بهترین فیلم‌های کمدی هندی که باید ببینید

اگر فیلم کمدی می‌خواهید باید سراغ بالیوود بروید. بالاخره امکان ندارد وقتی بعد از قریب به سه ساعت از پای یک فیلم پر از خنده و رقص و شادی بلند می‌شوید، همچنان حالتان گرفته باشد. تنوع این فیلم‌های کمدی هندی هم آنقدر بالاست که هرچه که به ذهنتان برسد بینشان پیدا می‌شود؛ از کمدی‌های عاشقانه گرفته، تا کمدی‌های جنایی و تریلر و حتی ترسناک. اما شاید بهترین ویژگی این فیلم‌ها این است که می‌توانید آن‌ها را با تمام خانواده ببینید.

فیلم‌های کمدی هندی اغلب با کمدی اسلپ‌استیک و طنز موقعیت شما را به خنده می‌اندازند که سن و سال نمی‌شناسند و مشخصا شباهت‌های فرهنگی و ارزشی بین هندی‌ها و خودمان موجب شده هرکسی به راحتی بتواند با فیلم‌های کمدی بالیوودی بخندد. مخصوصا اگر خیلی خودتان را درگیر جزئیات فیلمنامه، منطق روایی یا حفره‌های داستانی نکنید. فیلم‌های جدیدتر بالیوود هم که چنان تصویر پرزرق و برقی دارند که حتی اگر با داستان مشکل داشته باشید، به پای تصاویر چشمگیر فیلم تا آخرش را می‌بینید. خلاصه، اگر کمدی شاداب و سرگرم‌کننده‌ای می‌خواهید و البته بیشتر از دو ساعت وقت دارید، از عناوین کلاسیک تا کمدی‌های جدید، بهترین فیلم‌های کمدی هندی را دستچین کرده‌ایم که دقیقا راست کار خودتان هستند.

بهترین فیلم‌های کمدی هندی

۳۰. یواش یواش بگو (Chup Chup Ke)

سال اکران: ۲۰۲۲
• کارگردان: آنوبهاتی کاشیاپ
• بازیگران: آیوشمان کورانا، راکول پریت سینگ، شفالی شاه
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۰ از ۱۰۰

استودیویی که «دکتر جی» را ساخته به این معروف است که خلاف معمول بالیوود، به ساخت فیلم‌های متفاوت چراغ سبز نشان می‌دهد؛ مثلا «شیرینی بریلی» (Bareilly Ki Barfi) و هر دو فیلم‌های «تبریک» (Badhaai Ho) ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲. «دکتر جی» هم در این دسته می‌گنجد. آیوشمان کورانا در این فیلم نقش دانشجوی پزشکی را بازی می‌کند که می‌خواهد ارتوپد شود، اما به خاطر نمرات پایین‌تر خود، به بخش زنان و زایمان می‌رود. مشکل اینجاست که او تنها دانشجوی مرد کل دپارتمان است و برای همین، کار دشواری برای جا افتادن بین هم‌کلاسی‌ها و بیماران ازدم زن خود دارد.

«دکتر جی» یکی از بهترین فیلم‌های کمدی هندی جدید است که تفاقا آن را کارگردانی زن به نام آنوبهاتی کاشیاپ ساخته که همچنان امر معمولی در بالیوود نیست. ظرافت‌های کارگردانی کاشیاپ در «دکتر جی» به چشم می‌آیند و او موفق شده ماهرانه روایت را از سمت عاشقانه و کمدی به پیام بزرگ‌تر آن برساند. تنها جایی که فیلم او کمی ضعیف عمل می‌کند، ماجرای عشقی است که مثل خیلی از فیلم‌های بالیوودی در داستان زورچپان شده و چیزی به آن اضافه نمی‌کند.

کاش به جای شاخه‌شاخه کردن داستان بین خطوط روایی مختلف، «دکتر جی» موضوع اصلی خود را جلو می‌برد و به جای شعبه گرفتن و معرفی عاشقانه‌های بی‌معنی، همان لحن طنز خود را ادامه می‌داد؛ لحن طنزی که آیوشمان کورانا بارها ثابت کرده در آن موفق است. «دکتر جی» اگر با تاخیر اکران می‌شد، احتمالا در فهرست بهترین فیلم‌های کمدی ۲۰۲۳ هم قرار می‌گرفت.

۲۸. برای سرگرمی (Khel Khel Mein)

سال اکران: ۱۹۹۷
• کارگردان: دیوید داوان
• بازیگران: گوویندا، آنیل کاپور، جوهی چاولا، سلمان خان، جانی لور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۳۶ از ۱۰۰

دیوید داوان استاد فیلم‌های بد است؛ اما نه فیلم‌های بد معمولی! فیلم‌هایی که آنقدر مسخره‌اند که اشک شما را از خنده درمی‌آورند. جالب است که داوان از دهه‌ی هشتاد تاکنون از ساختن فیلم‌ها با همین فرمول دست نکشیده؛ البته مشخصا که همین فیلم‌ها هم مخاطب خودشان را دارند. مثلا «دیوانه مستانه» داستان یک مثلث عشقی را تعریف می‌کند. دو مرد عاشق یک زن می‌شوند و برای به دست آوردن او حاضرند به هر کاری دست بزنند که نتیجه‌اش شده یک فیلم بی‌نهایت خنده‌دار و مضحک.

