(تصاویر) بدنام‌ترین اردوگاه‌های اسیران جنگی تاریخ؛ نام‌هایی که احتمالا نشنیده اید

بسیاری از اردوگاه‌های اسیران جنگی در طول تاریخ به دلیل رفتار غیرانسانی با زندانیان و شرایط وحشتناکی که آنها به عنوان اسیر باید تحمل می‌کردند شناخته‌شده‌اند. زندان‌هایی مخوف که هیچ سربازی نمی‌خواست حتی گذرش به آنها بیفتد. اما بدترین، وحشیانه‌ترین، خطرناک‌ترین، غیربهداشتی‌ترین و بدنام‌ترین اردوگاه‌های اسیران جنگی کدامند؟

زندان نورمن کراس

زندان دارت‌مور (HM Prison Dartmoor) در انگلستان در طول جنگ‌های ناپلئونی محل نگهداری اسیران جنگی فرانسوی بود. در سال ۱۸۱۳، این زندان شروع به پذیرش پرسنل نیروی دریایی آمریکا کرد که در طول جنگ ۱۸۱۲ اسیر شده بودند. با وجود پایان درگیری‌ها در سال ۱۸۱۴، دولت بریتانیا از آزادسازی این اسیران خودداری کرد.

این تصمیم باعث بروز شورشی در زندان شد که به کشته شدن ۲۷۱ نفر از بازداشت‌شدگان انجامید. این افراد در محوطه زندان به خاک سپرده شدند. زندان دارت‌مور همچنان به عنوان یکی از زندان‌های فعال بریتانیا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

زندان اندرسونویل

اردوگاه المیرا (Elmira)، که در اصل یک پادگان ارتش اتحادیه در نیویورک بود، در طول جنگ داخلی آمریکا به اردوگاهی برای نگهداری اسیران جنگی کنفدراسیون تبدیل شد. این اردوگاه، که به تدریج تعداد زیادی از اسرای کنفدراسیون را در خود جای داد، به دلیل شرایط سخت و طاقت‌فرسای آن به‌سرعت توسط زندانیان (Hellmira) لقب گرفت.

در این اردوگاه، نزدیک به ۳,۰۰۰ اسیر به علت سوءتغذیه، سرمای شدید، و بیماری‌هایی که ناشی از شرایط بهداشتی نامناسب بود، جان خود را از دست دادند.

اردوگاه‌های جنگ بوئر

نیروهای متفقین نیز با مشکل مشابهی در مدیریت و اسکان دادن به اسیران نیروهای محور مواجه شدند. کمبود امکانات مناسب برای نگهداری تعداد بالای اسیران، شرایط سختی را ایجاد کرد.

تصویر فوق مربوط به یکی از اردوگاه‌های اسیران در فرانسه است که سربازان آلمانی اسیر شده را پشت سیم‌های خاردار اردوگاه نشان می‌دهد.

کمپ هولزمیندن

اردوگاه اسیران جنگی توچولا (Tuchola) که در شمال لهستان قرار داشت، توسط امپراتوری آلمان و با استفاده از نیروی کار اسیران روسی ساخته شد. این اردوگاه بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ شاهد مرگ نزدیک به ۴,۰۰۰ اسیر بود که عمدتاً به دلیل بیماری جان خود را از دست دادند. بسیاری از این قربانیان، اسرای رومانیایی بودند، اما شمار زیادی از سربازان روسی نیز در این آمار قرار داشتند.

پس از پایان جنگ جهانی اول، اردوگاه به کنترل مقامات لهستانی درآمد و بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۱ مورد استفاده قرار گرفت. در این دوره نیز حدود ۲,۰۰۰ اسیر روس به دلیل گرسنگی، شرایط بد زندگی و شیوع بیماری‌های واگیردار جان باختند.

اردوگاه‌های جنگ داخلی فنلاند

در تئوری، کنوانسیون ژنو ۱۹۲۹ در مورد اسیران جنگی قرار بود حقوق اسیران جنگی را حفظ کند و اردوگاه‌ها باید در دسترس بازرسی‌های نمایندگان مجاز یک قدرت بی‌طرف قرار می‌گرفت. اما در عمل، همیشه این‌طور نبود. آلمان این کنوانسیون را تایید کرد، در حالی که ژاپن به‌عنوان یکی از امضا‌کنندگان، از پیوستن به آن خودداری کرد.

در تصویر، هاینریش هیملر، رهبر اس‌اس رایش، در حال بازدید از اردوگاهی برای اسیران روس است.

استالاگ لوفت III

Stalag IX-B که در نزدیکی شهر باد اورب در آلمان قرار داشت، از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ فعالیت می‌کرد و زندانیان حداقل هشت کشور را در خود جای می‌داد. کسانی که از اتحاد جماهیر شوروی بودند به طرز وحشتناکی آسیب دیدند. تا بهار سال ۱۹۴۲، تخمین زده می‌شود که ۱۴۳۰ نفر از سربازان ارتش سرخ جان خود را از دست داده‌اند. یک گور دسته‌جمعی و همچنین یک یادبود، محل آرامگاه نهایی آنها را نشان می‌دهند.

اردوگاه‌های ژاپنی اسرای جنگی

اردوگاه اسیران جنگی کورا (Cowra) در نیو ساوت ولز استرالیا، صحنه بزرگترین فرار از زندان در جریان جنگ جهانی دوم بود. در ۵ اوت ۱۹۴۴، بیش از ۱۰۰۰ زندانی ژاپنی تلاش کردند از محوطه فرار کنند. در جریان این تعقیب و گریز، ۲۳۱ سرباز ژاپنی کشته شدند.

اردوگاه آشویتس

منبع: faradeed-220061