پاسخ به «شرق»

این‌جانب فرامرز پارسی کسی که بنای قلعه دختر را مرمت کرده‌ام، با توجه به مطالبی که در شرق با عنوان کشمکش بر سر مرمت قلعه ساسانی تهران نوشته شده، خواهشمند است بنا بر قانون مطبوعات توضیح این‌جانب را نیز در این سایت ارائه دهید.

بنای قلعه دختر باقی‌مانده از یک بنای نظامی یا به قول دکتر کریمیان آتشگاه درآبان‌ماه ۱۴۰۰ توسط این‌جانب مورد بازدید قرار گرفت و به دلیل اهمیت آن که بنایی متعلق به دوره ساسانی بوده و بلندترین طاق تاریخی ایران از سطح دریا بوده و خطر تخریب باقی‌مانده طاق تاریخی را تهدید می‌کرد مورد مطالعات مرمتی قرار گرفت.

این مطالعات با مجوز لازم از طرف میراث فرهنگی انجام شد. به‌دلیل پیچیدگی و حجم بالای تخریب توسط پهپاد و دوربین مخصوص فتوگرامتری برد کوتاه انجام شده و نقشه سه‌بعدی آن ترسیم شد. با نمونه‌برداری از ملات‌ها و انجام آزماش xrd و xrf و براساس مطالعات تاریخی انجام‌شده توسط ماکسیم سیرو و دکتر کریمیان و با حضور باستان‌شناس و توجه به شواهد موجود در بنا و طرح ترسیمی ماکسیم سیرو که مورد تأیید دکتر کریمان نیز بوده طرح مرمت بنا تهیه و ترسیم شد.

در تابستان سال ۱۴۰۱ پس از تصویب طرح در میراث فرهنگی و دادن مجوز از طرف میراث فرهنگی تهران عملیات مرمت استحفاضی به شکل تزریق ملات گچ ویژه در داخل دیوارها و طاق‌ها و پرکردن گودال‌های ایجادشده توسط جویندگان گنج با سنگ و ملات گچ ویژه واترپروف با مقاومت فشاری حدود ۱۵ مگا پاسکال انجام شد.

کلیه مصالح و آب مورد نیاز توسط قاطر از پای کوه در مسیری نزدیک به دو ساعت کوهپیمایی به قله حمل شد و توسط نیروهای داوطلب این مرمت به انجام رسید. این مرحله از مرمت تا پایان مهرماه سال 1401 به پایان رسید. در سال ۱۴۰۲ عملیات مرمت تکمیلی براساس طرح‌های مصوب آغاز و با تکمیل دیوارها و تهیه قالب‌های طاق‌ها نیز اجرا شدند هرجا که شواهد کافی نبود، آن قسمت با چوب اجرا شد تا هم بازگشت‌پذیری مداخله امکان‌پذیر باشد و هم برای مخاطب قابل درک باشد. در سال ۱۴۰۳ عملیات تکمیل نمای بنا براساس شواهد موجود در دیوار جنوبی انجام شد، خوشبختانه بخشی از نمای تاریخی هنوز در دیوار جنوبی قابل مشاهده بود و مرمت به پایان رسید.

اهمیت این مرمت به مشارکت جامعه محلی و کوهنوردان و معماران و مرمت‌گران بود. هزینه مرمت که تماما توسط مردم تأمین شد سه میلیارد تومان بود و مشارکت جامعه محلی تضمینی است برای حفاظت از این بنا.

این‌جانب در طول سه دوره مرمتی بنا تقریبا تمام دو روز آخر هفته‌ها به علاوه اینکه در موارد مهم یک هفته کامل در بنا مستقر بوده‌ام و در سایر موارد به‌صورت نوبتی یکی از مرمت‌کاران دفتر در بنا حضور داشتند. و نیروی کارگری صرفا برای سنگ شکستن و ساختن ملات مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ این مسئله برخلاف گفته آقای منوچهر آهاری است و صحت آن را می‌توان از هیئت کوهنوردی آهار جویا شد.

در این مدت سه سال بخش مهمی از بزرگان جامعه مرمتی از این فعالیت باخبر بودند و همواره این‌جانب را تشویق می‌کردند.