(عکس) ۱۰ فیلم ضدجنگ برتر تاریخ سینما در مورد جنگ های قبل از قرن بیستم

جنگ‌هایی که در طول قرن‌های ۲۰ و ۲۱ رخ داده‌اند، به دلیل پیشرفت‌های تکنولوژیکی، مستندترین جنگ‌ها هستند، اما جنگ‌های زیادی قبل از اینکه چیزهایی مانند عکاسی یا فیلم ابداع شوند، صورت گرفته است. شاید تصادفی نباشد، اکثر فیلم‌های جنگی، به دلیل ساخته شدن در قرن‌های ۲۰ و ۲۱، درگیری‌هایی را بررسی می‌کنند که در همین برهه زمانی اتفاق افتاده اند. به نوبه خود، بسیاری از فیلم‌های ضد جنگ در مورد جنگ‌هایی هستند که در حدود یک قرن گذشته درگرفته‌اند. با این وجود، ما در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ فیلم ضد جنگ دیدنی آشنا کنیم که به جنگ های قبل از قرن بیستم می پردازند.

بهترین فیلم های ضد جنگ با داستانی قبل از قرن بیستم

۱۰- The Last Valley (۱۹۷۱)
• ۹- Culloden (۱۹۶۴)
• ۸- The Messenger: The Story of Joan of Arc (۱۹۹۹)
• ۷- The Last Samurai (۲۰۰۳)
• ۶- The Tragedy of Macbeth (۲۰۲۱)
• ۵- Kingdom of Heaven (۲۰۰۵)
• ۴- Kagemusha (۱۹۸۰)
• ۳- The Duellists (۱۹۷۷)
• ۲- Glory (۱۹۸۹)
• ۱- Ran (۱۹۸۵)

۹- Culloden (۱۹۶۴)

شما می توانید صدها فیلم جنگی ببینید و همچنان چیزی شبیه به  کالودن  پیدا نکنید. این فیلم نبردی نسبتاً ناشناخته را روایت می کند، نبردی که در ارتفاعات اسکاتلند در سال ۱۷۶۴ رخ داد، اما این فیلم بیشتر این نبرد خاص را در طریق قالب یک فیلم مستندگونه بررسی می کند. مطمئناً، یک گروه فیلمبرداری نمی توانسته در آن زمان حضور داشته باشد، اما تنها کافی است چنین چیزی را بپذیرید و به تماشای این فیلم بنشینید.

این فیلم، اگرچه بودجه اندکی دارد، اما قصد دارد این احساس را در فرد ایجاد کند که گویی مبارزه را به صورت زنده یا نزدیک به آن تماشا می کند؛ شاید مثل یک گزارش خبری. همچنین، شرکت کنندگان در نبرد در مورد آنچه در حال وقوع است مصاحبه می کنند. این رویکرد بسیار سورئال، تاریک و کاملاً خلاقانه است و کالودن برای نشان دادن اینکه چگونه یک فیلم مستندگونه لزوماً نیاز ندارد کمی باشد تا موثر واقع شود، نیز ضروری است.

۷- The Last Samurai (۲۰۰۳)

در سراسر فیلم The Last Samurai، مرگ تعداد بسیار زیادی از انسان ها روی پرده نمایش دیده می شود که بیشتر آن‌ها در نهایت به عنوان مرگ هایی تراژیک به تصویر کشیده می‌شوند. مانند The Messenger: The Story of Joan of Arc، در اینجا سطحی از جذابیت تماشایی وجود دارد، و  آخرین سامورایی  تا حدودی واجد شرایط عنوان یک فیلم اکشن است، اما مرگ همیشه در اینجا در خط مقدم داستان قرار دارد؛ تنها آنقدر زیاد است که سخت بتوان نادیده اش گرفت.

و با توجه به اینکه “آخرین” در عنوان فیلم شده است، تعجب آور نیست که ببینیم فیلم با پایان چیزی سروکار دارد، در اینجا بیشتر درباره اتفاقاتی است که به پایان سامورایی ها، به عنوان یک گروه رسمی شناخته شده در ژاپن، انجامید، اتفاقی که کمابیش در پایان دهه ۱۸۰۰ رخ داد. از این رو، آخرین سامورایی به قرن بیستم بسیار نزدیک می شود، اما هنوز هم داستان خود را در سال ۱۸۷۷ روایت می کند و به همین خاطر گزینه مناسبی برای این فهرست از فیلم های ضدجنگ است.

