تصاویر؛ سفر در تاریخ؛ چشم حورس چیست و چرا در تمام قبور مصر باستان دیده می‌شود؟

تمدن مصر باستان بیش از ۳۰۰۰ سال دوام آورد. در این مدت نیز نحوه استفاده از چشم حورس به‌تدریج تغییر کرد. در دوره‌های پسین یک ودجت بزرگ از جنس وکس را روی سمت چپ شکم مرده قرار می‌دادند. این نقطه مکانی بود که اولین برش را در فرآیند مومیایی شدن دریافت می‌کرد. در واقع مردم مصر از خدای خود می‌خواستند که بافت آسیب‌دیده را در جهان دیگر به‌سرعت ترمیم کند.

در برخی دوره‌ها چشم حورس به‌نماد مصر باستان و آب‌های رود نیل تبدیل شد. همچنین می‌توانست نشانه کامل و سالم بودن یک چیز باشد. گاهی نیز مردم مصر آن را با تغییرات ماه در طول ۳۰ روز مرتب می‌دانستند. همانطور که چشم خدای مصر آسیب دیده و دوباره ساخته شد، ماه نیز کوچک و بزرگ می‌شود. اگرچه چشم حورس یک نماد پیچیده محسوب می‌شود و معانی زیادی داشته است؛ اما ارتباط آن با ماه باعث شد که بسیار محبوب شود.

قدیمی‌ترین آثار یافته‌شده از نماد محافظت مصریان

اولین طلسم ودجت به سال ۲۲۰۰ پیش از میلاد تعلق دارد. چشم حورس نیز در همان زمان روی تابوت‌ها و آرامگاه‌ها کشیده می‌شد. در آن زمان مردم مصر باستان نه‌تنها تصور می‌کردند که چشم می‌تواند به‌‌صورت جادویی از مردگان محافظت کند، بلکه به آنها اجازه می‌دهد رخدادهای دنیای زندگان را هم ببینند.

اساتید باستان شناسی دقیقا مطمئن نیستند که چرا چشم حورس در زمان دودمان ششم مصر باستان ظهور کرد. برخی تصور می‌کنند که این مسئله به تکامل فرهنگی این تمدن مربوط باشد. مخصوصا که در آن زمان مصریان شروع به نوشتن متون مذهبی روی دیوارهای اهرام کرده بودند.

در واقع اینگونه به‌نظر می‌رسد که آنها می‌خواستند جنبه‌ای روحانی به باورهای خود دهند. همین نیز به گسترش نمادهایی مثل چشم حورس کمک کرده است. علاوه بر اینها، مردم مصر باستان از دو ماده گالنا و مالاکیت برای آرایش چشم‌های خود استفاده می‌کردند. گالنا همچون پودری بود که برای دور چشم کاربرد داشت و می‌توانست از آن در برابر نور خورشید محافظت کند. همچنین گالنا توانایی جلوگیری از ورود انرژی‌های اهریمنی به بدن را داشت.

مالاکیت یک سنگ معدنی سبزرنگ و خاص بود که مردم مصر آن را مقدس و شفابخش می‌دانستند. ترکیب این دو برای آرایش چشم یادآور باورهای مذهبی مصر باستان و الهام‌گرفته از چشم حورس بود.

منبع: خبرآنلاین