(ویدئو) درخشش آدرین برودی در فیلم بروتالیست ؛ زندگی خصوصی، بهترین فیلم ها و سکانس ها

فیلم بروتالیست یکی از متفاوت ترین فیلم های 2024 با درخشش آدرین برودی این روزها تبدیل به سرتیتر اخبار فرهنگی- سینمایی شده است؛ کارنامه این بازیگر را مرور می کنیم.

به گزارش راهنماتو، نام آدرین برودی با فیلم بروتالیست دوباره بر سر زبان ها افتاد. جسور، چالش‌برانگیز و بزرگ‌تر از حد تصور در هر جنبه‌ای، اثر سه ساعت و نیمه «بروتالیست» از بردی کوربت به‌گونه‌ای شگفت‌آور نمادی از هماهنگی کامل میان موضوع و سبک فیلم‌سازی است. بنابراین بی دلیل نیست که تمام رسانه ها این روزها به آن می پردازند.

این فیلم نیم نگاهی دارد به دوران هولوکاست و این ما را به یاد فیلم دیگری از آدرین برودی به نام پیانیست می اندازد که سکانس به سکانس آن را حفظیم.

کدام یک از ما می تواند بازی منحصر به فرد آدرین برودی در فیلم پیانیست را فراموش کند. حالا او با بروتالیست برگشته و در این مطلب ضمن مرور بیوگرافی آدرین برودی، به بهترین فیلم ها با بازی او و به شکلی اختصاصی به فیلم بروتالیست می پردازیم.

زندگی شخصی آدرین برودی : تلفیقی از پیچیدگی و حساسیت

آدرین نیکلاس برودی، زادهٔ ۱۴ آوریل ۱۹۷۳ در جکسون هایتس، نیویورک، یکی از درخشان‌ترین ستارگان سینمای جهان است. با چهره‌ای که درد و پیچیدگی را در خود جای داده و بازی‌ای که روح هر شخصیت را درک می‌کند، برودی از نسل هنرمندانی است که هنر را فراتر از تکنیک و تبدیل به زندگی می‌کنند.

آدرین با فیلم پیانیست (۲۰۰۲) به اوج شهرت رسید؛ جایی که نقش ولادیسلاو اشپیلمن، موسیقی‌دان لهستانی و بازمانده هولوکاست، را با چنان ظرافتی ایفا کرد که در ۲۹ سالگی به جوان‌ترین برنده اسکار بهترین بازیگر مرد تبدیل شد. او همچنین با دریافت جایزه سزار، دومین بازیگر مرد آمریکایی شد که این افتخار را کسب می‌کند. این نقش نه تنها زندگی حرفه‌ای‌اش را تغییر داد، بلکه نشان داد هنر چگونه می‌تواند از مرزهای تاریخی عبور کند و مخاطب را درگیر خود کند.

در سال ۲۰۲۴، برودی بار دیگر با ایفای نقش لاسلو تات، بازمانده هولوکاست و معمار نوگرا در فیلم بروتالیست، درخشید. این اثر که به کارگردانی بردی کوربت ساخته شد، تحسین جهانی را برای بازی تأثیرگذار و عمق احساسات او به همراه داشت و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد را برایش به ارمغان آورد. همچنین، دومین نامزدی اسکار او، این بار برای این نقش، برودی را به یکی از چهره‌های شاخص دوران معاصر تبدیل کرد.

برودی تنها به نقش‌های سینمایی محدود نمانده و در دنیای تلویزیون نیز درخشیده است. بازی در نقش لوکا چنگرتا در پیکی بلایندرز و پت رایلی در Winning Time از او چهره‌ای جذاب در میان مخاطبان سریال‌های تلویزیونی ساخته است. علاوه بر این، نامزدی‌های امی برای نقش‌های هری هودینی و جاش آرونسون از دیگر افتخارات اوست.

مسیر هنری برودی مملو از همکاری‌های ارزشمند با کارگردانان بزرگ است. او در کنار وس اندرسون در فیلم‌های دارجلینگ محدود، هتل بزرگ بوداپست و شهر سیارکی هنرنمایی کرده است. همچنین، حضور در نقش‌های تاریخی مانند سالوادور دالی در نیمه‌شب در پاریس و آرتور میلر در بلوند نشان از تنوع و قدرت بازیگری او دارد.