راجا کومار (آنیل کاپور) یک جوان جذاب و باهوش است که پول بادآورده‌ای به جیب می‌زند و با رفیقش به بمبئی می‌رود و بلافاصله عاشق یک روانپزشک می‌شود. همزمان، می‌فهمد که رقیب او بونو (گوویندا) یک آدم خوش‌قلب ثروتمند اما ساده‌لوح است که هر دو می‌خواهند دل دکتر نها شارما (جوهی چاولا) را به دست بیاورند.

گوویندای پرانرژی و بامزه، بدون شک ستاره‌ی «دیوانه مستانه» است و شیطنت‌های او درست سر وقت به بار می‌نشینند؛ آنقدر که اجرای جانی لور و کاپور در برابر او رنگ می‌بازد و تازه نکته‌ی عجیبش اینجاست که این لور است که جایزه‌ی بهترین کمدین را برای این فیلم برده. بهترین فیلم دیوید داوان یکی «خانم خوشگله قبول می‌کنه» (Haseena Maan Jaayegi) است و یکی دیگر همین «دیوانه مستانه» که در هر دو گوویندا بازی می‌کند. بین «خانم خوشگله قبول می‌کنه» و «دیوانه مستانه» اگر طرفدار سلمان خان یا آنیل کاپور هستید پیشنهاد می‌کنیم «دیوانه مستانه» را ببیند.

۲۶. خبر خوب (Good Newwz)

سال اکران: ۱۹۹۸
• کارگردان: هارمش مالهوترا
• بازیگران: گوویندا، راوینا تاندون، قادر خان، پریم چوپرا، جانی لور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۲ از ۱۰۰

«راجا داماد می‌شود» یا «شاه داماد» فیلم صاف و ساده‌ای است برای مخاطبی صاف و ساده که جز سرگرمی پای فیلم ننشسته و دنبال این نیست که بخواهد مو را از ماست بیرون بکشد. «راجا داماد می‌شود» یکی از بهترین فیلم‌های هندی است که از کمدی اسلپ‌استیک استفاده می‌کند. هیچ داستان درست و درمانی هم ندارد و فقط خود گوویندا است که بار طنز فیلم را به دوش می‌کشد. گوویندا خودش نقش اصلی را بازی می‌کند که می‌توانید کاراکتر او را نماینده‌ی طبقه‌ی کارگر هند هم قرار دهید.

از شانس بد، غذاخوری کوچک خیابانی او درست در یک هتل شیک می‌افتد که رئیسش، که قادر خان نقش آن را بازی می‌کند، طاقت دیدن راجا را ندارد. شخصیت قادر خان را هم می‌توانید معادل طبقه‌ی الیت هند بدانید که از همان اول با امتیازات گسترده بزرگ شده‌اند و ثروتشان را با بالا رفتن از شانه‌های طبقه‌ی پایین ساخته‌اند. با وجود کاراکتر منفور او، قادر خان با این فیلم ثابت می‌کند که یکی از بهترین کمدین‌های سینمای هند است. تعاملات او با گوویندا هم یک ترکیب معرکه می‌سازد که هر بار جوک‌هایشان به هدف می‌خورند. جانی لور هم یکی دیگر از بازیگران برجسته‌ی فیلم است که با وجود اجرای بی‌سروصداتر خود در برابر کسانی چون گوویندا و قادر خان، همچنان موفق می‌شود شما را بخنداند.

«راجا داماد می‌شود» از نظر کمدی و خنده‌دار بودن ده از ده است؛ اما اگر بخواهید فیلمنامه و ارزش تولیدی آن را هم به ماجرا اضافه کنید، متأسفانه در جایگاه بالایی قرار نمی‌گیرد. با تمام این اوصاف، اگر فقط یک فیلم مفرح می‌خواهید و بس، «راجا داماد می‌شود» گزینه‌ی عالی است که می‌توانید آن را با هر کسی، از کوچک تا بزرگ، تماشا کنید.

۲۴. سلام لندن (Namastey London)

سال اکران: ۲۰۰۷
• کارگردان: آنیس بازمی
• بازیگران: آنیل کاپور، آکشی کومار، مالیکا شراوات، فیروز خان، نانا پاتیکار، پارش راوال
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۳ از ۱۰۰

آنیس بازمی کارش کمدی است؛ چه کارگردانی باشد، چه نویسندگی؛ «خوش آمدید» اما با اختلاف بهترین فیلم کمدی کارنامه‌ی اوست. داستان فیلم درباره‌ی یک خانواده‌ی مافیایی است که می‌خواهند پسری از خانواده‌ای خوب و شایسته پیدا کنند تا با خواهرشان (کاترینا کیف) ازدواج کند. این پسر مناسب، همان کاراکتر آکشی کومار است؛ اما عموی پسرک (پارش راوال) نمی‌خواهد او با مافیا وصلت کند.

بهتر است به همین خلاصه داستان کوتاه اکتفا کنید، چون ماجرای «خوش آمدید» خیلی ره به جایی نمی‌برد؛ اما خوبی‌اش اینجاست که یک فیلم کمدی کاملا خانوادگی است، پر از جوک‌های ساده و شیطنت‌آمیز که حال شما را خوب می‌کند. نه پیام خاصی می‌دهد، نه داستان پیچیده‌ای تعریف می‌کند؛ برای همین به درد همه‌جور مخاطبی می‌خورد. اگر هم به دیدن آکشی کومار در نقش‌های قهرمانانه و اکشن عادت دارید، می‌توانید با «خوش آمدید» او را در قالب متفاوت یک مرد صاف و ساده ببینید.

