(تصاویر) بهترین جنگنده های ناونشین جهان در سال ۲۰۲۵؛ از Rafale Marine تا Shenyang J-35

از قرن بیستم، مشخصه بارز ارتش‌ها و به‌ویژه نیروی هوایی قدرتمند، جنگنده‌های ناونشین بوده اند که می‌توانند قدرت را از روی دریا به سمت ساحل بفرستند. ابرناوهای نیروی دریایی ایالات متحده با عرشه های مملو از جنگنده های F/A-18 Super Hornet تصویری نمادین از ظاهر یک ناو هواپیمابر در سال ۲۰۲۵ هستند، اما این باعث نمی شود که این جنگنده ها تنها هواپیماهای ناونشین نظامی برتر جهان باشند.

بیایید نگاهی به چند جت ناونشین برتر جهان در سال ۲۰۲۵ بیندازیم. این پنج جنگنده تهاجمی همگی با ویژگی‌های منحصربه‌فردی که آن‌ها را از یکدیگر متمایز می‌کند، منعکس‌کننده تفاوت‌ها در دکترین استراتژیک نیروهای دریایی کشور خود هستند.

MiG-29K روسیه

جنگنده Mikoyan Gurevich MiG-29K یک نسخه دریایی از یک پلتفرم آزمایش شده در طول زمان است که به یک اندازه به خاطر استحکام و عملکرد استثنایی و قدرت مانور فوق العاده اش شناخته شده است. به نظر نمی رسد نیروی دریایی روسیه توانایی زیادی برای استقرار ناوهای هواپیمابر خود در مسافت های طولانی و استفاده از جت های ناونشین خود داشته باشد، اما یک اپراتور دیگر از آنها استفاده زیادی می کند – هند.

همچنین MiG-29K دارای یک سری تکنولوژی رادارگریزی و قابلیت‌های جنگ الکترونیکی با سلاح‌های دورایستا برای افزایش امکان بقا است. میکویان ادعا می‌کند که استفاده از مواد جاذب رادار، ردپای راداری این هواپیما را به میزان ۴ یا ۵ نسبت به MiG-29 استاندارد کاهش می‌دهد. علاوه بر این، موتور توربوفن RD-33MK برای به حداقل رساندن ردپای مادون قرمز (IR) این جنگنده ساخته شده است.

مشخصات کلی

طول: ۱۷.۳ متر
• طول بالها: ۱۱.۹۹ متر
• ارتفاع: ۴.۴ متر
• وزن ناخالص: ۱۸,۵۵۰ کیلوگرم
• حداکثر وزن برخاست: ۲۴,۵۰۰ کیلوگرم
• موتور: ۲ موتور توربوفن پس سوز Klimov RD-33MK
• پیشرانه (با پس سوز): هر کدام ۸۸.۳ کیلو نیوتن (۱۹,۸۴۰ پوند)
• حداکثر سرعت:بیش از ۲ ماخ در ارتفاع بالا
• سرعت کروز: ۱.۲۱ ماخ
• برد رزمی: ۸۵۰ کیلومتر
• سقف پروازی: ۱۷,۵۰۰ متر (۵۷,۴۰۰ فوت)
• توپ: یک توپ خودکار ۳۰ میلیمتری GSh-30-1 با ۱۵۰ گلوله
• راکت: S-5، S-8، S-24
• موشک ها (هوا به هوا و ضد کشتی): R-73E، RVV-AE، Astra، Kh-31A، Kh-35U، Kh-31P و غیره.
• بمب ها: KAB-500KR، KAB-500L و بمب های همه منظوره
• آویونیک: رادار Phazotron Zhuk-M، سیستم هدف گیری الکترواپتیکال OEPS-29

طبق گزارش Seaforces.org، «در سال ۲۰۰۲، جنگنده های رافال برای اولین بار به یک منطقه جنگی اعزام شدند. هفت فروند جنگنده Rafale M در طول عملیات هراکلس (Mission Héraclès)، شرکت فرانسه در عملیات آزادی پایدار، روی ناو هواپیمابر شارل دوگل از نیروی دریایی فرانسه مستقر شدند».