آدرین برودی تنها یک بازیگر نیست؛ او روح یک هنرمند واقعی است که با فروتنی و تعهدی عمیق به کارش، شخصیت‌هایی را خلق کرده که تا همیشه در ذهن مخاطبان باقی خواهند ماند. بازی او گواهی است بر این که هنر، انعکاس عمیق‌ترین بخش‌های انسانی است.

این بازیگر بی‌بدیل، با وجود سختی‌ها و چالش‌های زندگی، از بازیگری به عنوان ابزاری برای بازنمایی درد، عشق و زیبایی استفاده کرده است؛ هنری که به اندازه سازه‌های معمارانهٔ کاراکترهایش جاودانه خواهد ماند.

1. فیلم بروتالیست Brutalist با بازی آدرین برودی

فیلم «پیانیست» به کارگردانی رومن پولانسکی، یکی از تاثیرگذارترین آثار سینمایی درباره هولوکاست است که داستان واقعی ولادیسلاو اشپیلمن، پیانیست برجسته لهستانی-یهودی، را روایت می‌کند. اشپیلمن در خلال جنگ جهانی دوم و اشغال ورشو، برای زنده ماندن در میان خرابه‌های شهر به‌تنهایی مبارزه می‌کند. این فیلم با استفاده از جزئیات دقیق و ظریف از فضای جنگ‌زده و شهر ویران‌شده، بدون تکیه بر احساسات سطحی و اغراق‌آمیز، تصویری عمیق و دردناک از بقا، انسانیت و قدرت هنر ارائه می‌دهد.

آدرین برودی در نقش اشپیلمن یک شاهکار به‌یادماندنی خلق کرده است. او برای ایفای این نقش، به‌طور چشمگیری وزن خود را کاهش داد و با اجرای عاطفی و فیزیکی بی‌نظیر، مخاطب را به درون رنج‌ها و تنهایی شخصیت فرو می‌برد. بازی او به‌شدت باورپذیر و تکان‌دهنده است؛ از لحظات آرامش در مواجهه با پیانو تا لحظات وحشت و ناامیدی در برابر مرگ و نابودی. این تعهد و هنرنمایی کم‌نظیر نه تنها جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را برای او به ارمغان آورد، بلکه فیلم را به اثری ماندگار در تاریخ سینما تبدیل کرد. «پیانیست» نه فقط یک روایت تاریخی، بلکه یک مطالعه عمیق شخصیتی است که تأثیر آن تا مدت‌ها در ذهن بیننده باقی می‌ماند.

بهترین سکانس فیلم پیانیست

3. فیلم هتل بزرگ بوداپست The Grand Budapest Hotel 2014

فیلم «خط باریک سرخ» به کارگردانی ترنس مالیک، یک حماسه جنگی تأمل‌برانگیز است که به جای تمرکز بر اکشن، به بررسی روانشناسی و فشارهای احساسی سربازان در جریان نبرد گوادالکانال در جنگ جهانی دوم می‌پردازد. این اثر فلسفی و شاعرانه با کنار گذاشتن جزئیات تاریخی مشخص، به پرسش‌های عمیق‌تر و وجودی درباره جنگ، انسانیت و طبیعت می‌پردازد. فیلم با استفاده از تصاویر زیبا، روایت‌های درونی شخصیت‌ها و نمادگرایی، حسی بی‌زمان و افسانه‌وار ایجاد می‌کند.

آدرین برودی در نقش سرباز جفری فایف، با وجود محدود بودن حضورش در این گروه بازیگران برجسته، تأثیری فراموش‌نشدنی برجای می‌گذارد. بازی او به‌خوبی با فضای فلسفی و عاطفی فیلم هماهنگ است و در عین مختصر بودن، عمق احساسی خاصی به شخصیتش می‌بخشد. کنار بازیگران قدرتمندی مانند شان پن، جورج کلونی و جان کیوساک، برودی نشان می‌دهد که حتی نقش‌های کوچک نیز می‌توانند در چنین فضایی اثرگذار باشند. این فیلم، بیشتر از آنکه یک روایت جنگی متعارف باشد، تأملی بر معنای جنگ و تأثیر آن بر روح و روان انسان‌هاست.