به جز او، آنیل کاپور و مالیکا شراوات هم در فیلم هستند؛ اما کمدی «خوش آمدید» بیشتر روی دوش نانا پاتیکار و پارش راوال است که مثل همیشه عالی ظاهر می‌شوند و جنون پر از سرگرمی فیلم را تأمین می‌کنند. «خوش آمدید» آخرین فیلم فیروز خان هم به حساب می‌آید که ستاره‌ی بی‌چون و چرای سینمای دهه شصت و هفتاد میلادی هند بود و حتی لقب کلینت ایستوود شرق هم به او داده‌اند.

دنباله‌ی فیلم، «خوش برگشتید» (Welcome Back) در سال ۲۰۱۵ آمد و تقریبا همه‌ی بازیگران در آن بازگشته‌اند، از آنیل گرفته تا نانا پاتیکار و راوال و ویجای راز، البته می‌گوییم تقریبا، چون آکشی در «خوش برگشتید» نیست. شاید به همین خاطر هم به اندازه‌ی «خوش آمدید» اصلی خوب از آب درنیامده است. اگر می‌خواهید فیلم کمدی دیگری از آنیس بازمی ببینید، «هزارتو ۲» و «هزارتو ۳» (با اینکه این‌ها هم به پای قسمت اصلی نمی‌رسند) از «خوش برگشتید» گزینه‌های بهتری هستند.

 ۲۲. پادشاه (Baadshah)

سال اکران: ۲۰۰۷
• کارگردان: ایندرا کومار
• بازیگران: ریتیش دشموک، آرشاد وارسی، جاوید جعفری، سانجی دات
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۷ از ۱۰۰

یک فهرست از بهترین فیلم‌های کمدی بدون یک کمدی خوب اسلپ‌استیک ترکیبش جور نمی‌شود. «رنگ شادی» همان فیلم است. داستان آن حول محور چهار دوست تنبل بی‌خاصیت می‌گذرد، روی، ماناو، آدی و بومان که به طور کاملا تصادفی به یک نقشه‌ی گنج برمی‌خورند که یک قاچاقچی بدنام درست پیش از مرگ آن را آشکار می‌کند.

این چهار نفر که دنبال پول بادآورده‌ای هستند، سریع دست به کار می‌شوند تا به این گنج برسند. «رنگ شادی» سفر پرهرج و مرج و خنده‌دار آن‌ها از بمبئی به گوا را دنبال می‌کند که برای زودتر رسیدن به این ثروت پنهان با رقبا مسابقه می‌دهند؛ چون این چهار دوست تنها کسانی نیستند که می‌خواهند هرچه زودتر دستشان به پول برسد. ماجراجویی آن‌ها اما همانطور که حدس می‌زنید، با یک سری ماجراهای ناگوار و سوءتفاهم‌ها همراه است که زمینه‌ی خنده‌دارترین موقعیت‌های ممکن را می‌سازند.

«رنگ شادی» یا «شادکامی» فیلمی است پر از سناریوهای مسخره‌ای که با عقل جور درنمی‌آیند؛ کاراکترها هم همه به‌شدت اغراق‌شده و فکاهی هستند. داستان کلی آن را هم احتمالا از چندین فیلم هالیوودی کپی کرده‌اند. حتی برخی از شوخی‌های فیلم تاریخ انقضایشان تمام شده است؛ اما هیچکدام این‌ها باعث نمی‌شود «رنگ شادی» را در دسته‌ی یکی از بامزه‌ترین فیلم‌های کمدی هندی قرار ندهیم. قسمت دوم و سوم آن هم تحت عناوین «شادکامی دوبرابر» (Double Dhamaal) و «شادکامی مطلق» (Total Dhamaal) به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۹ منتشر شدند.

۲۰. دودوتا چهارتا (Do Dooni Chaar)

سال اکران: ۲۰۱۲
• کارگردان: شوجیت سیرکار
• بازیگران: آیوشمان کورانا، یامی گوتام، آنو کاپور، پوجا گوپتا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۷ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۷ از ۱۰۰

همانقدر که فیلم‌های دهه هشتادی و نودی این لیست ارزش‌های خانواده را پاس می‌دارند، این یکی موضوعی تابو را بررسی می‌کند و اتفاقا مثل «دکتر جی» باز هم آیوشمان کورانا در آن حضور دارد. البته پیش از هر چیز بگوییم که لحن و داستان آن به گونه‌ای نیست که بخواهید گوش بچه‌هایتان را بگیرید، اما شاید هر کسی با موضوعش حال نکند. داستان «ویکی دونر» درباره‌ی یک پسر پنجابی به نام ویکی آرورا (آیوشمان کورانا) است که پدربرزگش ۱۹ فرزند داشته!

