قرارداد خاصِ بازیگران، خارج از قاب تلویزیون!
از دو سال پیش با حاشیه‌هایی که بازیگر سریال پدر در فضای مجازی رقم زد، روزنامه جوان خواستار ساختاری برای متعهد کردن بازیگرانی شد که صداوسیما بستر شهرت آن‌ها را فراهم می‌کند.
ریحانه پارسا که نقش دختری چادری را در سریال پدر بازی کرده‌بود و از همین طریق هم به شهرت رسید، پس از اتمام سریال به سرعت و با عجله تصاویری از خودش در فضای مجازی منتشر کرد که با نقش او در سریال پدر فاصله زیادی داشت.
او تأکید داشت که من همان آدمی نیستم که در سریال بودم و تنها نقش یک دختر چادری را بازی کردم، حرفی که منطقی به نظر می‌رسید، اما عواقب این رفتار دامن فرهنگ کشور را می‌گرفت. ریحانه پارسا مسئولیتی درباره رفتارهایش احساس نمی‌کرد و این مدیران صداوسیما بودند که انتظار می‌رفت مسئولانه‌تر به مسئله ورود کنند، چراکه با رفتار‌های بازیگری که یک‌شبه به یک چهره تبدیل شده‌بود، هر چه سریال رشته بود، پنبه می‌شد.
واقعاً چه لزومی داشت که ریحانه پارسا به سرعت روی تفاوت‌های رفتاری و ظاهری‌اش در فضای مجازی تأکید کند و آیا صداوسیما نباید از بازیگرانی مانند او که به برکت حضور در سریالی تلویزیونی یک‌شبه پله‌های ترقی را از گمنامی مطلق به سمت شهرت در حد و اندازه یک سلبریتی می‌پیمایند، تعهدی حقوقی می‌گرفت تا نسبت به رفتار و گفتارشان در جامعه مسئولانه‌تر عمل کنند؟
جنجال متین ستوده
این جنس رفتار‌ها به ریحانه پارسا محدود نشد و برای مثال حواشی حضور متین ستوده در مراسم فیلم مسخره باز که او نیز با سریال‌های صداوسیما به شهرت رسیده بود سبب شد موضوع به کمیسیون فرهنگی مجلس و انتقاد از وزیر ارشاد کشیده شود و جالب بود که سیدعباس صالحی نیز توپ را به زمین صداوسیما انداخت: «این افراد از کسانی هستند که در برنامه‌های تلویزیونی نیز حضور دارند.»
متین ستوده البته مدتی بعد از نوع لباس پوشیدنش عذرخواهی کرد، اما این باعث نشد تا بازیگرانی که بعد‌ها در سریال‌های تلویزیونی تازه‌تر نقش‌آفرینی می‌کنند و به شهرت می‌رسند، الزامی برای رفتارهایشان در فضای مجازی احساس کنند.
مطالبه برای اخذ تعهد حقوقی از بازیگرانی که از طریق حضور در سریال‌های تلویزیونی به چهره تبدیل می‌شوند، موجب شد تا شبکه ۳ سیما چندی پیش اعلام کند برای حضور یک اینفلوئنسر اینستاگرامی در یک سریال تلویزیونی تعهدنامه حقوقی امضا شده‌است.
علی صبوری بازیگر استندآپ کمدی‌های خندوانه که سر از فضای مجازی درآورده و برای حضور در یک سریال تلویزیونی دعوت شده‌بود، متعهد شد به مدت ۱۰ سال محتوای فعالیت‌هایش در فضای مجازی تحت نظارت سازمان صداوسیما باشد.
حالا دبیر شورای نظارت بر سازمان صداوسیما از لزوم ایجاد ساختاری برای متعهد کردن بازیگران یا به عبارتی مرسوم شدن چنین تعهدنامه‌هایی در قرارداد سریال‌ها با بازیگران سخن گفته‌است.
محمدحسین صوفی دیروز با اشاره به یکی از این اصول حرفه‌ای در حوزه رسانه که نمونه‌ای از آن برای علی صبوری بازیگر یکی از سریال‌های در حال پخش انجام گرفت، به مهر گفت: «صداوسیما و هر نهاد رسانه‌ای باید دو قرارداد با چهره‌های موردنظر منعقد کند؛ یک قرارداد مالی که بر اساس آن وجهی رد و بدل می‌شود و یک قرارداد حقوقی و معنوی که در آن گفته شود از زمانی که فرد همکاری‌اش را با صداوسیما شروع می‌کند، باید به اصول و هنجار‌های رسانه عمل کند. این قرارداد حقوقی در همه سازمان‌های رسانه‌ای مرسوم است.»
