احتمالاً این تصور وجود دارد که فسیل‌های دریایی منحصراً در ذخایر رسوبی ساحلی یا زیر آب کشف می‌شوند؛ اما واقعیت به نحو دیگری است و گاهی مناظر وسیع و خشک بیابان‌ها برخی از بهترین مکان‌ها برای یافتن آثاری از دریاهای باستانی هستند.

این موضوعی است که کشف اخیری که در پرو صورت گرفته، آن را تائید می‌کند؛ صحبت از کشف فسیل ۹ میلیون ساله Cosmopolitodus hastalis، یکی از اجداد کوسه سفید بزرگ، در حوضه پیسکو در کشور پرو است.

بسیاری از بیابان‌های امروزی، درگذشته محیط‌های دریایی پررونقی بودند و نقش بزرگی در تغییر درک ما از اکوسیستم‌های ماقبل تاریخ و تکتونیک صفحه‌ای که سواحل را در مقیاس‌های زمانی زمین‌شناسی به بیابان تبدیل می‌کنند، ایفا کرده‌اند.

حوضه پیسکو - یک بستر باستانی؟

حوضه پیسکو در پرو یکی از برترین مکان‌های دیرینه‌شناسی جهان است که در سال‌های اخیر، توجه زیست شناسان، زمین شناسان و علاقه‌مندان به فسیل را به خود جلب کرده است. لایه‌های رسوبی این حوضه که در امتداد سواحل اقیانوس آرام قرار دارند، رکورددار کشف خارق‌العاده‌ترین نشانه‌های حیات دریایی با قدمت میلیون‌ها سال هستند.

اخیراً در درون همین لایه‌ها، فسیل Cosmopolitodus hastalis پیدا شد؛ گونه‌ای که در اواخر دوره الیگوسن تا اوایل دوره پلیستوسن در اقیانوس‌ها زندگی می‌کرد. این کشف از این نظر اهمیت دارد که نگاهی به تنوع زیستی دریایی است که زمانی در منطقه‌ای رشد می‌کرد که حالا با مناظر خشک و صخره‌های ساحلی پوشیده شده است.

در صحرای آتاکاما، بقایای فسیل‌شده خزندگان دریایی و ماهی‌هایی شناسایی‌شده که دیدگاه جالب‌توجهی از تنوع زندگی در دوره‌های نوسانات آب و هوایی ارائه می‌دهند. این فسیل‌ها، حالا در حکم قطعات گمشده پازلی هستند که به درک ما از نحوه واکنش اکوسیستم‌های دریایی به تغییرات محیطی جهانی کمک می‌کنند.

به علاوه، صحرای گبی که به خاطر اکتشافات فسیل دایناسورهایش مشهور است، دارای بقایای فسیل‌شده موجودات دریایی باستانی نیز هست. این ذخایر طبقه‌بندی‌شده باعث شده تا محققان نه‌تنها تاریخ این یافته‌ها را با دقت تعیین کنند، بلکه به مطالعه تأثیر متقابل بین اکوسیستم‌های دریایی و زمینی در طول دوره‌های تغییرات محیطی نیز بپردازند.

بیابان‌ها در حکم کپسول‌های زمان!

بیابان‌ها با تاریخچه زمین‌شناسی منحصربه‌فردشان، مثل کپسول‌های زمانی طبیعی عمل می‌کنند و به نظر می‌رسد بقایای اقیانوس‌های باستانی را در حالتی بکرتر از سایر محیط‌ها حفظ می‌کنند.

از همین روست که بیابان‌ها برای زیست‌شناسان و دیرینه‌شناسان ارزشمند هستند و با ارائه بینش‌هایی در مورد تکامل حیات دریایی در طی میلیون‌ها سال، تصورات از پیش تعیین‌شده ما در مورد اینکه کجا باید به دنبال بقایای گونه‌های منقرض‌شده باشیم را به چالش می‌کشند. این به‌نوعی یادآوری این موضوع است که تاریخ زمین، نه‌تنها در محیط‌های سرسبز، بلکه در وسعت خشک و بایر بیابان‌ها نیز نوشته‌شده است.

منبع: خبرآنلاین