همزمان، یک دکتر میانسال نه‌چندان موفق داریم که برای خودش یک کلینیک باروری دارد و افراد با مشکل باروری به او مراجعه می‌کنند. اما دکتر برای کلینیک خود به دنبال یک اهداکننده‌ی اسپرم می‌گردد. از همینجا هم مشخص می‌شود که راه دکتر و ویکی چطور به هم می‌رسد. دکتر بالاخره موفق می‌شود ویکی را متقاعد کند تا با اهدای اسپرم خود، برکت و شادی فرزنددار شدن را به سفره‌ی آن دسته از زوج‌هایی بیاورد که نمی‌توانند بچه‌دار شوند.

یکی از نقاط قوت فیلم بازیگران اصلی آن هستند که خوب است بدانید هر دوی آن‌ها، یعنی آیوشمان کورانا و یامی گوتام با این فیلم بود که پا به صحنه‌ی بالیوود گذاشتند و واقعا برای فیلم اول، اجرا و اخت شدن آن‌ها در «ویکی دونر» حیرت برانگیز است. برای همین حتی می‌توان «ویکی دونر» را در دسته‌ی یکی از بهترین و تازه‌ترین فیلم‌های عاشقانه‌ی دهه‌های اخیر بالیوود نامید که نگاه مدرنی دارد و درباره‌ی ازدواج بین پنجابی‌ها و بنگالی‌ها حرف می‌زند که همچنان آنقدر پذیرفته نیست.

۱۸. زیباروی (Khubsoorat)

سال اکران: ۲۰۰۷
• کارگردان: پریادارشان
• بازیگران: آکشی کومار، آمیشا پاتل، پارش راوال، راجپال یاداو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۳۳ از ۱۰۰

فیلم‌های ترسناک کمدی با عنوانی مثل «استری» دوباره به بالیوود بازگشته‌اند؛ اما در اواسط دوهزار میلادی، کمتر می‌توانستید فیلم‌هایی در این ژانر پیدا کنید. فیلم‌های ترسناک کمدی به ویژه در فیلمنامه‌ی خود، به ظرافت خاصی نیاز دارند تا بالانس ژانرها به هم نخورد. «هزارتو» در سال ۲۰۰۷ میلادی چنین فیلمی بود که با یک فیلمنامه‌ی قوی شما را تا پایان داستان سر جا میخکوب می‌کند و بعد از ۱۵۰ دقیقه، یک پایان‌بندی درست و درمان هم بر داستانش می‌گذارد.

مهم‌تر از فیلمنامه‌ی «هزارتو» اما آکشی کومار است. آکشی کومار با فیلم‌های اواسط دوهزار میلادی‌اش جاودانه شد، دوره‌ای که دیگر تکرارشدنی نیست؛ با فیلم‌هایی مثل «ادویه تند» (Garam Masala)، «کلک در کلک» (Phir Hera Pheri)، «خوش آمدید» (Welcome) و به ویژه «هزارتو». «هزارتو» اساسا مدیون آکشی کومار است؛ جذابیت و بازی کاریزماتیک این بازیگر افسانه‌ای در «هزارتو» شما را مسحور می‌کند. نکته‌ی مهم اینجاست که او تازه یک ساعت پس از شروع فیلم به داستان وارد می‌شود؛ اما به محض اینکه روی تصویر می‌آید، کل صحنه را برای خود می‌کند.

داستان درباره‌ی زوجی است که به خانه‌ای روح‌زده می‌روند. سیدهو چاتورودی (شینی آهوجا) با همسرش آونی (ویدیا بالان) پس از ۱۲ سال اقامت در ایالات متحده به زادگاهش در راجستان بازمی‌گردد. آن‌ها تصمیم می‌گیرند در عمارت اجدادی خودشان بمانند که شایعه شده روح زنی در آن پرسه می‌زند. اتفاقات عجیب و ترسناک هم به سرعت از راه می‌رسند و آونی دیگر باورش می‌شود که واقعا خانه توسط روحی تسخیر شده. عموی سیدهو از دوست روانپزشک خود، دکتر آدیتیا شریواستا (آکشی کومار)، می‌خواهد که به آونی کمک کند.

دو دنباله، البته بدون آکشی کومار و با کارگردان متفاوت (یعنی آنیس بازمی) برای «هزارتو» ساخته شده است و «هزارتو ۳» اتفاقا همین امسال آمد. این دنباله‌ها هم تم تریلر و کمدی دارند، که البته اصلا به پای «هزارتو» اصلی نمی‌رسند؛ اما در کل فیلم‌های بدی نیستند. راستی نمی‌شود از «هزارتو» گفت و از موسیقی آن نگفت که آهنگ فیلم اصلی هنوز که هنوز است از یادمان نرفته. فرقی هم ندارد دنباله‌های آن چه آهنگ‌هایی رو کرده باشند، ملودی «هزارتو» اصلی یک چیز دیگر است.

۱۶. هنگامه (Hungama)

سال اکران: ۲۰۱۸
• کارگردان: عمر کایوشیک
• بازیگران: راجکومار رائو، شرادها کاپور، پانکاج تریپاتی، آپارشاکتی کورانا، آبیشک بانرجی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۹ از ۱۰۰

ترکیب ژانر ترسناک و کمدی در فیلم‌های هندی را به بهترین شکل خود در فیلم‌های دهه‌ی هفتاد تا نود میلادی بالیوود و با برادران رمزی دیدیم. اما «استری» بازگشت پرقدرتی به این ژانر است که نشان می‌دهد بینندگان چقدر تشنه‌ی فیلم‌های پرهیجانی هستند که از ترس آن‌ها را به خنده می‌اندازد. گویا داستان «استری» براساس ماجراهای واقعی شهر کوچکی است که در آن یک موجود فراطبیعی یا بهتر بگوییم، روح یک زن، هر سال در زمان مشخصی شهر را تسخیر کرده و سراغ مردان می‌آید.

