( عکس) چرا این دروازه‌های جهنم بعد از ۵۰ سال همچنان شعله‌ور هستند؟

دهانه دروازه جهنم در سال ۱۹۷۱ ایجاد شد؛ زمانی که یک دکل حفاری شوروی به طور تصادفی به یک غار عظیم گاز طبیعی زیرزمینی برخورد کرد و باعث فروریختن زمین و سقوط کل دکل حفاری شد. پس از سوراخ‌کردن یک جیب گاز، بخارهای سمی شروع به نشت در آن کردند.

در صحرای گرم و وسیع قره‌کوم در ترکمنستان، در نزدیکی روستای ۳۵۰ نفری دروازه، حفره‌ای به عرض ۲۳۰ فوت وجود دارد که بیش از ۵۰ سال است آتش‌گرفته است. اگرچه از نظر فنی دهانه گاز دروازه دروازا نامیده می‌شود، اما مردم محلی این دهانه را به‌عنوان "دروازه‌های جهنم" می‌شناسند. به‌گونه‌ای که درخشش آتشین آن را می‌توان کیلومترها در اطراف دید.

خاطره دکل اصلی حفاری

در اطفای حریق یا مهار آن در طول این سال‌ها موفقیت چندانی حاصل نشده است. خاطره دکل اصلی حفاری که به شکل اسکلت فلزی سیاه شده آن توسط دهانه پوشیده شده بود، نمادی از تأثیر مخرب دخالت انسان است

پارادوکس شعله‌ور: گردشگری و اثرات زیست‌محیطی

در واقع دروازه‌های جهنم یک پارادوکس است. ضمن آنکه این نماد خطرات استخراج سوخت‌های فسیلی است که همچنان به‌روشنی می‌سوزد، اما این سایت درعین‌حال گردشگران زیادی را هم به خود جذب می‌کند. یعنی سالانه با دریافت حدود ۱۰۰۰۰ بازدیدکننده، تجربه فوق‌العاده‌ای را ارائه و هنوز هم افراد زیادی را مسحور خود می‌کند.

خطر نشت متان!

این دهانه جدا از اینکه یک جاذبه گردشگری است، یک فاجعه زیست‌محیطی در انتظار وقوع است. نشت متان که بیست و پنج برابر بیشتر از دی‌اکسیدکربن در ایجاد تغییرات آب‌وهوایی مؤثر است، روزانه رخ می‌دهد. بااین‌حال، بعضی گازهای گلخانه‌ای قادر به سوزاندن نیستند؛ بنابراین، باید دید که شکل‌گیری این دهانه چگونه بر گرم‌شدن زمین تأثیر می‌گذارد.

یک کنجکاوی زمین‌شناسی

باتوجه‌به اینکه دروازه‌های جهنم هم یک کنجکاوی زمین‌شناسی و هم یک مشکل زیست‌محیطی است، برای ترکمنستان تا حدودی دشوار است و نمی‌داند که دقیقاً چه‌کار می‌تواند انجام دهد؛ آیا باید به کسب درآمد کلان از گردشگری ادامه دهد یا تلاش‌های مالی برای تعطیل‌کردن این نمایش شعله‌ور؟

اما آیا بشر واقعاً می‌تواند دروازه‌های جهنم را خاموش کند؟

منبع: همشهری