به گزارش خبرنگار مهر، در سالی که گذشت علیرضا یوسفی را می‌توان پدیده وزنه‌برداری ایران بنامیم، جوان فوق سنگین وزنه‌برداری ایران که در سال‌های آینده احتمالاً از او زیاد خواهیم شنید. یوسفی در مسابقات جهانی بحرین کاری کرد کارستان و توانست با مهار وزنه ۲۶۲ کیلوگرم طلای دو ضرب را به نام خود ثبت کند و باعث شگفتی همگان شود.
یوسفی در مسابقات جهانی بحرین با وجود آسیب دیدگی که از ناحیه زانو داشت؛ اما تلاش کرد تا نام خودش را در بین بزرگان وزنه‌برداری مطرح کند و موفق هم به این کار شد. خیلی از اهالی وزنه‌برداری به واسطه استایل و نحوه وزنه زدنش، او را با حسین رضازاده اسطوره وزنه‌برداری ایران مقایسه می‌کنند. یوسفی با اینکه فقط ۱.۵ کیلو کمتر از رکورد رضازاده و ۵ کیلو کمتر از رکورد دنیا در دوضرب وزنه زد، اما در یکضرب فاصله زیادی با رکورد جهان دارد و خودش هم معتقد است راز موفقیتش در سال‌های آینده در گرو بالا بردن رکوردش در یکضرب است.
یوسفی در اواخر سال گذشته زانویش را به تیغ جراحان سپرد و فعلاً مدتی است که دوران نقاهت خود را سپری می‌کند و از میادین به دور است. او در جریان مسابقات جهانی بحرین زمانی که قرار بود وزنه بزند از لفظ " یا پدر" استفاده کرد که خیلی مورد توجه همگان قرار گرفت و حتی وزنه‌برداران نوجوان و جوان هم از او الگوبرداری کردند. با علیرضا یوسفی پدیده وزنه‌برداری ایران در مورد سالی که گذشت و برنامه‌های پیش رویش به گفتگو نشستیم که به شرح زیر است:
* مدتی از شما خبری نبود اما در مسابقات قهرمانی جهان با طلای دو ضرب سر و صدای زیادی به پا کردی.
در چند سال اخیر در رده جوانان وزنه می‌زدم و یک آسیب دیدگی هم باعث شد کمی از این فضا دور شوم اما دوباره به لطف خدا برگشتم و این بار در رده بزرگسالان برای قهرمانی در المپیک تلاش خواهم کرد.
* بعد از رقابت‌های جهانی خیلی مطرح شدی و الفاظی را هم که به کار بردی مورد توجه قرار گرفت. برای آن برنامه‌ریزی کرده بودی؟
نه اصلاً. خیلی اتفاقی لفظ یا پدر را گفتم. در آن لحظه استرس خیلی زیادی داشتم و تا به حال چنین جوی را تجربه نکرده بودم. ضمن اینکه در حرکت آخر هم فرصت کمی داشتم و واقعاً شرایط سختی بود. حتی یادم نمی‌آید آن موقع چه می‌گفتم و وقتی فیلم‌هایش را دیدم، متوجه شدم. خدا را شکر این مسابقه را پشت سر گذاشتم و خیلی خوشحالم که نام پدر را فریاد زدم.
* بعد از مسابقات جهانی بحرین ویدئویی منتشر کرده بودی که وزنه ۲۷۵ کیلوگرمی را مهار کرده بودی در روز مسابقه چه اتفاقی افتاد که آن وزنه را تکرار نکردی؟
شرایط روز مسابقه با تمرین کاملاً متفاوت است، در روز مسابقه به خاطر استرسی که وجود دارد بدن کمی تحلیل می‌رود و در عملکرد وزنه‌بردار تأثیر می‌گذارد. در مسابقات جهانی بحرین هم درست است که تالاخادزه نبود اما همه مدال آوران المپیک حضور داشتند و همه به دنبال این بودند که مدال طلا را در غیاب او بگیرند. بنابراین شرایط خیلی متفاوت بود. من در مسابقات بحرین حریفی به نام گورمنسیان داشتم که در کشور خودش وزنه می‌زد و طبیعی بود که دوست نداشت از سکوی دوضرب دور بماند. همه این عوامل شرایط مسابقه را سخت کرده بود. اما خدا را شکر توانستم با مهار وزنه ۲۶۲ کیلوگرمی رکورد خوبی بزنم و به مدال طلای دوضرب و برنز مجموع برسم.
* اشک‌هایی که بعد از مسابقه ریختی هم خیلی مورد توجه قرار گرفت.
واقعاً خیلی سختی کشیدم. برای این مسابقات ۴ ماه در اردو بودیم و شبانه‌روز تلاش کردم. بعد از اینکه مسابقه تمام شد انگار بار سنگینی از روی دوشم برداشته شد و به همین خاطر در آن لحظه اشک ریختم که توانستم در مسابقات جهانی به مدال برسم.
* در دوضرب خوب کار کردی اما به نظر می‌رسد در یک ضرب باید بیشتر کار کنی.
من در مسابقات جهانی بحرین در یک ضرب هم می‌توانستم رکورد بهتری ثبت کنم و حتی نظر سرمربی تیم این بود که با وزنه‌های بالاتر شروع کنم اما استرس و نگرانی خودم باعث شد رکورد پایین‌تری بزنم. به هر حال باید در یک ضرب هم بیشتر تلاش کنم و امیدوارم بعد از مصدومیتم بتوانم با قدرت برگردم.
* وضعیت زانوی پایت به چه صورت است و از کی تمرینات را از سر می‌گیری؟
زانوی من از سه ماه قبل از مسابقات جهانی آسیب دیده بود. مینیسک هم پاره شده و ACL هم آسیب دیده بود اما پاره نشده بود. در نهایت با تصمیم پزشکان زانوی من جراحی شد. فعلاً باید مراحل درمانی را پشت سر بگذارم. نمی‌دانم از چه تاریخی دوباره تمرینات را شروع می‌کنم، اما هر روزی که پزشکان نظر بدهند کار را شروع و خیلی زود خودم را به مرز آمادگی می‌رسانم. قطعاً هدفم این است که پرقدرت‌تر از همیشه برگردم.