(تصاویر) تاریخچه شورولت ایمپالا؛ ظهور و افول عبرت‌آموز نماد صنعت خودروی آمریکا
صنعت خودروی امریکا در دهه ۵۰ میلادی شکل و رنگ واقعی به خود گرفت زیرا در این دوران بود که برخی از بهترین خودروهای تاریخ این کشور تولید شدند. شورولت بل ایر، فورد سری F و… جزو چنین محصولات شاخصی بودند. همچنین در دهه ۵۰ میلادی نوع کاملاً جدیدی از خودروها در آمریکا معرفی شد که در دسته وسایل نقلیه لوکس شخصی قرار می‌گرفتند.
ایده تولید چنین محصولاتی کاملاً ساده بود. یک خودروی طویل و معمولاً کوپه دو در با بهترین تجهیزات ممکن در آن دوران! همه‌چیز از اواخر دهه ۵۰ میلادی و با معرفی تیپ جدید شورولت بل ایر یعنی ایمپالا شروع شد و در نهایتاً ایمپالا به خودرویی مستقل بدل گردید و تاریخچه آن را در ادامه مرور خواهیم کرد.
تریم جدید شورولت بل ایر
با اینکه ایمپالا ۱۹۵۹ نمی‌تواند مدعی عنوان اولین خودروی لوکس شخصی تاریخ باشد اما قطعاً جزو اولین‌ها از این دسته است و این کلاس را وارد سطح کاملاً جدیدی کرد. ایمپالا به عنوان مدل سال ۱۹۵۹ عرضه شد تا پرچم‌دار کل محصولات شورولت باشد. چندین نوع بدنه برای این خودرو در دسترس بود که از جمله آن‌ها می‌توان به سدان چهار در، کوپه اسپرت و استیشن واگن اشاره نمود. البته محبوب‌ترین نسخه از این خودرو را می‌توان مدل کوپه اسپرت دانست.
ایمپالا ۱۹۵۹ همچنین جزو برجسته‌ترین خودروهای تاریخ آمریکا از نظر طراحی بدنه است و در بخش جلو و عقب این خودرو عناصر طراحی منحصربه‌فردی را می‌بینیم. البته جنرال موتورز هم از رکورد اقتصادی آن سال‌ها در امان نبود و همین امر باعث شد اقداماتی را برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها انجام دهد. البته این امر مشتریان ایمپالا را دلسرد نکرد و خودرو همچنان به موفقیت خود ادامه داد. بعد از آن بود که موقعیت خاصی برای شورولت ایمپالا به وجود آمد.
تیغه‌های کمتر در بدنه، قدرت بیشتر
در سال ۱۹۶۵ نسل جدید ایمپالا با تفاوت‌های بنیادین نسبت به نسل پیشین معرفی شد. دیگر خبری از طراحی خاص دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی نبود و این بار طراحی خودرو به محصولات محبوب همچون دوج چارجر نزدیک شده بود. ایمپالا همچنان به‌صورت کوپه و سدان در دسترس بود و جنرال موتورز تغییرات مهمی را در آن اعمال کرد.
باید دانست ایمپالا در سال ۱۹۶۵ از مرز تولید ۱ میلیون دستگاه عبور کرد تا به عنوان نامی مشهور در بازار آمریکای شمالی مطرح باشد. نکته بعدی اینکه مدل SS با کمی وقفه بازنشسته شد و نهایتاً شورولت تریم لوکسی با نام کاپریس را معرفی کرد که بعدها خود به یک خودروی مستقل تبدیل شد. ایمپالا همچنان به فروش خوب خود ادامه می‌داد تا اینکه بحران نفتی سال ۱۹۷۳ رخ داد.
آغاز بحران نفتی
در سال ۱۹۷۷ شورولت ششمین نسل ایمپالا را عرضه کرد. در این دوران کل صنعت خودروی آمریکا به دنبال توسعه محصولاتی با پیشرانه‌های کم‌حجم و کم‌مصرف بود و جای تعجبی نداشت که ایمپالا نسل ششم کوچک‌تر شده بود و از پلتفرم B بادی مشترک با دیگر سدان های جنرال موتورز استفاده می‌کرد.
در آن دوران بحران نفتی تأثیر زیادی روی پیشرانه‌های حجیم گذاشت و قوای محرکه ایمپالا از توان کافی برای به حرکت درآوردن چنین خودروی نسبتاً بزرگی برخوردار نبودند و مهندسی ضعیف و اقدامات کاهش هزینه‌ای جنرال موتورز کمکی به بهبود اوضاع نکردند. با آغاز دهه ۸۰ میلادی فروش ایمپالا بسیار کم شد و خریداران علاقه‌ای به آن نشان ندادند. شورولت دیگر نمی‌توانست حضور این خودرو در سبد محصولات خود را توجیه کند و به همین خاطر ایمپالا در سال ۱۹۸۵ با بازار وداع کرد. شورولت کاپریس وظیفه پر کردن جای خالی این خودرو را عهده‌دار شد هرچند باید دانست این خودروساز هنوز با ایمپالا به‌طور کامل خداحافظی نکرده بود.
بازگشت مختصر
اندکی پس از پایان تولید ایمپالا SS، پلتفرم سدان B بادی جنرال موتورز نیز بازنشسته شد. کاپریس، رودمستر، فلیتوود و… نیز سرنوشت مشابهی داشتند. نهایتاً جنرال موتورز تصمیم گرفت یک سدان فول سایز را به سبد محصولات شورولت بازگرداند که نتیجه آن معرفی دوباره خودرویی با نام ایمپالا در مدل ۲۰۰۰ بود. البته مشکلاتی وجود داشت.
اول اینکه از نظر طراحی ایمپالا یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های خود یعنی ابهت، جذابیت و خاص بودن را از دست داده بود و بجای آن یک سدان سه جعبه‌ای خسته کننده با چراغ‌های عقب گرد را می‌دیدیم. برخلاف نسل‌های قبلی ایمپالا، هشتمین نسل این خودرو مدلی دیفرانسیل جلو بود و حتی با پیشرانه ۸ سیلندر نیز تولید نمی‌شد. همین امر باعث شد ایمپالا از محصولی فوق‌العاده به یک خودروی اجاره‌ای بدل شود.
بازهم شورولت ایمپالا SS
جنرال موتورز در سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفت نسل جدید ایمپالا را معرفی کرد. دهمین نسل این خودرو که رقیبی برای فورد تاروس و تویوتا آوالون بود بهبودهای محسوسی نسبت به قبل تجربه کرد و این موضوع در طراحی مشهود بود. ایمپالا نسل دهم همچنان نیرو را به چرخ‌های جلو منتقل می‌کرد اما این بار پلتفرمی مدرن‌تر داشت.
برای مقایسه باید گفت نسل نهم این خودرو از زیرساختی قدیمی استفاده می‌کرد. همچنین در نسل دهم خبری از پیشرانه ۸ سیلندر نبود و بجای آن نسخه ۴ سیلندر نیز ارائه می‌شد. با وجود اینکه شورولت تلاش‌های زیادی برای بهبود وضعیت ایمپالا انجام داده بود اما بازار روی خوشی به این خودرو نشان نداد. جالب اینکه نسل نهم ایمپالا در کنار نسل دهم و منحصراً برای خریداران سازمانی تولید می‌شد. پس از آن بود که بازار سدان ها تحت تأثیر شاسی بلندها قرار گفت و نهایتاً نام ایمپالا در سال ۲۰۲۰ بازنشسته شد.
منبع: خبرآنلاین
منبع: faradeed-222310