سرمایه‌گذاری آمریکا در ایران خود می‌تواند تضمینی عملی برای توافق احتمالی تهران و واشنگتن خواهد بود
حسن بهشتی‌پور تاکید کرد: اگر امریکا در صنایع ایران سرمایه‌گذاری کند، چون هزینه کرده و منابعش را تعریف کرده، بازگشت از تعهدات برایش بسیار دشوارتر و هزینه‌برتر خواهد بود. به این ترتیب، یک نوع تضمین عملی ایجاد می‌شود.
روزنامه اعتماد با حسن بهشتی‌پور گفت‌وگو کرده است.
به گزارش اعتماد، بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
- در رابطه با ادعای مربوط به برچیده شدن برنامه غنی‌سازی در ایران، باید گفت این ادعاها بیشتر جنبه رسانه‌ای دارد، چراکه طرف مقابل سعی می‌کند منافع حداکثری خود را مطرح کند و در عین حال، حداقل امتیاز را به طرف مقابل اعطا کنند و آن را به عنوان دستاورد خود معرفی کند. در این راستا حداکثر خواسته هیات امریکایی توقف غنی‌سازی در ایران است، اما باید توجه داشت که توقف صنعت هسته‌ای خط قرمز ایران است و طرح چنین مباحثی از‌سوی افرادی خاص نشان می‌دهد که هدفشان به بن‌بست کشاندن مذاکرات است.
- درباره میزان درصد غنی‌سازی می‌توان گفت که ایران آماده مذاکره در این زمینه است. برای ایران اصل چرخه سوخت هسته‌ای اهمیت دارد.
- ایران هیچ‌گاه کنار گذاشتن کامل غنی‌سازی را نمی‌پذیرد، اما در مورد درصد غنی‌سازی، مثلا در حدود 3.67درصد که در برجام هم قید شده بود یا شاید کمی بیشتر، جای مذاکره وجود دارد.
- ایران پیشنهاد داده که ساخت راکتورهای هسته‌ای در کشورمان با مشارکت مستقیم امریکایی‌ها انجام شود. این نکته بسیار مهم است، زیرا وقتی طرف امریکایی در ساخت راکتورها نقش داشته باشد و مشارکت کند، امکان انحراف واشنگتن از فعالیت‌های صلح‌آمیز به حداقل یا صفر می‌رسد.
- اساسا در توافق‌های بین‌المللی، حتی یک نمونه هم وجود ندارد که بر مبنای تضمین صددرصدی شکل گرفته باشد نه درباره ایران، نه درباره هیچ کشور دیگری. در هیچ نقطه‌ای از جهان توافقی نداریم که کاملا تضمین‌شده باشد. توافق‌ها تا زمانی دوام دارند که مورد اعتماد طرفین یا چند طرف امضاکننده باشند و هر زمان که یک یا چند طرف بخواهند، می‌توانند آن را نقض کنند.
- اگر امریکا در صنایع ایران سرمایه‌گذاری کند، چون هزینه کرده و منابعش را تعریف کرده، بازگشت از تعهدات برایش بسیار دشوارتر و هزینه‌برتر خواهد بود. به این ترتیب، یک نوع تضمین عملی ایجاد می‌شود.
- پیشنهاد ایران برای توافق موقت، پیشنهادی منطقی به نظر می‌رسد. بنابراین اگر طرف امریکایی بخواهد در زمان کوتاه‌تر و با اعتماد بیشتری به نتیجه برسد، بهتر است که فعلا یک توافق موقت را بپذیرد، چند اقدام اساسی انجام شود و سپس در مسیر دستیابی به توافق بلندمدت و حل ریشه‌ای مشکلات حرکت شود.
منبع: etemadonline-710060