(تصاویر) بازی مرکب ۲؛ سریال نتفلیکس و تله موفقیت

اگر واقع بین باشیم Squid Game 2، بیش از هر چیز، آینه‌ای از زمانه ماست: داستان این است که چگونه یک اثر برخاسته از حاشیه (منظور مجموعه‌ای از انتقادات حاصل شده از سیستم اجتماعی کره‌) به یک محصول اصلی تبدیل می‌شود که باید به انتظارات یک مخاطب جهانی پاسخ دهد. این وقایع نمایش دهنده یک اهلی شدن سیستمی است. اکنون سوال واضح است: چرا کسی پس از زنده ماندن از جهنم برآمده از سرمایه‌داری دوباره یک بازی مرگبار را تکرار می‌کند؟ Squid Game 2 برای پاسخ دادن به این پرسش هالیوودی شده است.

اکنون سوال این است که آیا سریال Squid Game 2 به نسبت فصل اول خود اعتیاد آور باقی می‌ماند یا نه؟! پاسخ مثبت است. از ریتم کار تا محتوای نمایش داده شده همه سرگرم‌کننده است، اما دیگر جای تعجب نیست. این دیگر یک محصول ماندگار نیست. این یک محصول خوش ساخت و خوش اکشن با تولید خوب است. در واقع بازی مرکب جدید یک سرگرمی درجه یک است. و این شاید بزرگترین تراژدی آن باشد.

هوانگ دونگ هیوک به عنوان ایده پرداز و سازنده فصل اول سریال، بازهم تمام قسمت‌ها را خودش کارگردانی می‌کند. نگاه او دقیق است، کنترل او بر مواد بی عیب و نقص است. بازی‌های جدید هوشمندانه هستند، شخصیت‌های جدید جالب هستند و طرح‌های جدید نیز جذاب هستند. اما چیزی کم است. آن خشم اولیه گم شده، آن فوریت، نیاز به گفتن چیزی که هیچ کس نمی‌گفت.

حالا چندسالی است که همه درباره نابرابری، از طمع، درباره نظام سرمایه‌داری داستان می‌گویند. در نتیجه Squid Game دیگر استثنا نیست: این یک قانون یا فرمول است. این سریال اکنون به بازی خودش تبدیل شده، نمایشی که باید مرتبط باقی بماند، همچنان توجه مخاطب را به خود جلب کند و همچنان به ایجاد مکالمه بین مردم ادامه دهد. و مانند بازی مرکب، قیمت بقا بالاست. این یعنی باید از برخی ظرافت‌های داستانی کم کرد و به ریخت و پاش بصری و هالیوودی اضافه کرد.

منبع: ویجیاتو