(تصاویر) نگاهی به پیشرانه N57 بی ام و، تنها موتور جهان با سه توربوشارژر

توربوشارژر این روزها به قطعه‌ای بسیار متداول در خودروها تبدیل شده و اکثر خودروهای جهان برای افزایش قدرت و کاهش مصرف سوخت از موتورهای توربو استفاده می‌کنند. اکثر پیشرانه‌هایی که در خودروها می‌بینیم، از یک یا دو توربوشارژر استفاده می‌کنند و در معدود پیشرانه‌هایی مثل موتور ۸ لیتری W16 بوگاتی هم از چهار توربوشارژر استفاده شده است. بااین‌حال، در کل تاریخ صنعت خودروسازی جهان، فقط یک موتور با سه توربوشارژر ساخته شده است. این موتور ساخت ب‌ام‌و بود و N57S نام داشت.

اما چرا سه توربوشارژر؟ شیوهٔ کار این توربوشارژرها چگونه بود؟ هرکدام از سه توربوشارژر این موتور از لحاظ اندازه و بوست باهم متفاوت بودند و هر یک کار خاصی انجام می‌دادند. دوتا از این توربوها کوچک و پرفشار بودند درحالی‌که سومی بزرگ‌تر بود و با بوست کمتری کار می‌کرد. یکی از دو توربوشارژر کوچک در دور پایینی یعنی دقیقاً بالاتر از دور درجای موتور فعال می‌شد و به لطف اینرسی کم، با کوچک‌ترین لمس پدال گاز بدون تأخیر دور می‌گرفت و هوای فشرده را در پایین‌ترین دور موتور به سیلندرها می‌رساند. با افزایش دور موتور، جریان گازهای اگزوز به توربوشارژر برگ‌تر هم می‌رسید که از دور ۱,۵۰۰ rpm به بعد وارد عمل می‌شد. بدین ترتیب، حداکثر گشتاور موتور از دور ۱,۵۰۰ تا ۳ هزار rpm ارائه می‌شد.

علاوه بر این، ورود هوا به توربوشارژرها هم از طریق فلپ‌های فعال پنوماتیکی کنترل می‌شد. در دورهای پایین‌تر، یک فلپ بای‌پس هوا را مستقیماً به توربوشارژر کوچک‌تر می‌فرستاد تا بلافاصله پس از گاز دادن وارد عمل شود. تا زمانی که دور موتور زیر ۲,۷۰۰ rpm بود نیز یک فلپ دیگر از رسیدن هوا به توربوشارژر سوم جلوگیری می‌کرد تا از نوسانات غیرضروری بوست جلوگیری شود. نیروی این موتور از طریق یک گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک به هر چهارچرخ منتقل می‌شد و بخش M سامانهٔ چهارچرخ محرک xDrive را هم به‌طور خاص در این خودروهای دیزلی تنظیم کرده بود.

منبع: خبرآنلاین