تصاویر؛ قدرت هوش مصنوعی در حل یکی از بزرگترین معماهای باستان‌شناسی

بیش از یک قرن است که خطوط نازکا در پرو باستان شناسان را متحیر کرده است. این زمین نگاره های عظیم که توسط مردم نازکا بین سال های ۲۰۰ پیش از میلاد تا ۶۵۰ پس از میلاد ایجاد شده اند، مناطق وسیعی از بیابان را پوشش می دهند و حیوانات، گیاهان و ابزارها را به تصویر می کشند. بسیاری از این طرح های پیچیده که فقط از آسمان قابل مشاهده هستند، مدت هاست که از درک کامل دور مانده اند.

اکنون، همکاری بین باستان شناسان و هوش مصنوعی در عرض تنها شش ماه منجر به کشف ۳۰۳ زمین نگاره جدید شده و تعداد شناخته شده آنها را دو برابر کرده است. این پیشرفت که به لطف هوش مصنوعی امکان پذیر شده، بینش های تازه ای در مورد هدف این خطوط ارائه داده است که مدت ها مورد بحث بود. این کشف یک جهش قابل توجه در حل یکی از بزرگترین معماهای باستان شناسی به شمار می رود.

انقلابی در مطالعه تمدن‌های باستانی

خطوط نازکا یکی از اولین کاربردهای موفقیت آمیز هوش مصنوعی در باستان شناسی را نشان می دهد. این خطوط که با خراش دادن لایه بالایی خاک برای نمایان کردن مواد روشن تر زیرین ایجاد شده اند، پیچیده و دقیق هستند و درک پیشرفته مردم نازکا از هندسه و تناسب را به نمایش می گذارند.

ماریا رایش، ریاضیدان و ستاره شناس آلمانی، دهه ها به مطالعه این خطوط پرداخت و تناسبات بی نقص آنها را مورد توجه قرار داد. اکنون، هوش مصنوعی به ما کمک می کند تا طرح های بیشتری از این خطوط را کشف کنیم و نور بیشتری بر معانی و عملکردهای احتمالی آنها بتابانیم.

از نظر تاریخی، باستان شناسان برای مطالعه این سایت های باستانی به روش های سنتی مانند بررسی های زمینی، عکاسی و نقشه برداری دستی متکی بودند. با این حال، همانطور که دکتر ژائو فونته، باستان شناس ERA Arqueologia، اشاره می کند، باستان شناسی از نظر پذیرش ابزارهای دیجیتال به واقع در خط مقدم نوآوری قرار دارد.

افزون بر هوش مصنوعی، باستان شناسان اکنون از فناوری های فتوگرامتری و سنجش از دور استفاده می کنند که به آنها امکان می دهد مناطق وسیعی را سریع تر و با دقت بیشتری مطالعه کنند.

خطرات و محدودیت‌های هوش مصنوعی در باستان‌شناسی

به رغم نتایج امیدوارکننده، هوش مصنوعی بی عیب و نقص نیست. تیم ساکای مجبور شد پیش بینی های هوش مصنوعی را به صورت دستی تأیید کند و ده ها پیشنهاد برای هر زمین نگاره جدید را به دقت بررسی کند. دکتر کارامیترو می گوید: "هوش مصنوعی کامل نیست، به ویژه در باستان شناسی. اما در چند سال آینده ممکن است بتوانیم الگوریتم هایی با دقت بسیار خوب توسعه دهیم که به مردم کمک می کند در زمان، انرژی و هزینه صرفه جویی کنند."

با بهبود فناوری هوش مصنوعی، انتظار می رود که دقت آن حتی بیشتر شود و به باستان شناسان اجازه دهد مناطق بیشتری را با منابع کمتری کاوش کنند. توانایی خودکارسازی تشخیص سایت ها می تواند سرعت و دامنه تحقیقات باستان شناسی را به طور چشمگیری افزایش داده، گنجینه های پنهان را کشف کرده و اسرار تمدن های باستانی را آشکار کند.

منبع: عصر ایران