او تأکید داشت که من همان آدمی نیستم که در سریال بودم و تنها نقش یک دختر چادری را بازی کردم، حرفی که منطقی به نظر می‌رسید، اما عواقب این رفتار دامن فرهنگ کشور را می‌گرفت. ریحانه پارسا مسئولیتی درباره رفتارهایش احساس نمی‌کرد و این مدیران صداوسیما بودند که انتظار می‌رفت مسئولانه‌تر به مسئله ورود کنند، چراکه با رفتار‌های بازیگری که یک‌شبه به یک چهره تبدیل شده‌بود، هر چه سریال رشته بود، پنبه می‌شد.
واقعاً چه لزومی داشت که ریحانه پارسا به سرعت روی تفاوت‌های رفتاری و ظاهری‌اش در فضای مجازی تأکید کند و آیا صداوسیما نباید از بازیگرانی مانند او که به برکت حضور در سریالی تلویزیونی یک‌شبه پله‌های ترقی را از گمنامی مطلق به سمت شهرت در حد و اندازه یک سلبریتی می‌پیمایند، تعهدی حقوقی می‌گرفت تا نسبت به رفتار و گفتارشان در جامعه مسئولانه‌تر عمل کنند؟
جنجال متین ستوده
این جنس رفتار‌ها به ریحانه پارسا محدود نشد و برای مثال حواشی حضور متین ستوده در مراسم فیلم مسخره باز که او نیز با سریال‌های صداوسیما به شهرت رسیده بود سبب شد موضوع به کمیسیون فرهنگی مجلس و انتقاد از وزیر ارشاد کشیده شود و جالب بود که سیدعباس صالحی نیز توپ را به زمین صداوسیما انداخت: «این افراد از کسانی هستند که در برنامه‌های تلویزیونی نیز حضور دارند.»
متین ستوده البته مدتی بعد از نوع لباس پوشیدنش عذرخواهی کرد، اما این باعث نشد تا بازیگرانی که بعد‌ها در سریال‌های تلویزیونی تازه‌تر نقش‌آفرینی می‌کنند و به شهرت می‌رسند، الزامی برای رفتارهایشان در فضای مجازی احساس کنند.
مطالبه برای اخذ تعهد حقوقی از بازیگرانی که از طریق حضور در سریال‌های تلویزیونی به چهره تبدیل می‌شوند، موجب شد تا شبکه ۳ سیما چندی پیش اعلام کند برای حضور یک اینفلوئنسر اینستاگرامی در یک سریال تلویزیونی تعهدنامه حقوقی امضا شده‌است.
علی صبوری بازیگر استندآپ کمدی‌های خندوانه که سر از فضای مجازی درآورده و برای حضور در یک سریال تلویزیونی دعوت شده‌بود، متعهد شد به مدت ۱۰ سال محتوای فعالیت‌هایش در فضای مجازی تحت نظارت سازمان صداوسیما باشد.
حالا دبیر شورای نظارت بر سازمان صداوسیما از لزوم ایجاد ساختاری برای متعهد کردن بازیگران یا به عبارتی مرسوم شدن چنین تعهدنامه‌هایی در قرارداد سریال‌ها با بازیگران سخن گفته‌است.
محمدحسین صوفی دیروز با اشاره به یکی از این اصول حرفه‌ای در حوزه رسانه که نمونه‌ای از آن برای علی صبوری بازیگر یکی از سریال‌های در حال پخش انجام گرفت، به مهر گفت: «صداوسیما و هر نهاد رسانه‌ای باید دو قرارداد با چهره‌های موردنظر منعقد کند؛ یک قرارداد مالی که بر اساس آن وجهی رد و بدل می‌شود و یک قرارداد حقوقی و معنوی که در آن گفته شود از زمانی که فرد همکاری‌اش را با صداوسیما شروع می‌کند، باید به اصول و هنجار‌های رسانه عمل کند. این قرارداد حقوقی در همه سازمان‌های رسانه‌ای مرسوم است.»