در این مدت، مردان نمی‌توانند پس از تاریکی از خانه بیرون بروند، مادران و همسرانشان به آن‌ها توصیه می‌کنند که باید زود به خانه برگردند، درها و پنجره‌ها را قفل نگه دارند و حواسشان به غریبه‌ها باشد که نکند یک‌موقع کسی آن‌ها را تعقیب کند. این همه احتیاط برای زنان عادی است؛ اما برای مردان مثل یک دنیای فانتزی کاملا تخیلی می‌ماند. حال اینکه این تعقیب‌کننده که مردان از آن گریزان‌اند واقعی است یا یک افسانه که زیادی پیازداغش را زیاد کرده‌اند، این حقیقتی است که سه دوست به نام‌های ویکی (راجکومار رائو)، جانا (آبیشک بانرجی) و بیتو (آپارشاکتی خورانا) دنبال کشف آن هستند. این سه تصمیم می‌گیرند یک بار برای همیشه شهرشان را از دست استری خلاص کنند.

«استری» به طرز غیرمنتظره‌ای کلیشه‌های جنسیتی را برعکس می‌کند که همزمان هم خنده‌دار است، هم شما را به فکر فرومی‌برد. قسمت دوم آن هم، یعنی «استری ۲: وحشت سرهای بریده‌شده» (Stree 2: Sarkate Ka Aatank)، همین امسال آمد که اگر «استری» را دوست داشتید، حتما آن را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

۱۴. ادامه بده مونا بهای (Lage Raho Munna Bhai)

سال اکران: ۱۹۸۳
• کارگردان: کوندان شاه
• بازیگران: نصیرالدین شاه، راوی باسوانی، اوم پوری، پانکاج کاپور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰

از بین تمام فیلم‌های کمدی این فهرست، این یکی در دسته‌ی کمدی سیاه جا می‌گیرد که به حقایق تاریک‌تر جامعه‌ی هند هم می‌پردازد. داستان با دو عکاس، وینود (نصیرالدین شاه) و سودیر (راوی باسوانی) شروع می‌شود که پیشنهاد سردربیر یک مجله‌ی محلی را می‌پذیرند تا از یک جلسه‌ی مخفیانه که بین کارمند فاسد شهرداری (ساتیش شاه) و املاکی قدرتمند تارنجا (پنکاج کاپور) که می‌خواهد به شهرداری رشوه بدهد عکس بگیرند. اما قضیه پیچیده‌تر از این‌ها می‌شود. عکاس‌ها که توقع یک رشوه‌ی ساده را داشتند، به طور اتفاقی از قتل یکی از طرفین این پرونده‌ی فساد به دست دیگری عکس می‌گیرند. همزمان که این دو عکاس می‌خواهند حقایق را کشف و افشا کنند، از دست قاتل و پلیس هم می‌گریزند که دستشان همگی با هم در یک کاسه است.

«فقط اجازه بدهید بروم دوستان» به کارگردانی کوندان شاه بازتابی از فساد گسترده در جامعه‌ی هند را نشان می‌دهد که به ویژه در سیاست، بوروکراسی و اقتصاد هند جریان دارد. برای همین رویکرد متفاوت و لحن شجاعانه‌ی فیلم، «فقط اجازه بدهید بروم دوستان» در میان فیلم‌های کمدی زمان خود پیشگام بود.

به ویژه که در دهه‌ی هشتاد میلادی کمتر کسی جرئت می‌کرد علنا از سیستم انتقاد کند و نویسندگان ترجیح می‌دادند به داستان‌های ساده‌تر و خانوادگی بپردازند که مخاطبش عموم مردم هستند؛ داستان‌هایی که موضوع آن‌ها به مذاق همه خوش می‌آید و موفقیتشان هم تضمین شده است. با وجود موضوع تاریک‌تری که فیلم کوندان شاه در مرکزیت داستان قرار می‌دهد، نویسندگی فیلم به نحوی است که جو هرگز سنگین نمی‌شود. حتی شدیدترین صحنه‌ها هم آنقدر چندلایه و با نمادگرایی هوشمندانه‌ای انجام شده‌اند که می‌توانند خنده‌دار باشند و این دستاورد بزرگی برای این فیلم کمدی سیاه هندی است.

۱۲. نمک حلال (Namak Halaal)

سال اکران: ۱۹۹۷
• کارگردان: کمال حسن
• بازیگران: کمال حسن، آمریش پوری، اوم پوری، تابو، نثار
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۳ از ۱۰۰

اگر فیلم‌های کمدی ببینید، حتما فیلم «خانم داوت‌فایر» (Mrs. Doubtfire) را دیده‌اید که یکی از بامزه‌ترین فیلم‌های هالیوود با بازی رابین ویلیامز فقید است. سال ۱۹۹۶ یک فیلم به زبان تامیلی به نام «آوی شانموگی» (Avvai Shanmughi) ساخته شد که بازسازی همین «خانم داوت‌فایر» به حساب می‌آید. «عمه ۴۲۰» یا «عمه حقه‌باز» بازسازی فیلم ۱۹۶۶ به زبان هندی با همان بازیگران، یعنی کمال حسن و نثار است و این بار، خود حسن هم فیلم را کارگردانی می‌کند. گلزار نویسنده‌ی برجسته‌ی تاریخ سینمای هند هم نویسندگی دیالوگ‌ها و آهنگ‌های فیلم را برعهده داشته است.

