اعمال روز چهاردهم ماه رمضان

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق؛ ماه فرصت آشتی با خدا است؛ ماه ازدیاد تقوا و ماه تقویت اراده است که دعا و مناجات در آن باعث آمرزش گناهان و مقابله با بدی‌ها می‌شود.

دعای روز چهاردهم ماه رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ لاَ تُؤَاخِذْنِی فِیهِ بِالْعَثَرَاتِ وَ أَقِلْنِی فِیهِ مِنَ الْخَطَایَا وَ الْهَفَوَاتِ‌‬ وَ لاَ تَجْعَلْنِی فِیهِ غَرَضاً لِلْبَلاَیَا وَ الْآفَاتِ بِعِزَّتِکَ یَا عِزَّ الْمُسْلِمِینَ‌

ای خدا در این روز مرا به لغزش‌هایم مؤاخذه مفرما و عذر خبط و خطاهایم بپذیر و مرا هدف تیر بلاها و آفت‌ها قرار مده به حق عزت و جلالت ای عزت بخش اهل اسلام.

دعای روز چهاردهم رمضان از مجموعه امام سجاد (ع)

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیلة الرابعة عشر منه و یوم‌ها و فیها عدة روایات‌، فصل فیما نذکره مما یختص بالیوم الرابع عشر من دعاء غیر متکرر، دعاء آخر فی الیوم الرابع عشر من مجموعة مولانا زین العابدین ص‌

جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، فصل اول دعاهای مخصوص روز چهاردهم رمضان (دعای سوم) دعای دیگر روز چهارشنبه از مجموعه مولی امام زین العابدین-صلوات اللّه علیه:

إِلَهِی وَ سَیِّدِی بِکَ عَرَفْتُکَ وَ بِکَ اهْتَدَیْتُ إِلَی سَبِیلِکَ وَ أَنْتَ دَلِیلٌ عَلَی مَعْرِفَتِکَ

ای معبود و آقای من، تو را به تو شناختم و به‌وسیله‌ی تو به راهت رهنمون گردیدم و تویی راهنمای من بر شناختت

وَ لَوْ لَا أَنْتَ مَا عَرَفْتُ تَوْحِیدَکَ وَ لَا عَرَفْتُ وَ لَا اهْتَدَیْتُ إِلَی عِبَادَتِکَ

و اگر تو نبودی، هرگز به یگانگی‌ات راه پیدا نمی‌کردم و تو را نمی‌شناختم و به پرستش تو هدایت نمی‌شدم.

فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَی مَا هَدَیْتَ وَ عَلَّمْتَ وَ بَصَّرْتَ وَ فَهَّمْتَ وَ أَوْضَحْتَ مِنَ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِیمِ

پس ستایش خدا را در برابر این‌که مرا هدایت نمود و آموخت و بینا کرد و فهماند و راه راست را روشن کرد.

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَدْعُوهُ فِیُجِیبُنِی وَ إِنْ‌ کُنْتُ بَطِیئاً حِینَ یَدْعُونِی

ستایش خدا را که به درگاه او دعا می‌کنم و دعایم را مستجاب می‌کند، اگرچه هنگامی که او مرا می‌خواند، سستم

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی وَ إِنْ کُنْتُ بَخِیلًا حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی

و ستایش خدا را که از او درخواست می‌کنم و عطایم می‌کند، اگرچه وقتی او از من قرض می‌طلبد، بخیل و تنگ‌چشمم

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أُنَاجِیهِ لِحَاجَتِی إِذَا شِئْتُ وَ أَخْلُو بِهِ حَیْثُ شِئْتُ بِسِرِّی فَیَقْضِی حَاجَتِی

و ستایش خدا را که هرگاه او را بخوانم، برای برآوردن حاجتم با او مناجات می‌کنم و هرگاه بخواهم راز خود را با او در میان می‌گذارم و او حاجتم را برمی‌آورد

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا أَرْجُو غَیْرَهُ وَ لَوْ رَجَوْتُ غَیْرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِی

