(عکس) نگاهی به آثار و زندگی رمدیوس وارو؛ نقاش سورئالیست جادویی

فرادید| «ماریا د لوس رمدیوس آلیسیا رودریگا وارو‌ای یورانگا»، معروف به رمدیوس وارو، هنرمند سوررئالیست مکزیکی اسپانیایی الاصل متولد سال ۱۹۰۸ بود. 

به گزارش فرادید، رمدیوس وارو اورانگا سال ۱۹۰۸ در شهر کوچک اسپانیایی آنگلس، جرونا به دنیا آمد. مادر اهل باسک او به افتخار خواهر بزرگترش که حدود زمان تولد او فوت کرده بود، نام «ویرجن د لوس رمدیوس» را روی او گذاشته بود. در این مطلب، تجربه پر فراز و نشیب او به عنوان یک پناهنده، مایه تسلی او در جنبش سوررئالیسم و نقاشی‌های او که بیانگر باورهای معنوی او بودند، را بررسی می کنیم. 

رمدیوس وارو به عنوان پناهنده

عکس رمدیوس وارو و بنجامین پره

سال ۱۹۳۷، او با نقاش سوررئالیست و فعال سیاسی استبان فرانسیس آشنا شد و تصمیم گرفت به همراه او و شاعر سوررئالیست بنجامین پره به پاریس نقل مکان کند. او مجبور شد از جوّ طوفانی ناشی از جنگ داخلی اسپانیا فرار کند، در حالی که شوهرش برای جنگیدن ماند. آن‌ها هرگز طلاق نگرفتند اما هرگز دوباره زوج عاشق نشدند. 

وارو در پاریس در فقر زیست. او در آغاز جنگ جهانی دوم به دلیل ارتباط عاشقانه‌اش با پره، کسی که آن‌ها به خاطر عقاید سیاسی‌اش هدف قرار گرفته بود، توسط دولت فرانسه زندانی شد. اگرچه، روشن نیست آیا دلیل واقعی بازداشت او حمایت از خائن ارتش فرانسه بوده یا خیر. او و بسیاری از پناهندگان دیگر به سرعت پس از آزادی، به دلیل حمله آلمان مجبور به فرار شدند. این زوج به مکزیک فرار کردند و شهروندان مکزیکی شدند. اینجا جاییست که وارو تا پایان عمرش زندگی می‌کند، با کاوش در درون‌گرایی را کشف میکند و زمانش را وقف نقاشی میکند و پس از ازدواج با والتر گروئن، یک پناهنده سیاسی اتریشی، به ثبات مالی همیشگی می رسد. 

تأثیرات هنری وارو  

«ارواح کوه» (۱۹۳۸) یکی از نقاشی‌های قبلی وارو زمان اشغال شهر توسط نازی‌ها در پاریس خلق شد. این اثر هنری تفسیری است بر چگونگی به تصویر کشیدن زنان، به ویژه زنان هنرمند آن زمان. دو زن به تصویر کشیده شده‌اند که تنها صورت‌هایشان نمایان است، چون بقیه بدن‌شان با سنگ‌هایی محصور شده است. بادی از اعماق پایین می‌وزد که نشان‌دهنده نیروی قوی شخصیت‌های به ظاهر در خواب است. وارو ناامیدی خود از جامعه مردسالار را با به تصویر کشیدن محدودیت (حبس) بیان کرد. 

تصمیم خلاقانه برای انتخاب کوه‌های سخت به عنوان قفس‌هایی که چهره‌ها را به دام می‌اندازند، همسو با نماد مردانگی بود که برای موفقیت در دنیای هنر لازم بود. عنوان اثر بیانگر ذهن و روح درخشان زنانی است که نتوانستند خود را از حضور غلبه مردانه رها کنند. طرح رنگی عبوس و سایه‌های تیره، احساس ناامیدی را برمی‌انگیزند، احساس ناامیدی با بارقه‌ای از امید، زیرا هنوز چهره‌های زنان کاملاً پوشیده نشده است. 

