(تصاویر) سفر به ایران قدیم؛ مادر سینمای ایران: به ما میگفتند مطرب و اذیتم میکردند!
رقیه چهرهآزاد در سینمای ایران فقط با یک فیلم و با یک تصویر به یاد آورده میشود: مادرِ فیلم «مادرِ» علی حاتمی. مادرِ حاتمی یکی از شمایلیترین نقشهای تاریخ سینمای ایران است، زنی که گویا به عالم غیب متصل است و پیشاپیش به پیشواز مرگ خویش رفته، فرزندانش را از گوشه و کنار ایران دور هم جمع میکند تا این دم آخر خاطرش از بابت دوستی و مهر و محبت جگرگوشههایش به همدیگر جمع باشد.
این روزها تصویر رقیه چهرهآزاد بر پوستر جشنواره چهل و سوم فیلم فجر، که گویا به لطف هوش مصنوعی به شکلی ناشیانه جوان شده بود، حسابی خبرساز شد و نام او را بار دیگر بر سر زبانها انداخت. او در گفتوگویی با شفیقه نیکنفس در سال ۱۳۷۳ اطلاعات جالبی از شروع کارش در عالم نمایش بیان کرده بود.
آگهی فیلم علی واکسی( ۱۳۴۰) با بازی رقیه چهره آزاد
رقیه چهره آزاد با فریماه فرجامی در نمایی از فیلم مادر ساخته علی حاتمی
تشویق مردم از هر چیزی باارزشتر است
بعد در ادامه همین مصاحبه در پاسخ به این پرسش که این جایزه چه تاثیری در کارهای آتیاش دارد گفت: «... به نظر من همان تشویق و کف زدن مردم از هر جایزهای باارزشتر است. جایزه واقعی را مردم به هنرمند میدهند. اگر در جشنواره فیلم آن جایزه را هم به من نمیدادند مهم نبود. مهم عکسالعمل مهربانانه مردم بود.»
در آخر هم درباره استقامتی که در عالم نمایش از خود نشان داد گفت: «... در زمان ما که جایی برای تحصیل نبود و همه ما را «مطرب» صدا میکردند. حتی خود مرا خیلی اذیت کردند. اما من از رو نرفتم و ماندم و به کارم ادامه دادم. به هر صورت من راضی هستم ...»
آخرین مصاحبه رقیه چهره آزاد در مجله اطلاعات هفتگی شماره نوروز ۱۳۶۹
یادش گرامی.
منبع: اطلاعات آنلاین
منبع: faradeed-221777