و ستایش خدا را که به غیر او امید ندارم و اگر به غیر او امید بسته بودم، امیدم را ناامید می‌کرد

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَکَلَنِی إِلَیْهِ فَأَکْرَمَنِی وَ لَمْ یَکِلْنِی إِلَی النَّاسِ فَیُهِینُونِی

و ستایش خدا را که مرا به خود واگذار نمود و گرامی داشت و به مردم واگذار نکرد تا به من اهانت و مرا خوار کنند

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی تَحَبَّبَ إِلَیَّ وَ هُوَ غَنِیٌّ عَنِّی

و ستایش خدا را که باوجود بی‌نیازی از من، با من اظهار دوستی کرد.

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی تَحَلَّمَ عَنِّی حَتَّی کَأَنِّی لَا ذَنْبَ لِی فَرَبِّی أَحْمَدُ وَ هُوَ أَحَقُّ بِحَمْدِی

ستایش خدا را که چنان بردباری کرد و مرا عفو نمود که گویی گناهی نکرده‌ام. بنابراین، پروردگار من ستوده‌ترین و زیبنده‌ترین کس به ستایش است.

یَا ذَا الْمَنِّ وَ لَا یُمَنُّ عَلَیْکَ یَا ذَا الطَّوْلِ یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ

ای خدای بخشنده ای که هیچ‌کس نمی‌تواند بر تو منّت بگذارد، ای بخشنده ای بزرگوار و گرامی،

لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ظَهْرُ اللَّاجِینَ وَ جَارُ الْمُسْتَجِیرِینَ وَ أَمَانُ الْخَائِفِینَ

معبودی جز تو وجود ندارد و تویی پشتوانه‌ی پناهندگان و همسایه‌ی پناه‌جویان و ایمنی‌بخش بیمناکان،

إِلَیْکَ فَرَرْتُ بِنَفْسِی یَا مَلْجَأَ الْخَائِفِینَ وَ لَا أَجِدُ شَافِعاً إِلَیْکَ

به درگاه تو گریخته‌ام ای پناهگاه هراسناکان و به درگاه تو شفاعت‌کننده‌ای

إِلَّا مَعْرِفَتِی بِأَنَّکَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَیْهِ الْمُقَصِّرُونَ وَ أَمَلُ [آمَلُ‌] مَنْ لَجَأَ إِلَیْهِ الْخَائِفُونَ

جز شناخت من به این‌که تو برترین کسی هستی که کوتاهی‌کنندگان آهنگ تو را کرده‌اند و آرزومندترین کسی هستی که بیمناکان به درگاه تو پناه آورده‌اند، ندارم.

أَسْأَلُکَ بِأَنَّ لَکَ الطَّوْلَ وَ الْقُدْرَةَ وَ الْحَوْلَ وَ أَنْ تَحُطَّ عَنِّی وِزْرِی وَ تَعْصِمَنِی

به این‌که بخشش و قدرت و بازدارندگی از آن تو است، از تو خواهانم که بار گناه مرا از دوشم برداری و مرا نگاه داری

وَ تَجْعَلَنِی مِنَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِکَ وَ أَدْخَلْتَهُمْ بِالتَّقْوَی فِی سَعَةِ رَحْمَتِکَ وَ رِضْوَانِکَ

و از کسانی بگردانی که برای طاعتت برگزیده‌ای و به واسطه‌ی پرهیزکاری در رحمت گسترده و خشنودی‌ات وارد کرده‌ای،

یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّم‌

ای مهربان‌ترین مهربانان. درود و سلام خداوند بر حضرت محمّد و خاندان او.

دعای اللهم لا تودبنی بعقوبتک و لا تمکر بی فی حیلتک

الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیلة الرابعة عشر منه و یوم‌ها و فیها عدة روایات‌، فصل فیما نذکره مما یختص بالیوم الرابع عشر من دعاء غیر متکرر

جلد اول، باب‌های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، فصل اول دعاهای مخصوص روز چهاردهم رمضان (دعای اول):

اللَّهُمَّ لَا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِکَ وَ لَا تَمْکُرْ بِی فِی حِیلَتِکَ مِنْ أَیْنَ لِیَ الْخَیْرُ وَ لَا یُوجَدُ إِلَّا مِنْ عِنْدِکَ

معبودا، با عقوبت خود ادبم مکن و با دچار نمودنم به حیله‌ات فریبم مزن. ای پروردگار من، از کجا خیر برای من باشد در حالی که خیر جز از نزد تو وجود پیدا نمی‌کند؟!