۵- Kingdom of Heaven (۲۰۰۵)

جنگ‌های صلیبی، به شکلی قابل درک، بسیار خشن بودند، همانطور که فیلم  قلمرو بهشت  ​​برای نشان دادن آن تمام تلاشش را می کند. این جنگ‌های مذهبی در طول قرن‌ها انجام شده‌اند و می‌توان آنها را به گروه‌های مختلف تقسیم کرد، اما در قلمرو بهشت، ماجرا در طول قرن دوازدهم اتفاق می‌افتد و بی ارزشی کلی حیات انسان هایی که با این جنگ سروکار داشتند (چه سربازان و چه مردم عادی) داشتند را نشان می دهد.

مانند بسیاری از فیلم‌های ریدلی اسکات، قلمرو بهشت ​​عظیم، پر زرق و برق و تماشایی است، اما هیچ ضربه‌ای در فیلم به اندازه خود صحنه های نبرد تاثیرگذار نیست، و نه مشکلات و بیماری‌هایی که در این زمان مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهند. همچنین، باید بدانید که نسخه تدوین کارگردان هم در کل از نسخه سینمایی بهتر بوده و هم از لحاظ احساسی و عاطفی تکان دهنده تر است.

۳- The Duellists (۱۹۷۷)

برخلاف  قلمرو بهشت ،  دوئل‌بازان  ساخته ریدلی اسکات (اولین فیلم تاریخی و در مجموع اولین فیلم بلند او) کمتر از یک فیلم حماسی سنتی است. این فیلم جنگ‌های ناپلئونی را به شیوه‌ای جالب بررسی می‌کند، در حالی که بخش زیادی از درگیری‌های بزرگ‌تر در پس‌زمینه داستان و در طول سالیان زیادی روایت می‌شود، در تمام مدت تمرکز بر روی دو مرد و رقابت شدید آنها قرار دارد.

آنها یک سری دوئل دارند، هیچ یک نمی توانند به طور کامل دیگری را بکشند، و درگیری آنها یک عالم کوچک/ جایگزین برای درگیری بزرگتر است. همه اش جنگ است، همه اش خشونت است، همه اش دیوانگی است، همه چیز رقت انگیز/احمقانه است، و همه اینها بسیار خود ویرانگرانه است. همچنین، یک سکانس طولانی در فیلم وجود دارد که سربازانی را دنبال می‌کند که سعی دارند از شرایط سرمای شدید جان سالم به در ببرند، و این بخش از فیلم کاملاً ضد جنگ است، تقریباً همان چیزی که از یک فیلم سینمای ضدجنگ انتظار دارید.

Tatsuya Nakadai as Lord Hidetora and “Peter” in Akira Kurosawa’s Ran (1985). Photo Courtesy of Rialto Pictures.

۱- Ran (۱۹۸۵)

مطمئناً،  هفت سامورایی  می‌تواند بهترین فیلم آکیرا کوروساوا باشد، اما  آشوب  دستکم لایق این هست که رقیب فیلم مذکور در این نبرد باشد. از برخی جهات، این فیلم نیز به همان اندازه تاثیرگذار و یک فیلم جنگی تاریخی باشکوه است – در حالی که به وضوح و به شکلی موثر از آثار شکسپیر در آن الهام گرفته شده است. با این وجود، حداقل برای این مطلب، هفت سامورایی را نمی توان واقعاً یک فیلم جنگی نامید، در حالی که آشوبِ بزرگتر، خونین تر و تکان دهنده تر می تواند یک فیلم جنگی تلقی شود. با این حال، بدون شک، هر دو در زمره بهترین فیلم‌هایی هستند که تاکنون ساخته شده‌اند.

داستان فیلم آشوب در دهه ۱۵۰۰ اتفاق می‌افتد و داستان حول محور جنگ‌سالار سالخورده‌ای می‌چرخد که سعی دارد قلمرو پادشاهی خود را بین سه پسرش تقسیم کند، اگرچه هیچ چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود و اوضاع به تدریج به هم می‌ریزد. در اینجا به طور خاص یک سکانس وجود دارد که نشان می دهد جنگ های این دوره بسیار خونین و کابوس وار بوده اند، در حالی که فقدان افکت های صوتی در بیشتر دوران روایت فیلم، بر ترسناک تر بودن روایت می افزاید. سپس، وقتی در حوالی نقطه اوج فیلم یک نبرد سنتی تر رخ می دهد، به شیوه خاص خود پرآشوب است و اگر چه کابوس وار نیست اما انسان را به حیرت واداشته، و بهت و حیرتی که در آخرین لحظات زندگی یک سرباز رخ می دهد را به خوبی به تصویر می کشد.

منبع: روزیاتو