اگر فیلم «خانم داوت‌فایر» را دیده باشید، داستان «عمه ۴۲۰» را هم می‌دانید؛ البته فقط کلیت ماجرا یکی است، وگرنه جزئیات و جوک‌ها تاحدود زیادی تغییر کرده‌اند و اگر کسی ناراحت نمی‌شود، باید بگوییم بهتر هم شده‌اند. «عمه ۴۲۰» درباره‌ی مردی است که از همسرش طلاق می‌گیرد و به همین خاطر، دیگر نمی‌تواند دخترش را ببیند. او روزی آگهی استخدامی برای پرستار بچه به چشمش می‌خورد که همسر خودش پخش کرده. پس به ذهنش می‌رسد که خودش را جای این پرستار جا بزند تا بتواند دخترش را ببیند. تغییر قیافه‌ی حسن در شمایل یک زن پرستار بچه خیره‌کننده است؛ به طوری که اگر ندانید داستان چیست، احتمال کمی وجود دارد که بتوانید تشخیص دهید چه کسی واقعا زیر پوشش این عمه‌ی قلابی خوابیده.

۱۰. خانه کوسلا (Khosla Ka Ghosla)

سال اکران: ۱۹۸۲
• کارگردان: گلزار
• بازیگران: سانجیو کومار، دون ورما، موشومی چاترجی، دیپیتی نوال، آریونا ایرانی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۹ از ۱۰۰

فیلم و داستان درباره‌ی دوقلوهایی که جابجا می‌شوند کم نداریم، «انگور» اما یکی از آن فیلم‌هاست که این ایده‌ی تکراری را به تازه‌ترین و بامزه‌ترین شکل ممکن به تصویر می‌کشد. «انگور» فیلم شاعر و نویسنده‌ی بلامنازع سینمای هند، گلزار است که خودش هم کارگردانی و نویسندگی آن را برعهده داشته. اگر پی داستان فیلم را بگیرید، می‌بینید که «انگور» بازسازی براساس یک فیلم بنگالی‌زبان از سال ۱۹۶۳ است که آخرش به نمایشنامه‌ی «کمدی اشتباهات» (The Comedy of Errors) شکسپیر می‌رسد.

این فیلم کمدی دهه هشتادی داستان دو جفت دوقلوی همسان را روایت می‌کند که در بدو تولد از هم جدا شده‌اند و از دست تقدیر، درست از یک شهر سردرمی‌آورند. یک جفت از دوقلوها را سانجیو کومار بازی می‌کند و یک جفت دیگر را دون ورما. داستان از آنجایی بالا می‌گیرد که آشوک به بمبئی می‌رود، یعنی جایی که همزاد همسان خود، بهادر، آنجا ساکن است. همزمان، خدمتکار بهادر، آرون، به پونا می‌رود. حضور این دوقلوهای همسان در شهرهای یکدیگر آشوبی برپا می‌کند که بیا و ببین! همسران شوهران خود را با جفت آن‌ها اشتباه می‌گیرند و دوستان و اطرافیان هم به همان اندازه گیج شده‌اند.

فیلم «انگور» تا همین امروز هم به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های کمدی هندی تمام ادوار شناخته می‌شود؛ فرقی هم ندارد که سال ۱۹۸۴ میلادی اکران شده؛ چون نویسندگی گلزار، جوک‌ها و موقعیت‌های خنده‌داری که او برای کاراکترها ساخته حتی امروز هم به بار می‌نشینند. داستان خوش‌ساخت «انگور» هیچوقت مثل کلیشه‌هایی که اغلب به بالیوود نسبت می‌دهند، زیاده از حد دراماتیک نمی‌شود. بازی فوق‌العاده‌ی سانجی و دون هم کاراکترهای دوست‌داشتنی این اقتباس هوشمندانه را از آب درآورده است. خلاصه، اگر دنبال یکی از بهترین کمدی‌های تاریخ بالیوود هستید، از «انگور» غفلت نکنید.

۸. پی کی (PK)

سال اکران: ۱۹۶۸
• کارگردان: جیوتی سواروپ
• بازیگران: سونیل دات، سایرا بانو، کیشور کومار، محمود علی، اوم پراکاش
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰

اگر می‌خواهید درست و حسابی با تاریخ سینمای هند آشنا شوید، نمی‌توانید از دیدن «خانم همسایه» غفلت کنید. «خانم همسایه» داستان پسر ساده‌لوح و مظلومی را تعریف می‌کند که به طور اتفاقی دختری را دیده و یک‌دل نه صددل عاشق او می‌شود؛ از قضا این دختر، همسایه‌ی پسرک از آب درمی‌آید و شیفته‌ی موسیقی هم هست. اما دختر، معلم موسیقی خود (محمود) را دوست دارد و عشق آن‌ها متقابل است. پسر عاشق که سرش بی‌کلاه مانده تصمیم می‌گیرد به دوستان بازیگر خود رجوع کند و از آن‌ها برای ربودن دل دختر کمک بگیرد.

