سرقت اسلحه یکی از محافظان

 دستور کار اجلاس آینده [مجلس خبرگان] را که در اسفند برگزار مى‌شود، تنظیم‌ کردیم. آقاى دُرى درخواست داشت، از قوه قضائیه به خاطر ظلمى که به فرزندش شده، توضیح بخواهم و پرونده را ببینم. جلسه از نحوه برخورد با مسئله آقای [حسین] لقمانیان، [نماینده همدان] -از بازداشت تا آزادى- انتقاد داشت که اگر مجرم است، چرا به این زودى عفو شد و اگر مجرم نیست، چرا محکوم شد و اگر بنا بود آزاد شود، چرا زودتر اقدام نشد؟

روزنامه کیهان، [در سرمقاله خود به قلم محمد مهاجری با عنوان «یک تهدید شیرین»] از آقاى [مهدی] کروبى، [رئیس مجلس]، انتقاد کرده که با علم به اینکه با تقاضاى جمعى از نمایندگان، بناست [آقای لقمانیان] عفو بشود، اقدام به قهر و تبلیغات کرده است. روزنامه آفتاب‌یزد جواب داده که در لحظه‌اى که آقاى‌ کروبى اقدام کرده بود، نامه تقاضاى نمایندگان در حال امضا بوده، ولى رسانه‌هاى بیگانه آمریکا و انگلیس از اقدام آقاى کروبى، تجلیل و تمجید دارند و در جلسه مراسم سالگرد مهندس [مهدی] بازرگان، از عدم تشکر لقمانیان از رهبرى ستایش شده و همین رسانه‌ها، نمایندگان را تحریک مى‌کنند که در مقابل تفسیر شوراى نگهبان، مقاومت نمایند.

چند روز پیش، خبرى پخش شد که در قم، [سید محمد ناظم‌زاده]، فرزند آقاى [سیداصغر] ناظم‌زاده [قمی] را ربوده‌اند که اعتراف علیه آیت‌الله منتظرى بگیرند و هیاهو در رسانه‌هاى چپ و خارجى روى آن است؛ درحالى که وزارت اطلاعات و [وزارت] کشور، از اصل خبر ابراز تردید مى‌کنند.

امروز در دفتر کوشک کار مى‌کردم. آقاى توسلى، یکى از محافظان گفت، دزد به خانه او زده و اسلحه‌اش را برده است و نیروى حفاظت به خاطر تردیدهایى که پیش آمده، مى‌خواهد او را از تیم محافظان بردارد؛ استمداد کرد.

[جرج بوش]، رئیس‌جمهور آمریکا، در حال تماشاى فیلم ورزشى، غذا در گلویش‌ گیر مى‌کند و بى‌هوش مى‌شود و از روى صندلى به زمین مى‌افتد و مجروح مى‌شود، ولى رفع خطر مى‌شود؛ رسانه‌ها هنوز خبر را تعقیب مى‌کنند. بخشی از وقت را صرف مطالعه [کتاب سفرنامه خوزستان] خاطرات [عبدالغفار] نجم‌الملک در 120 سال پیش به خوزستان، براى بررسى وضع رود کارون و سد اهواز کردم؛ اطلاعات خوبى از مسیر و خوزستان دارد.

امروز سفینه گالیله -مشترى‌پیما- از فضاى اطراف مشترى و اقمارش خداحافظى کرد و مأموریتش پایان یافت به سطح مشترى پرتاب شد که یک هدیه زمین به مشترى باشد. در گزارش‌ها آمده بود، یک مرد 107 ساله که تاکنون مجرد و عزب زندگى مى‌کرده و دیگران فکر مى‌کرده‌اند که خواجه است، ازدواج کرده و صاحب چند فرزند شده است.