وَ مِنْ أَیْنَ لِیَ النَّجَاةُ وَ لَا تُسْتَطَاعُ إِلَّا بِکَ لَا الَّذِی أَحْسَنَ اسْتَغْنَی عَنْکَ وَ لَا الَّذِی أَسَاءَ وَ اجْتَرَأَ عَلَیْکَ‌ خَرَجَ مِنْ قُدْرَتِکَ

و از کجا نجات برای من باشد درحالی‌که جز به تو نمی‌توان بدان اقدام کرد. نه کسی که کار نیکی انجام داد، از یاری و رحمت تو بی‌نیاز است و نه کسی که کار بد کرد [و بر تو گستاخی نمود]، از تحت قدرت تو بیرون آمد.

یَا رَبِّ بِکَ عَرَفْتُکَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِی عَلَیْکَ وَ لَوْ لَا أَنْتَ مَا دَرَیْتُ مَنْ أَنْتَ

ای پروردگار من تو را به تو شناختم و تو بودی که مرا به‌سوی خود راهنمایی کرده و فراخواندی و اگر تو نبودی، هرگز نمی‌دانستم که تو چیستی.

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَدْعُوهُ فِیُجِیبُنِی وَ إِنْ کُنْتُ بَطِیئاً حِینَ یَدْعُونِی

ستایش خدا را که هرگاه او را می‌خوانم، به من پاسخ مثبت می‌دهد، اگرچه وقتی او مرا می‌خواند، سستم

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَسْأَلُهُ فَیُعْطِینِی وَ إِنْ کُنْتُ بَخِیلًا حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی

و ستایش خدا را که هرگاه از او درخواست می‌کنم، عطایم می‌کند اگرچه وقتی او از من قرض می‌طلبد، بخیل و تنگ‌چشمم

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَکَلَنِی إِلَیْهِ فَأَکْرَمَنِی وَ لَمْ یَکِلْنِی إِلَی النَّاسِ فَیُهِینُونِی

و ستایش خدا را که مرا به خود واگذار کرد و گرامی داشت و به مردم واگذار نکرد تا مبادا به من اهانت نموده و مرا خوار بدارند

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی تَحَبَّبَ إِلَیَّ وَ هُوَ غَنِیٌّ عَنِّی

و ستایش خود را که باوجود بی‌نیازی، نسبت به من اظهار دوستی نمود.

اللَّهُمَّ لَا أَجِدُ شَافِعاً إِلَیْکَ إِلَّا مَعْرِفَتِی بِأَنَّکَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَیْهِ الْمُضْطَرُّونَ

خداوندا، شفاعت‌کننده‌ای جز شناخت من به این‌که تو برترین کسی هستی که بیچارگان آهنگ تو را می‌کنند، ندارم

أَسْأَلُکَ مُقِرّاً بِأَنَّ لَکَ الطَّوْلَ وَ الْقُوَّةَ وَ الْحَوْلَ وَ الْقُدْرَةَ أَنْ تَحُطَّ عَنِّی وِزْرِیَ الَّذِی قَدْ حَنَا ظَهْرِی

و با اعتراف به این‌که بخشش و نیرو و بازدارندگی و قدرت از آن تو است، از تو خواهانم که بار گناه مرا که پشتم را خم کرده است، برداری

وَ تَعْصِمُنِی مِنَ الْهَوَی الْمُسَلَّطِ عَلَی عَقْلِی وَ أَنْ تَجْعَلَنِی مِنَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِک‌

و از خواهش نفسم که بر عقلم غلبه کرده است، نگاه داری و از کسانی که برای طاعتت برگزیده‌ای، بگردانی.