این فیلم موزیکال کمدی هندی بازسازی فیلم بنگالی‌زبان «Pasher Bari» است که سال ۱۹۵۲ میلادی اکران شده بود. سونیل دات و سایرا بانو هم بازیگران اصلی فیلم هستند؛ اما طنز «خانم همسایه» تا حدود زیادی به محمود متکی است که بازیگری بقیه در برابر او رنگ می‌بازد. محمود با لهجه و سبک بی‌بدیل خود در این فیلم (که نقش استاد موسیقی به نام مسترجی را بازی می‌کند) برای همیشه در خاطر می‌ماند. حتی می‌توان گفت به خاطر حضور محمود، «خانم همسایه» یکی از بهترین فیلم‌های هندی تمام دوران است؛ به طوری که می‌توانید چندین بار این فیلم را ببینید و هرگز از دیدنش خسته نشوید.

به جز دیالوگ‌ها و اجراهای مثال‌زدنی، آهنگ‌های «خانم همسایه» هم جای خود دارند که برای چندین دهه محبوبیت خود را حفظ کرده‌اند؛ موسیقی فیلم کار استاد موسیقی راهول دو برمن است که اگر با سینمای هند آشنا باشید، می‌دانید که از او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین آهنگسازان در صنعت سینمای هند یاد می‌کنند. خلاصه، هر چه از «خانم همسایه» بگوییم کم است که تماشای آن برای هر کسی که از سینمای کلاسیک هند و طنز خوب خوشش می‌آید، ضرورت دارد.

۶. هر کسی سبک خود را دارد (Andaz Apna Apna)

سال اکران: ۲۰۰۳
• کارگردان: راجکومار هیرانی
• بازیگران: سانجی دات، سونیل دات، گریسی سینگ، آرشاد وارسی، بومان ایرانی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۴ از ۱۰۰

وقتی «مونا قلدره» آمد، راجکومار هیرانی را به خاطر فیلم‌های کمدی‌اش نمی‌شناختند، امروزه اما نمی‌توانید از سینمای کمدی هند بگویید و از فیلم‌های این کارگردان نام نبرید. «مونا قلدره و محبت جادویی» یکی دیگر از آن فیلم‌های کلاسیک هندی و از بهترین گزینه‌های کمدی برای تمام خانواده است. داستان آن از یک کلیشه‌ای درباره‌ی هندی‌ها شروع می‌شود و آن این است که مثل خانواده‌های ایرانی که دوست دارند بچه‌هایشان دکتر و مهندس شوند، هندی‌ها هم تمام آروزیشان این است که بچه‌هایشان را در لباس سفید دکتری ببینند.

در «مونا قلدره و محبت جادویی» مونا دکتر نیست اما آرزوی پدرش این است که مونا دکتر شود. مونا اما دراین‌باره به پدرش دروغ می‌گوید؛ در حالی که به سبک قلدرهای مومبای سر مردم کلاه می‌گذارد تا از مردم بیچاره اخاذی کند. وقتی گند ماجرا درمی‌آید، مونا عزم خود را جزم کرده و به کالج می‌رود تا دکتر شود؛ اما کالجی که دشمن‌اش دکتر آستانا (بومان ایرانی) هم آنجاست، تازه نه به عنوان محصل، که رئیس سختگیر کالج!

«مونا قلدره و محبت جادویی» یکی از موفق‌ترین فیلم‌های کمدی هندی است که جوایز متعددی برای بازیگر و فیلمنامه‌ی آن هم به همراه داشت و بیش از ۲۵ هفته روی پرده‌ی سینماها بود. شاید برایتان جالب باشد که بدانید «مونا قلدره» آخرین فیلمی است که سونیل دات در آن ایفای نقش کرده که در فیلم نقش پدر مونا را بازی می‌کند. او در واقعیت هم پدر واقعی سانجی دات، بازیگر کاراکتر مونا بای است.

۴. کلک (Hera Pheri)

سال اکران: ۱۹۷۵
• کارگردان: هریشیکش موکرجی
• بازیگران: دهر مندرا، شارمیلا تاگور، آمیتاب باچان، جایا باچان، اوم پراکاش
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۱ از ۱۰۰

«دزدکی دزدکی» یا «آهسته آهسته» یک فیلم هندی عالی دیگر به کارگردانی هریشکش موکرجی است که آمیتاب باچان هم در آن بازی می‌کند. داستان درباره‌ی یک استاد تازه ازدواج کرده است که تصمیم می‌گیرد با فامیل همسرش شوخی کند. «دزدکی دزدکی» هریشکش موکرجی را در اوج خود نشان می‌دهد. او دوباره در این فیلم کاراکتری آورده که خودش را به جای کس دیگری جا می‌زند و از این موقعیت برای کمدی استفاده می‌کند. اما شاید فقط موکرجی باشد که بتواند بارها و بارها با همین ایده‌ی تکراری از بیننده خنده بگیرد. اساسا بهترین بخش «دزدکی دزدکی» دیالوگ‌های آن است و با یک فیلمنامه‌ی عالی، تضمین می‌کند که در طول دوساعت و نیم فیلم هرگز از آن خسته نخواهید شد.