وارو از تکنیک سوررئالیستی فوماژ (نقاشی با دود) که ولفگانگ پالن آن را توسعه داده بود برای ایجاد توهم مه و ابر استفاده کرد. این روش با استفاده از شعله شمع تعریف می‌شود که منجر به تعامل میان دود و کاغذ می‌شود. ورای جلوه بصری عرفانی، حضور فیزیکی نور برای به کارگیری مؤثر آن برای وارو نیز معنادار بود. شیفتگی او به کیمیاگری و پیوند بنیادی متضادها که بر پایه آن بنا شده، انگیزه انتخاب فوماژ شد. نور شمع تاریکی تصویر را متعادل می‌کرد و بیان قدرتمندی از نیاز به زنانگی در صنعت تحت سلطه مردان ایجاد می‌کرد. 

ستاره‌گیر (۱۹۵۶) 

در «خلقت پرندگان»، یک موجود جغ- زن سورئال پشت میز نشسته و پرندگان را با سیم ویولنی که از گردنش آویزان است، زنده میکند. در دست دیگرش یک منشور یا ذره‌بین دارد که انرژی ستارگان را مهار می‌کند تا خلاقیت‌هایش را بیدار کند. دستگاهی با ظاهری عجیب با دو شکل کروی و لوله که از پنجره بیرون آمده، رنگ‌های اصلی را برای زن پمپاژ می‌کند. دو ظرف آویزان، مایع یا گرد و غبار طلا را در دیوار پشتی مبادله می کنند. جغد-زن در حالی که در اتاقی شبیه سلول راهب نقش آفریننده را بازی می‌کند، چهره‌ای شاد و متمرکز دارد. 

این نقاشی داستان خلقت منحصر به فردی را نشان می‌دهد که وارو تصور کرده و شباهت‌هایی با آثار هنری نمادینی مانند خلقت آدم تداعی می‌کند، اما اسطوره خود را دوباره ابداع می‌کند. این اثر پرتره‌ای از قدرتی است که هنرمندان برای ساختن دنیای خودشان دارند. او مقایسه‌ای انجام می‌دهد میان آفریننده ای که به انسان‌ها جان می‌بخشد و نقاشی که انرژی خلاقانه به بیان آن‌ها تزریق می‌کند. وارو مفهوم ساختن چیزی از هیچ را کاوش می‌کند، که کنترلی است که هنرمندان در کارشان اعمال می‌کنند. 

رمدیوس وارو

تصمیم استفاده از اجزای یک ساز زهی که برای ساخت موسیقی ساخته شده و ذره‌بین با قابلیت گرفتن نور، کاملاً آگاهانه بود. جغد-زن با ترکیب تصویر با صدا و نور، تعادل و هارمونی یافته است. برخلاف بسیاری از نقاشی‌های دیگر او که عمیقاً به سختی‌های زن بودن پرداخته‌اند، این نقاشی در کل هویت وارو را بررسی می‌کند. نقش‌های او به‌عنوان هنرمند، متفکر و فرد در فضایی منزوی به هم چسبیده‌اند و عضوی سازنده از جامعه را نشان می‌دهند. 

اگرچه زمان تأسیس جنبش سوررئالیستی، زنان واقعاً پذیرفته‌شده نبودند، اما رمدیوس وارو حالا یکی از بااستعدادترین زنان هنرمند سوررئالیست در نظر گرفته می‌شود. او در طول زندگی حرفه‌ای خود ۳۸۴ اثر هنری خلق کرد. گنجاندن تصویرهای مذهبی، معنویت، عرفان و فمینیسم، او را هنرمندی تعریف میکرد که بی‌پروا خودش را ابراز می‌کرد. او به هموار کردن مسیر برای برای بسیاری از زنان سوررئالیست کمک کرد.

مترجم: زهرا ذوالقدر