5. فیلم دارجلینگ محدود The Darjeeling Limited 2007

«کینگ کونگ» به کارگردانی پیتر جکسون، بازسازی حماسی و جاه‌طلبانه‌ای از داستان کلاسیک درباره‌ی میمون غول‌پیکر است. در این فیلم، آدرین برودی در نقش جک دریِسکُل، یک نمایشنامه‌نویس و قهرمان reluctant، بازی می‌کند که به‌طور غیرمنتظره‌ای در جزیره اسکال و در جریان یک ماجراجویی فیلم‌برداری به گیر می‌افتد. شخصیت جک، که ابتدا مردی معمولی است، به تدریج تبدیل به یکی از ارکان اصلی مبارزه برای بقا و تلاش برای نجات آن دارو (با بازی نائومی واتس) می‌شود.

آدرین برودی با بازی بی‌صدا و محکم خود، نقطه‌تعادلی احساسی برای تمامی این صحنه‌های پر از هیجان و جلوه‌های ویژه می‌سازد. در حالی که فیلم از لحاظ بصری شگفت‌انگیز و سرگرم‌کننده است، ممکن است در میانه داستان دچار کندی شود و بخش‌هایی از آن به‌طور غیرضروری طولانی به نظر برسند. با این حال، بازی برودی در این نسخه بزرگ و جاه‌طلبانه از کینگ کونگ باعث می‌شود که فیلم از نظر احساسی ملموس‌تر و جذاب‌تر از آنچه که ممکن است باشد، به نظر برسد.

7. فیلم نیمه شب در پاریس Midnight in Paris 2011

«ژاکت» یک تریلر روانشناختی است که داستان جک استارکس (آدرین برودی)، یک کهنه‌سرباز جنگ خلیج فارس با اختلال حافظه را روایت می‌کند. جک در یک مؤسسه روانی به درمان‌های تجربی محکوم می‌شود و در حالی که در داخل یک ژاکت مخصوص بستری شده و درون یک کشوی مرده قرار دارد، شروع به تجربه رؤیاهایی از آینده می‌کند. در این رؤیاها، او با جکی (کیرا نایتلی) ملاقات می‌کند، زن آشفته‌ای که کلید بازگشایی گذشته او و تغییر سرنوشتش را در دست دارد.

آدرین برودی در نقش جک استارکس، یک سرباز آسیب‌دیده و پریشان، بازی بی‌نظیری را به نمایش می‌گذارد. بازی او، با نشان دادن درد و سردرگمی شخصیتش، عمق روانی داستان را به خوبی منتقل می‌کند. برودی توانسته است در این فیلم با بازی خود، دنیای پیچیده و به هم ریخته جک را ملموس و باورپذیر کند. گرچه داستان فیلم به سمت جنبه‌های غیرواقعی و پیچیده می‌رود، بازی محکم و جذاب برودی به بیننده کمک می‌کند تا با این فضای عجیب و ناآشنا ارتباط برقرار کند.

9. فیلم گسیختگی Detachment 2011

«ارتفاعات آزادی» (Liberty Heights) یک داستان بلوغ است که در دهه 1950 در بالتیمور می‌گذرد و به بررسی تقسیمات نژادی و فرهنگی می‌پردازد. فیلم حول دو برادر می‌چرخد که با چالش‌های روابط عاطفی خود روبرو می‌شوند: ون (با بازی آدرین برودی) که یک دانشجوی دانشگاهی است و عاشق زن غیر یهودی‌ای به نام کارولین می‌شود، اما روابط آنها به دلیل پیش‌داوری‌های مذهبی ممنوع است. در عین حال، برادر کوچک‌تر او، بن، نیز با چالش مشابهی روبرو می‌شود و عاشق سیلویای سیاه‌پوست می‌شود.

آدرین برودی در نقش ون کورتزمن، با بازی خود توانسته است درک عمیقی از یک شخصیت جوان و حساس به دست دهد که میان دو فرهنگ و جهان‌بینی متفاوت گرفتار شده است. برودی احساسات درونی ون را با ظرافت و حساسیت بالا منتقل می‌کند و نقش او به عنوان فردی که به‌دنبال عشق در دنیایی پر از محدودیت‌ها است، تاثیرگذار و باورپذیر از آب درآمده است. این بازی شگفت‌انگیز به داستان فیلم عمق انسانی می‌بخشد و نمایشگر تضادهای موجود در جامعه است.