قاسم افشار: ضجه و ناله در موسیقی مُد شده!
قاسم افشار می‌گوید، شما یک تنظیم را می شنوید بعد می بینید چهار خواننده مختلف همان فرم را از یک نفر می خواند. تکرار مکررات است و فکر می کنم اگر این روند ادامه پیدا کند موسیقی را با موسیقی نابود کنند.
قاسم افشار، خواننده پیشکسوت پاپ که مهمان برنامه «پنجشنبه جمعه» رادیو ایران بود، در گفتگو با منصور ضابطیان اظهار کرد: از قبل از دهه ۷۰ در سال های ۶۵- ۶۶ کار می کردم. در دهه ۷۰ بستر موسیقی باز شد و یک جریانی اتفاق افتاد که من و دوستان دیگر با سختی زیاد بیاییم. من با مرحوم بابک بیات رفتم در استودیو صبا تست صدا دادم.
۱۰ روز بعد تماس گرفتند که صدایت مقبول واقع شده است و تایید کرده اند به سازمان برو. رفتم سازمان و من را دیدند. ۱۱ ماه طول کشید تا یک کار به من بدهند. یعنی اینقدر سخت بود. تازه بعد از ۱۱ ماه که رفتم و می خواستم بخوانم دست و دلم می لرزید. اولین کاری که خواندم «وقف پرنده ها» بود، با شعری از استاد محمدعلی شیرازی و آهنگی از اکبر آزاد و تنظیم بهروز صفاریان. من با آن کار معرفی شدم.
این خواننده یادآور شد: سال گذشته در بیمارستان مسیح دانشوری بودم و اتفاقی آقای شیرازی را دیدم. او مرا ندید. برای مداوا آمده بود. ماسک زده بود. جلو نرفتم و گفتم شاید در آن شرایط در رودربایستی گیر کند. امیدوارم هر جا هستند سلامت باشند. بسیار شاعر درجه یک و استاد این حوزه هستند. دست بوسشان هستم. برای خودشان ستونی هستند.
افشار تاکید کرد: ترانه «زندگی»، یکی از ملودی هایی است که با این که به سن ام نمی خورد دوستش دارم. وقتی گوش می کنم واقعا لذت می برم. چقدر خوب است اینطور کارها خوانده شود. نه برای اینکه خودمان را نشان دهیم. به عنوان ستایش و دست بوسی از کسانی که من خودم را وامدار آنها می دانم؛ خوانندگان ۴۰- ۵۰ سال پیش که از آنها بسیار یاد گرفته ام. من قاسم افشار الان هر آنچه که دارم از این خوانندگان است.
این خواننده پاپ درباره تفاوت ترانه های دهه های قبل با این دهه گفت: چند سالی است یک چیزی به عنوان ناله و ضجه در موسیقی ما مد شده است. واقعا غیر از دوستانی که خوب کار می کنند یک سری دوستان همان فرم مداحی را خوانندگی می کنند. به نوعی شده است که خیلی از صداها تو دماغی، شعرها و ملودی ها همه شبیه هم شده اند. شما یک تنظیم را می شنوید بعد می بینید چهار خواننده مختلف همان فرم را از یک نفر می خواند. تکرار مکررات است و فکر می کنم اگر این روند ادامه پیدا کند موسیقی را با موسیقی نابود کنند.
«پنجشنبه جمعه» با اجرای منصور ضابطیان و به تهیه کنندگی زهرا قائدی هر هفته پنجشنبه و جمعه ساعت ۲۲ همزمان با پخش صوتی از رادیو ایران به صورت تصویری نیز از سایت رادیو ایران پخش می شود.
۱۰ روز بعد تماس گرفتند که صدایت مقبول واقع شده است و تایید کرده اند به سازمان برو. رفتم سازمان و من را دیدند. ۱۱ ماه طول کشید تا یک کار به من بدهند. یعنی اینقدر سخت بود. تازه بعد از ۱۱ ماه که رفتم و می خواستم بخوانم دست و دلم می لرزید. اولین کاری که خواندم «وقف پرنده ها» بود، با شعری از استاد محمدعلی شیرازی و آهنگی از اکبر آزاد و تنظیم بهروز صفاریان. من با آن کار معرفی شدم.
این خواننده یادآور شد: سال گذشته در بیمارستان مسیح دانشوری بودم و اتفاقی آقای شیرازی را دیدم. او مرا ندید. برای مداوا آمده بود. ماسک زده بود. جلو نرفتم و گفتم شاید در آن شرایط در رودربایستی گیر کند. امیدوارم هر جا هستند سلامت باشند. بسیار شاعر درجه یک و استاد این حوزه هستند. دست بوسشان هستم. برای خودشان ستونی هستند.
افشار تاکید کرد: ترانه «زندگی»، یکی از ملودی هایی است که با این که به سن ام نمی خورد دوستش دارم. وقتی گوش می کنم واقعا لذت می برم. چقدر خوب است اینطور کارها خوانده شود. نه برای اینکه خودمان را نشان دهیم. به عنوان ستایش و دست بوسی از کسانی که من خودم را وامدار آنها می دانم؛ خوانندگان ۴۰- ۵۰ سال پیش که از آنها بسیار یاد گرفته ام. من قاسم افشار الان هر آنچه که دارم از این خوانندگان است.
این خواننده پاپ درباره تفاوت ترانه های دهه های قبل با این دهه گفت: چند سالی است یک چیزی به عنوان ناله و ضجه در موسیقی ما مد شده است. واقعا غیر از دوستانی که خوب کار می کنند یک سری دوستان همان فرم مداحی را خوانندگی می کنند. به نوعی شده است که خیلی از صداها تو دماغی، شعرها و ملودی ها همه شبیه هم شده اند. شما یک تنظیم را می شنوید بعد می بینید چهار خواننده مختلف همان فرم را از یک نفر می خواند. تکرار مکررات است و فکر می کنم اگر این روند ادامه پیدا کند موسیقی را با موسیقی نابود کنند.
«پنجشنبه جمعه» با اجرای منصور ضابطیان و به تهیه کنندگی زهرا قائدی هر هفته پنجشنبه و جمعه ساعت ۲۲ همزمان با پخش صوتی از رادیو ایران به صورت تصویری نیز از سایت رادیو ایران پخش می شود.