جدای از خط داستانی جذاب و کارگردانی فوق‌العاده، کاراکترها و اجرای بازیگران در «دزدکی دزدکی» می‌درخشد. این فیلم یکی از اولین نقش‌های کمدی درمندرا، بازیگر شناخته‌شده‌ی سینمای هند است که اگر فیلم «شعله» (Sholay) را دیده باشید، می‌دانید که او در کنار آمیتاب باچان یکی از نقش اصلی‌های این فیلم بود. درمندرا در «دزدکی دزدکی» هم با آمیتاب باچان همبازی شده. این فیلم همچنین یکی از به‌یادماندنی‌ترین آهنگ‌های بالیوود را دارد که کار ساچین دو بورمن فقید است و پس از شنیدن، به سختی از ذهنتان می‌رود.

با دیدن فیلم‌های کمدی هندی امروزی متوجه خواهید شد که چقدر جای کمدی مثل «دزدکی دزدکی» در بالیوود کنونی خالی است که یکی از بهترین و خانوادگی‌ترین (اگر بتوان از خانوادگی صفت ساخت) فیلم‌های کمدی تاریخ سینمای هند است. «دزدکی دزدکی» به زمانی تعلق دارد که خنده‌دار بودن به موقعیت‌ها و دیالوگ‌های ظریف بستگی داشت؛ نه جوک‌های نامعقول و مسخره‌بازی‌های خارج از عرف. هرچند این کمدی‌های کنونی هم احتمالا برای خودشان طرفدار دارند، مشخص است که نمی‌توانید آن‌ها را با شاهکارهایی مثل «دزدکی دزدکی» هریشکش موکرجی در یک دسته قرار دهید.

۲. آشوب (Gol Maal)

سال اکران: ۲۰۰۹
• کارگردان: راجکومار هیرانی
• بازیگران: عامر خان، کارینا کاپور، رانگاناتان مدهوان، شارمان جوشی، بومان ایرانی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۴ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۱۰۰ از ۱۰۰

شاید خودتان هم انتظارش را داشتید که این فیلم در جایگاه اول فهرست ما قرار گیرد. باید اعتراف کرد در تمام تاریخ بالیوود با این گستره و تنوع، فیلمی به بامزگی «۳ احمق» پیدا نمی‌شود؛ آنقدر که حتی اگر هیچ فیلم هندی دیگری ندیده‌اید، «۳ احمق» را ببینید که با دیدن آن به خودتان لطف می‌کنید. «۳ احمق» همان موقع که در ۲۰۰۹ اکران شد، به سرعت تحسین گسترده‌ی منتقدان را در پی داشت؛ هم در زمینه‌ی داستان، هم کارگردانی و به ویژه اجرای بازیگران. این فیلم همچنین توانست به یکی از معدود فیلم‌های هندی در زمان خود تبدیل شود که در کشورهای آسیای شرقی مثل چین و ژاپن هم فروش گسترده داشت. «۳ احمق» پرفروش‌ترین فیلم هندی دهه‌ی ۲۰۰۰ میلادی هم هست و خلاصه آنقدر سروصدا کرد که حتی بازسازی‌هایی به زبان تامیلی و حتی در مکزیک در پی داشت.

راجکومار هیرانی با «۳ احمق» کولاک کرده و اوج توانایی‌های خود در کارگردانی فیلم‌های کمدی را نشان می‌دهد. داستان درباره‌ی دوستانی به نام فرهان و راجو است که وقتی متوجه می‌شوند که دوست گمشده‌اشان، رانچو که مدت‌هاست از او بی‌خبرند بالاخره سروکله‌اش پیدا شده، سریع برای یافتن او راهی می‌شوند. در این میان، دوستان شروع به خاطره‌بازی کرده و از روزهای گذشته‌ای یاد می‌کنند که با رانچو سه‌تایی مهندسی می‌خواندند و رانچو روش‌های خاص خودش را برای تحصیل داشته است.

عامر خان، رانگاناتان مدهوان و شارمان جوشی، که پیشتر سه‌تایی در فیلم درام فوق‌العاده‌ی «زعفرانی رنگش کن» (Colour it Saffron) بازی کرده بودند، در «۳ احمق» بار دیگر با هم همبازی می‌شوند و در کنار راجکومار، ترکیب طلایی ساخته‌اند که تکرارشدنی نیست. به جز بازیگران، نحوه‌ی روایت داستان است که با روح و روان آدم بازی می‌کند؛ به ویژه اگر زندگی دانشگاهی یا دانش‌آموزی خودتان را با آن مقایسه کنید.

اگر شما هم با نظام آموزشی و روشی که برای موفقیت در آن باید پی بگیرید مشکل دارید، بی‌شک می‌توانید با «۳ احمق» همذات‌پنداری کنید؛ چون «۳ احمق» فقط درباره‌ی چندتا دانشجوی احمق نیست، بلکه انتقادی از کل سیستم آموزشی هند ارائه می‌دهد که وقتی فیلم را می‌بینید متوجه می‌شوید چقدر برای خودمان هم موضوعیت دارد. البته اگر بحث‌های انتقادی فیلم برایتان اهمیت نداشته باشد، هیچ جای نگرانی نیست؛ چون فیلم آنقدر بامزه است که تضمین می‌کنیم با دیدن «۳ احمق» از خنده روده‌بر خواهید شد.

منبع: خبرآنلاین