای با مشت‌های گره‌کرده و تفنگی همواره آماده، وارد دنیای واقعی می‌شود، دنیایی که قوانین فیلم‌های اکشن در آن کار نمی‌کنند. با همراهی پسری نوجوان که از دنیای واقعی به دل فیلم پرتاب شده، آن‌ها با دشمنی روبه‌رو می‌شوند که از مرز واقعیت عبور کرده و حالا تهدیدی برای هر دو دنیاست.

« آخرین قهرمان اکشن » سرشار از لحظات بامزه، ارجاعات سینمایی، حضورهای افتخاری و کنایه‌هایی به ژانر اکشن است. این فیلم شاید در زمان خودش آن‌طور که باید دیده نشد، اما حالا تبدیل به اثری متفاوت و دلنشین شده است، سندی بر این‌که آرنولد نه‌فقط قهرمان اکشن، بلکه استاد شوخی با خودش نیز هست.