تفتیان: نه حقوق می‌گیرم، نه حمایت می‌شوم و نه فدراسیون جواب برنامه‌های پیشنهادی‌ام را می‌دهد
دونده سرعت المپیکی کشورمان گفت: برنامه‌هایم را یک ماه قبل به فدراسیون ارائه کردهام اما هنوز هیچ خبری نشده است.
حسن تفتیان دونده المپیکی کشورمان ، درخصوص آخرین شرایط تمریناتش اظهار داشت: به هر حال شیوع ویروس کرونا تاثیر خود را بر روی برنامه‌ها گذاشته و کمی سردرگمی به وجود آورده است. من هم فعلاً بدون مربی به تمریناتم ادامه می‌دهم. روز پنجشنبه یک رکوردگیری غیررسمی در ماده 200 متر داشتم و زمان 20.6 را به ثبت رساندم که نزدیک به رکورد ایران بود. به هر حال پیش می‌رویم تا ببینیم در آینده چه شرایطی رقم خواهد خورد.
وی درباره برنامه‌هایش برای ماه‌های آینده و حضور در رقابت‌های پیش‌رو گفت: من برنامه‌هایم را یک ماه قبل به مبینی، سرپرست فدراسیون دادم. به احتمال 90 درصد رقابت‌های بین‌المللی در اروپا از سر گرفته می‌شود و بر همین اساس نیز در برنامه‌هایم مشخص کردهام که در کدام مسابقات شرکت کنم و اردویی را نیز زیر نظر مربی فرانسوی‌ام داشته باشم، البته پس از ارائه برنامه‌هایم، هیچ خبری از فدراسیون نشده است. من حتی چندین بار نیز این مسئله را پیگیری کردم اما جوابی داده نشد.
قهرمان 2017 آسیا و دارنده 2 طلای مسابقات داخل سالن قهرمانی آسیا در سال‌های 2016 و 2018 عنوان کرد: یکسری مسابقات تقریباً طی یک ماه آینده در قاره اروپا برگزار خواهد شد و امیدوارم بتوانم در آنها حضور داشته باشم. فعلاً که در این 4،5 ماه اتفاقی نیفتاده و حتی مسابقاتی که قرار بود در کشور برگزار شود به دلیل شرایط موجود به تعویق افتاد.
تفتیان در پاسخ به این سوال که چقدر از او به عنوان یک دونده المپیکی حمایت شده است؟ گفت: در دوران قرنطینه که تمریناتم را شخصاً دنبال کردم اما ای‌کاش از المپیکی‌ها در این دوران واقعاً سخت بیشتر حمایت می‌شد. به هر حال یکسری راهکارها بود که سایر کشورها نیز در قبال دوندگان‌شان در پیش گرفتند و می‌شد که ما نیز در ایران چنین راهکارهایی را داشته باشیم تا از آمادگی دور نشویم. درست است که سلامتی در این ماه‌های اخیر از همه چیز مهمتر بوده و هست اما واقعیت این است که ورزش قهرمانی نباید تعطیل شود. به نظرم فدراسیون می‌توانست حمایت ویژه‌تری از المپیکی‌هایش داشته باشد.
وی در پاسخ به این سوال که با توجه به هزینه‌های تمرینی و خرید مکمل‌ها و دیگر هزینه‌ها، آیا فدراسیون دوومیدانی در این خصوص به او کمک کرده یا خیر؟ عنوان کرد: هیچ کمکی به من نشده است. با توجه به گرانی‌ها و همچنین شیوع کرونا، من همچنان مثل قبل تمرین می‌کنم و از تلاشم کم نشده است. متاسفانه اردوها لغو شد و این اتفاق خوبی نیست. امثال من نیز که فقط ورزش حرفه‌ای می‌کنیم و کارمان ورزش است، درآمد خاصی نداریم. متاسفانه نه حقوقی داریم و نه حمایت می‌شویم. انگار که رها شده‌ایم.
وی درباره برنامه‌هایش برای ماه‌های آینده و حضور در رقابت‌های پیش‌رو گفت: من برنامه‌هایم را یک ماه قبل به مبینی، سرپرست فدراسیون دادم. به احتمال 90 درصد رقابت‌های بین‌المللی در اروپا از سر گرفته می‌شود و بر همین اساس نیز در برنامه‌هایم مشخص کردهام که در کدام مسابقات شرکت کنم و اردویی را نیز زیر نظر مربی فرانسوی‌ام داشته باشم، البته پس از ارائه برنامه‌هایم، هیچ خبری از فدراسیون نشده است. من حتی چندین بار نیز این مسئله را پیگیری کردم اما جوابی داده نشد.
قهرمان 2017 آسیا و دارنده 2 طلای مسابقات داخل سالن قهرمانی آسیا در سال‌های 2016 و 2018 عنوان کرد: یکسری مسابقات تقریباً طی یک ماه آینده در قاره اروپا برگزار خواهد شد و امیدوارم بتوانم در آنها حضور داشته باشم. فعلاً که در این 4،5 ماه اتفاقی نیفتاده و حتی مسابقاتی که قرار بود در کشور برگزار شود به دلیل شرایط موجود به تعویق افتاد.
تفتیان در پاسخ به این سوال که چقدر از او به عنوان یک دونده المپیکی حمایت شده است؟ گفت: در دوران قرنطینه که تمریناتم را شخصاً دنبال کردم اما ای‌کاش از المپیکی‌ها در این دوران واقعاً سخت بیشتر حمایت می‌شد. به هر حال یکسری راهکارها بود که سایر کشورها نیز در قبال دوندگان‌شان در پیش گرفتند و می‌شد که ما نیز در ایران چنین راهکارهایی را داشته باشیم تا از آمادگی دور نشویم. درست است که سلامتی در این ماه‌های اخیر از همه چیز مهمتر بوده و هست اما واقعیت این است که ورزش قهرمانی نباید تعطیل شود. به نظرم فدراسیون می‌توانست حمایت ویژه‌تری از المپیکی‌هایش داشته باشد.
وی در پاسخ به این سوال که با توجه به هزینه‌های تمرینی و خرید مکمل‌ها و دیگر هزینه‌ها، آیا فدراسیون دوومیدانی در این خصوص به او کمک کرده یا خیر؟ عنوان کرد: هیچ کمکی به من نشده است. با توجه به گرانی‌ها و همچنین شیوع کرونا، من همچنان مثل قبل تمرین می‌کنم و از تلاشم کم نشده است. متاسفانه اردوها لغو شد و این اتفاق خوبی نیست. امثال من نیز که فقط ورزش حرفه‌ای می‌کنیم و کارمان ورزش است، درآمد خاصی نداریم. متاسفانه نه حقوقی داریم و نه حمایت می‌شویم. انگار که رها شده‌ایم.