Dassault، Thales و Safran تخصص خود را برای توسعه بدنه ، رادار، و سیستم‌های محرکه این هواپیما با تمرکز بر صنعتی داخلی ترکیب کردند. طبیعهی است که نوع تک سرنشین Rafale M با همتایان زمین پایه خود به دلیل ارابه فرود تقویت شده، قلاب دم و بدنه هواپیما و همچنین تقویت کننده های ریشه بال برای مقاومت در برابر فرودهای مکرر با کمک گیره متفاوت است.

نیروی دریایی ایالات متحده از این جت در طیف کامل ماموریتی از برتری هوایی، اسکورت جنگنده، شناسایی، سوخت گیری هوایی، پشتیبانی نزدیک هوایی، سرکوب دفاع هوایی، و حمله دقیق روز/شب – استفاده می کند که آن را به اوج تعریف یک جت جنگنده چندمنظوره تبدیل کرده است.

در گزارشی در سال ۲۰۲۳ از فرماندهی سامانه‌های هوایی نیروی دریایی (NAVAIR)، نظرات آنها در مورد آینده F/A-18، در شرایطی که جنگنده‌های نسل پنجم مانند F-35 از راه می رسند، چنین بود:

«سوپر هورنت‌های جدید همچنان وارد ناوگان می‌شوند و نیروی دریایی اکنون انتظار دارد آخرین دریافتی ها در سال ۲۰۲۵ انجام شود… سوپر هورنت از لحاظ عددی هواپیمای برتر در بال هواپیماهای جنگنده تا دهه ۲۰۳۰ خواهد بود».

برنامه F-35 یک برنامه چند ملیتی با سرمایه گذاری مشترک و مشارکت صنعتی کشورهای متحد از سراسر جهان است. آنطور که Force News گزارش می دهد، “لاکهید مارتین پیمانکار اصلی است و BAE Systems حدود ۱۵ قطعه از هر فروند هواپیما و رولز رویس فن بالابر را تولید می کند.»

نوع B این جنگنده قرار است به ستون فقرات بال هوایی برای تفنگداران دریایی ایالات متحده، نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا، نیروی دریایی ایتالیا و نیروی دفاع دریایی ژاپن (JMSDF) تبدیل شود. در نوامبر ۲۰۲۴، طبق گزارش UK Defense Journal، یک فروند F-35B بریتانیایی به خلبانی ستوان بیکر، با فرود بر روی یک کشتی نیروی دفاع شخصی دریایی ژاپن (JMSDF) تاریخ ساز شد.

ویژگی های بالقوه

احتمالاً طراحی پنهانکار دو موتوره
• ظاهر بدنه شبیه به F-35 ایالات متحده است
• ادغام احتمالی در آینده در سومین ناو هواپیمابر چین به نام فوجیان
• انتظار می رود دارای محفظه های داخلی سلاح برای حفظ پنهانکاری باشد

در حالی که این هواپیما در ظاهر بسیار چشمگیر به نظر می رسد، کاستی های صنعت هوافضای بومی چین در میان کارشناسان دفاعی در سراسر جهان به خوبی شناخته شده است. به عنوان مثال، موریکی آیتا از موسسه ملی مطالعات دفاعی در مورد توصیفات چین در مورد توانایی های J-35 تردید داشته و می گوید: «اصرار چین بر اینکه توانایی‌های جنگنده‌هایش در همان سطح با جنگنده‌های F-22 و F-35 است، مشکوک است.»

جت ناونشین کنونی چین با نام J-15 فاقد ویژگی‌های پنهانکاری است، بنابراین نوع دریایی J-35 نشان دهنده جهشی در اعمال قدرت دریایی چین است. ظهور J-35 تهدیدی برای ایالات متحده و متحدان به منظور پاسخ به بحران در نزدیکی تایوان یا سایر مناطق در دریای چین جنوبی خواهد بود – تهدیدی که یکی از عوامل هرید F-35B در سراسر منطقه توسط متحدان ایالات متحده به شمار می آید.

منبع: روزیاتو