کمیاب‌ترین نژادهای «مرغ و خروس» در دنیا؛ از سیاه سوئدی تا سلطان ترکیه‌ای

فرادید| اگر به دنبال گسترش خانواده پرندگانتان هستید، شاید بخواهید یکی از این نژادهای منحصر به فرد مرغ را داشته باشید، البته اگر بتوانید یکی از آنها را پیدا کنید! 

به گزارش فرادید، یک نژاد مرغ زمانی نادر تلقی می‌شود که به وضعیت «بحرانی» برسد، وضعیتی که توسط سازمان «Livestock Conservancy» تعیین می‌شود. این سازمان نژادهایی را بحرانی اعلام می‌کند که تعداد مولدهای آن‌ها در ایالات متحده کمتر از ۵۰۰ عدد باشد و جمعیت جهانی آن‌ها کمتر از ۱۰۰۰ عدد باشد. نژادهایی که وضعیت بحرانی دارند اغلب به سختی یافت می‌شوند و یافتن مرغ‌های اصیل آن‌ها می‌تواند دشوار باشد. ۱۰ نژاد نادر مرغی که در ادامه معرفی میکنیم، همه از سوی همین سازمان تا سال ۲۰۲۱ در وضعیت «بحرانی» قرار دارند. 

۱. سوارت هونا (Svart Hona) 

هدف: چندمنظوره، تخم‌گذاری
• مبداء: نیوجرسی، ایالات متحده آمریکا
• شخصیت: آرام، دوستانه، کم سر و صدا
• ظاهر: دو نوع رنگی: راه‌راه و سفید (نوع سفید ممکن است منقرض شده باشد)، تاج ساده، پاهای تمیز
• ویژگی‌های خاص: هلند نادرترین نژاد مرغ پرورش داده شده در آمریکا است. این نژاد دو منظوره با پوست سفید و مقاوم در برابر سرما است و ویژگی منحصر به فردش اینست که یکی از تنها نژادهای آمریکایی است که تخم‌های سفید می‌گذارد. مرغ‌ها تخم‌گذارهای خوبی هستند و همچنین مادران خوبی می‌شوند. نژاد هلند به آرامی رشد می‌کند اما وقتی به بلوغ می‌رسد، پرنده بزرگی می‌شود. 

۳. اوناگروری (Onagadori) 

هدف: تزئینی
• مبداء: ترکیه
• شخصیت: آرام، مطیع، مستعد اذیت شدن توسط نژادهای تهاجمی
• ظاهر: پرهای سفید با ساق و انگشتان پا به رنگ آبی خاکستری
• ویژگی‌های خاص: سلطان یک نژاد مرغ بسیار منحصر به فرد است که تقریباً هر ویژگی خاصی که یک مرغ می‌تواند داشته باشد را دارد! تاج این نژاد V شکل متوسط است که اغلب توسط پرهای بلند روی سر پنهان می‌شود. این نژاد پرهای برنزی و ریش هم دارد. نژاد سلطان طوری پرورش یافته که بال‌های افتاده و مفاصل عقابی داشته باشد، به این معنی که پرهای ناحیه مچ پا به جای پایین، به عقب می‌روند. همچنین ساق پاها و انگشتان آن‌ها پردار هستند و پنج انگشت در هر پا دارند (در بیشتر مرغ‌ها تنها چهار انگشت در هر پا وجود دارد). نژاد سلطان در برابر گرما مقاوم است و مرغ‌ها تخم‌گذارهای نسبتاً خوبی هستند. 

۵. ارمینت (Erminette) 

هدف: چندمنظوره، تخم‌گذاری
• مبداء: هدمورا، سوئد
• شخصیت: دوستانه و آرام، راحت برای نگهداری
• ظاهر: بدن کوچک اما پردار، تاج کوچک ساده، ساق پردار یا پاهای تمیز
• ویژگی‌های خاص: مرغ هدمورا در سوئد برای خلق نژادی مقاوم در برابر سرما پرورش یافته که حتی در دماهای پایین هم تخم‌گذاری خوبی داشته باشد. هدموراها بدن فشرده‌ای دارند که به حفظ گرمای بدن کمک می‌کند و همچنین لایه‌ای از پرهای نرم نزدیک بدن دارند. این نژاد بومی است و می‌تواند سه نوع پر متفاوت داشته باشد: سیلکی (که به آن پشمی هم گفته می‌شود)، پرهای صاف روی ساق پا و پرهای صاف و بدون پوشش ساق پا. چون هدمورا یک نژاد بومی است، رنگ خاصی ندارد و برای حفظ قدرت ژنتیکی در گله‌های پرورشی، باید انواع مختلف پر و رنگ‌های متنوع موجود باشد. 

۷. دِربی‌شِر رِدکَپ (Derbyshire Redcap) 

هدف: چندمنظوره
• مبداء: فرانسه
• شخصیت: پر جنب و جوش، از تعامل با انسان‌ها اجتناب می‌کند، می‌تواند دوستانه باشد و خروس‌ها تهاجمی نیستند. 
• ظاهر: پرهای سیاه، ویژگی‌های صورت قرمز با لاله گوش‌های سفید بزرگ، پاهای تمیز
• ویژگی‌های خاص: این نژاد بزرگ است و تاج V شکلی دارد که سبب شده به آن مرغ شیطان هم بگویند. نام واقعی این نژاد از واژه «فلش» به معنای «پیکان» آمده که به تاج V شکل آن اشاره دارد. 

مرغ‌ها شکارچیان خوبی هستند و به ندرت در دوره‌های تخم‌گذاری به خواب می‌روند که این سبب می‌شود تخم‌گذاری آن‌ها مداوم باشد. این نژاد در برابر گرما مقاوم است و در آب و هوای گرم بهتر از مناطق سرد عمل می‌کند. 

۹. کمپین (Campine)

هدف: زینتی
• مبداء: میانمار (برمه) 
• شخصیت: ناشناخته
• ظاهر: پاهای کوتاه، پاهای پردار، تاج و ریش
• ویژگی‌های خاص: مرغ برمی به قدری نادر است که اطلاعات زیادی در مورد آن وجود ندارد. این نژاد به عنوان یک نژاد کوتوله شناخته می‌شود و ویژگی‌های منحصر به فردی مانند پاهای کوتاه، تاج و ریش و همچنین پاهای پردار دارد. جمعیت کلی مرغ‌های برمی ناشناخته است، اما تخمین زده می‌شود کمتر از ۱۰۲ عدد از آن‌ها وجود داشته باشد و تنها تعدادی پرورش‌دهنده وفادار در سراسر جهان از آن‌ها نگهداری می‌کنند. 

مترجم: زهرا ذوالقدر