نقد انیمیشن کسلوانیا: منظره شب (Castlevania: Nocturne)؛ فصل دوم

انیمیشن کسلوانیا یکی از بهترین اقتباس‌های ویدیو گیمی است و به نحوی توانست راه را برای بسیاری از آثار مشابه باز کند. در ادامه انیمیشن کسلوانیا: منظره شب تولید شد که در آن شاهد ادامه داستان این مجموعه اینبار با نوادگان ترور بلمونت و سایفا هستیم. فصل اول این سریال انیمیشنی افت و خیزهای زیادی داشت و با وجود شروع قدرتمندی که دارد، اما در ادامه افت می‌کند و از نیمه دوم دوباره در مسیر خود قرار می‌گیرد و پایان آن باعث هیجان بیشتر ما برای فصل دوم می‌شود. حالا نوبت به فصل دوم انیمیشن Castlevania: Nocturne رسیده است؛ جایی‌که سازندگان فرصتی برای برای تکرار اشتباهات خود ندارند.

اتفاقات فصل دوم با نمایش دلیل نبودن آلوکارد آغاز می‌شود که درواقع نشان می‌دهد او پیش از اینکه تهدید سکمت شکل بگیرد، در تلاش بوده است تا راهی برای متوقف کردن او پیدا کند. با اینکه در ابتدا انتظار داشتم انیمیشن شروعی با سرعت بیشتری به‌خاطر حوادث پایانی فصل اول داشته باشد، اما شاهد شروعی نسبتا آرام هستیم که در اولین نقطه این ترس به من داده می‌شود که نکند انیمیشن دوباره بخواهد نیمی از روایت خود را به حاشیه ببرد. اما خوشبختانه اشتباه کردم و انیمیشن درواقع روایت منجسم‌تری نسبت به فصل اول دارد و درواقع تصمیم می‌گیرد تا بیننده را آماده اتفاقات پایان فصل کند.

ظاهر انیمیشن زیبا و چشم‌نواز است، اما در بخش زیادی از صحنه‌ها تا حد زیادی خوش رنگ و لعاب شده است و همین نکته باعث می‌شود قدرت گرفتن دوباره خون‌آشام‌ها به واسطه منجی جدید آن‌ها چندان ظاهر ترسناک و خشنی پیدا نکند. درواقع در برخی از صحنه‌ها تناقض عجیبی بین آرت استایل و خشونت انیمیشن وجود دارد و با اینکه از نظر ظاهری می‌توان گفت تصاویر زیبایی را شاهد هستیم، اما با اتفاقات انیمیشن تناقض عجیبی دارد. این موضوع حتی به طراحی ظاهری برخی از شخصیت‌ها به‌خصوص آنت ضربه زده است و شاهد ظاهری بچگانه در برخی از صحنه‌ها هستیم که واقعا این موضوع جای تعجب دارد.

پیش از آنکه دوباره به سراغ روند شخصیت‌ها و چگونگی تاثیر آن روی بهبود پایان انیمیشن صحبت کنیم، بهتر است به یکی دیگر از مشکلات انیمیشن بپردازیم و آن هم موجودات شبانه هستند. این موجودات در انیمیشن اصلی گروهی بدون فکر بودند که تنها هدف آن‌ها کشتن و نابودی بوده است. حالا در Nocturne به‌طرز عجیبی این شخصیت دوباره دارای روح و هویت شده‌اند و می‌توانند خود را از چنگ ارباب خود خارج و شورش کنند. اما مشکل کجا است؟ مشکل دقیقا از جایی آغاز می‌شود که انیمیشن توضیح خوبی در مورد این موضوع نمی‌دهد.

اما تمام این موارد را گفتم که بگویم انیمیشن یک روند خوب و یک دست را دارد تا بیننده را در دو تا سه قسمت پایانی میخکوب کند. ما شخصیت‌پردازی جذابی حداقل در مورد قهرمانان آن شاهد هستیم که کیفیت بالایی دارند و این موضوع ما را آماده پایان آن می‌کند. جایی‌که شخصیت‌ها و روابط تقریبا کامل شکل گرفته‌اند و می‌دانیم که چه چیزی در انتظار ما است. خبری از شوخی‌های بی‌خود و اضافه نیست و تمرکز آن روی صحنه‌های اکشن جذاب و فوق‌العاده‌ای است که از ابتدا به ما وعده داده شده است. شخصیت‌ها هر یک در جایگاه و مقام خود قرار گرفته‌اند و به‌نظر نمی‌رسد شخصیتی اضافه باشد.

صد البته شخصیت شرور انیمیشن می‌توانست وحشت و ترس بیشتری خلق کند و تا حدی پایان او ناامید کننده است، اما درواقع تمامی این موارد فدای صحنه‌های اکشن جذابی شده است که در پایان شاهد هستیم. کیفیت بالای دو سه قسمت پایانی انیمیشن چیزی است که از یک انیمیشن کسلوانیا می‌شود انتظار داشت و حتی آرت استایلی که جلوتر گفتم، در پایان تا حد زیادی محیط‌های رنگارنگ را به محیط‌های تیره و تاریک تغییر داده است. می‌توان گفت که دو سه قسمت پایانی تقریبا حکم یک فینال قدرتمند برای انیمیشن دارد که حساب آن از تمامی قسمت‌هایی که تاکنون تماشا کرده‌ایم، جدا است.

فصل دوم انیمیشن Castlevania: Nocturne با رفع بسیاری از مشکلات فصل اول تبدیل به یکی از بهترین اقتباس‌های ویدیو گیمی شده است و با ارائه یک روایت کامل و جذاب و بدون اینکه زیاد به حاشیه برود، یک صحنه اکشن بزرگ و با هیجان بالا به بیننده تقدیم می‌کند. اگرچه مشکلاتی مثل شخصیت‌های شرور یا ندادن توضیحاتی مثل دلیل تغییر موضع برخی از موجودات شبانه یا آرت استایل آن وجود دارد، اما در مجموع یک پایان کامل را ارائه می‌کند و در پایان درها را برای فصل یا فصل‌های بعدی باز می‌گذارد؛ چرا که آن‌ها نمی‌خواستند داستان نیمه‌کاره بماند، اما هنوز داستان‌های بیشتری در مورد ریکتر، ماریا، آنت و آلوکارد برای گفتن وجود دارد.