تصاویر؛ جذاب‌ترین خودروهای اسپرت آمریکایی دهه 90، از ایمپالا تا وایپر و کوروت ZR1

وقتی حرف از خودروهای اسپرت نمادین آمریکایی می‌شود، ماسل کارهای دههٔ ۶۰ و اوایل دههٔ ۷۰ به ذهن می‌آیند. بااین‌حال، پس از افول وحشتناک دههٔ ۸۰، شرایط خودروهای آمریکایی در دههٔ ۹۰ به‌تدریج بهبود پیدا کرد و علاقه‌مندان به خودرو در ایالات‌متحده بار دیگر امکان انتخاب ماشین‌های اسپرت جذاب و قدرتمندی را پیدا کردند. ازاین‌رو، قصد داریم در ادامه با جذاب‌ترین خودروهای اسپرت آمریکایی در دههٔ ۹۰ آشنا شویم.

شورلت کوروت C4 ZR1 سال ۱۹۹۳

در سال ۱۹۹۷ شورلت به مناسبت سی‌سالگی کامارو، نسخهٔ ویژه‌ای را معرفی کرد که تنها در ۱۰۶ دستگاه ساخته شد. این نسخهٔ ویژه به پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری LT4 مجهز شد که از دو سال قبل برای کوروت گرند اسپرت ارائه شده بود. این موتور برای تقویت به شرکت SLP فرستاده شد و به خروجی ۳۳۰ اسب بخار قدرت و ۴۶۰ نیوتن متر گشتاور رسید. به لطف این نیرو، کاماروی ویژهٔ ۳۰ سالگی ظرف ۴.۹ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید. این نسخه در تعلیق هم اصلاحاتی را تجربه کرده بود و هندلینگ بهتری داشت.

دوج وایپر سال ۱۹۹۶

هرچند موستانگ در نسل‌های دوم و سوم بسیار افول کرده بود اما روند بهبود شرایط این خودرو از اواخر نسل سوم آغاز شد و در نسل چهارم هم ادامه یافت. نسخهٔ جدید SVT کبرا که در آخرین سال تولید نسل سوم موستانگ ارائه شد، در خانوادهٔ نسل چهارم نیز همچنان حضور داشت و در سال ۱۹۹۶ به پیشرانهٔ ۴.۶ لیتری آلومینیومی جدید DOHC با چهار سوپاپ در هر سیلندر مجهز شد که نه‌تنها مصرف سوخت کمتری داشت بلکه قدرت بیشتری هم برابر با ۳۰۵ اسب بخار تولید می‌کرد. درحالی‌که فورد شتاب این مدل را ۵.۹ ثانیه اعلام کرده بود، SVT کبرا در آزمایش‌های مستقل شتاب ۵.۴ ثانیه را ثبت کرد.

پونتیاک ترنس ام WS6 سال ۱۹۹۸

شورلت در سال ۱۹۸۵ به تولید ایمپالا پایان داد اما در سال ۱۹۹۴ این خودرو با نام ایمپالا SS بازگشت. این ماشین اساساً یک کاپریس پرفورمنس بالا محسوب می‌شد که بر اساس پکیج کاپریس پلیس ساخته شده بود. زیر کاپوت ایمپالا SS پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری LS1 کوروت قرار گرفته بود که در اینجا ۲۶۰ اسب بخار قدرت و ۴۵۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. این سدان عضلانی ظرف ۷ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید که شاید امروز اعداد چشمگیری به نظر نرسد اما برای سدانی در اواسط دههٔ ۹۰ قطعاً قابل‌توجه بود.

فورد تاروس SHO سال ۱۹۹۳

هرچند آخرین نسل بیوک ریویرا که در سال ۱۹۹۴ معرفی شد در ظاهر نشانی از پیشینیان باشکوه دههٔ ۷۰ خود نداشت ولی زیر این خطوط منحنی پیشرانهٔ جذابی پنهان شده بود. موتور استاندارد ریویرا یک نمونهٔ ۳.۸ لیتری تنفس طبیعی بود اما امکان سفارش نسخهٔ سوپرشارژ هم وجود داشت که قدرت را به ۲۲۵ اسب بخار می‌رساند. در سال ۱۹۹۶ نیز خروجی این موتور به ۲۴۰ اسب بخار افزایش یافت. این قوی‌ترین موتور بیوک از زمان گرند نشنال محسوب می‌شد و شتاب زیر ۷ ثانیه را برای ریویرا فراهم می‌کرد.

جی‌ام‌سی تایفون سال ۱۹۹۲

درحالی‌که وایپر جانشین معنوی شلبی کبرا بود، سری ۱ تصور مجدد این خودروی افسانه‌ای محسوب می‌شد. این خودرو توسط کارول شلبی طراحی شد ولی برخلاف شلبی کبرا دههٔ ۶۰ که از پیشرانه‌های فورد استفاده می‌کرد، سری ۱ به موتور ۴ لیتری V8 الدزمبیل مجهز شده بود که با سیستم سوپاپ DOHC و چهار سوپاپ در هر سیلندر، ۳۲۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. به لطف این نیرو و وزن سبک ۱۲۰۰ کیلوگرمی، سری ۱ ظرف تنها ۴.۱ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید. از این خودرو تنها ۲۴۹ دستگاه ساخته شد.

منبع: خبرآنلاین