(تصاویر) «قُمِش چوقابافان» دزفول؛ سفری به درون زمین

شاید تاکنون اسم قنات را شنیده باشید و با کارکرد آن‌ها آشنا باشید و حتی بدانید که ایرانی‌ها اولین سازندگان قنات در جهان هستند که با حفر قنات و استفاده از آب‌های زیرزمینی، آب مورد نیاز مصرفی خود را تأمین می‌کردند؛ اما آیا تابه‌حال نام قُمِش به گوشتان خورده است؟ و می‌دانید قمش چیست؟

اگر در این مطلب با ما همراه باشید با قمش آشنا می‌شوید؛ زیرا قصد داریم به جنوب ایران سفر کنیم و یکی از جاذبه‌های تاریخی و جاهای دیدنی دزفول را، به نام قمش چوقابافان یا قنات تاریخی مومنان معرفی کنیم. پس با ما در این دزفول‌گردی و سفر به اعماق زمین هم‌سفر باشید.

چند لحظه تصور کنید که برای نوشیدن یک لیوان آب خنک آن هم در گرمای سوزان تابستان مجبور باشید مسافتی را طی کنید تا به چشمه یا رودی برسید، کوزه‌‎ای سفالی را پر از آب کنید و در حالی که آن را به دست گرفته یا بر دوش گذاشته‌اید و عرق از صورتتان می‌ریزد، باید راهی را که آمده‌اید دوباره طی کنید و همیشه بارها و بارها این کار را باید انجام دهید. در این صورت چه احساسی به شما دست می‌دهد؟ اما امروزه در خانه‌هایتان به‌راحتی به آب آشامیدنی و مورد نیازتان از طریق لوله‌کشی دسترسی دارید، بدون آن که زحمتی برای به دست آوردنش داشته باشد.

آیا می‌دانید گذشتگان ما برای تأمین آب، آن هم در کشورمان که همیشه با مشکل کمبود آب مواجه بوده است، چه راه‌حل‌هایی داشته‌اند؟ ساخت قنات یکی از راه‌های رفع این معضل بود که با مهندسی دقیق و حساب شده، توانستند آب‌های سفره‌های زیرزمینی از کیلومترها دورتر به مکان مورد نظرشان برسانند و بیشترین استفاده را داشته باشند؛ مثل قنات گناباد و فردوس. حالا ما هم می‌خواهیم به دزفول و سراغ یکی از این قنات‌ها برویم؛ اما پیش از رفتن، بهتر است بدانید که در دزفول کاریزها نام دیگری دارند و کمی متفاوت با نمونه‌های مناطق دیگر هستند که در ادامه بیشتر از آن‌ها خواهیم گفت.

قمش مومنان کجاست؟

چرا به این قنات، قمش چوقابافان می‌گویند؟

در گویش مردمان دزفول، به قنات و کاریز که تونل‌های آبرسانی زیزمینی هستند قمش می‌گویند. در نزدیکی این قمش نیز مسجدی قرار دارد که در دروان جنگ تحمیلی نیز مورد اصابت موشک قرار داشته و عده‌ای شهید شدند. متولی این مسجد فردی به نام صادق‌قلی چوقابافان نام داشته است که اکنون نام وی روی، این قنات گذاشته شده است.

روایت دیگر این است که وجه تسمیه این اثر به‌دلیل وجود کارگاه‌های بافت چوقا است که در اطراف آن وجود داشته است. در حال حاضر این قنات به نام‌های قمش چوقابافان یا عبابافان، سربطاق چوقابافان و قنات مومنان شناخته می‌شود.

قمش مومنان، گنجی تاریخی

حتماً تا الان برایتان این سؤال پیش آمده است که این قمش، در چه عمقی از زمین قرار دارد و طول آن چقدر است؟ قنات تاریخی مومنان یکی از رشته قنات‌های اصلی این منطقه است و بیش از ۵۰ متر از سطح زمین عمق دارد و طول آن به‌همراه سایر قمش‌ها تا رودخانه ۸,۱۰۰ متر است که تاکنون ۳۰۰ متر از آن خاک‌برداری شده است و در معرض بازدید گردشگران قرار دارد. این قنات در گذشته آب مورد نیاز آشامیدنی و ۱,۲۰۰ هکتار از زمین‌های کشاورزی منطقه را از ۴۰۰ سال پیش تأمین می‌کرده است.

احیای قمش مومنان

وقتی به دزفول رسیدید، برای دیدن قمش چوقابافان باید به خیابان طالقانی بروید. این قمش در پشت بقعه سید محمود و در جنب مسجد و شیدانه امام رضا (ع) قرار دارد. درکنار مسجد این محله یک در چوبی و سنتی می‌بینید که ورودی قمش است.

قمش چیست؟

در استان خوزستان به‌دلیل داشتن آب‌های سطحی مثل رودخانه دز، امکان حفر قنات برای انتقال آب رودخانه به شهر و استفاده از آن وجود دارد. گذشتگان از این فرصت استفاده کردند و با حفر کانال‌های زیرزمینی که در واقع قنات‌های رودخانه‌ای بودند، آب مورد نیاز را بهره‌برداری می‌کردند که نشان از هوش و مهندسی دقیق مردمان آن روزگار است.

اختلاف سطح ۱۳ تا ۱۶ متری شهر با رودخانه، مردم این دیار را به این فکر واداشت تا با توجه به فصلی بودن آب رودخانه که در فصل زمستان پایین و در فصل تابستان بالا می‌آید، در محاسبه‌ای دقیق و هوشمندانه، دُردونه قمش را طوری ایجاد کنند که بیشترین فشار مناسب برای طی کردن سی یا چهل کیلومتر مسافت زیرزمینی را داشته باشد.

در دزفول به این قنات‌ها و تونل‌های آب‌رسان زیرزمینی «قمش» و در شوشتر به آن «سُفته» می‌گویند که گفته می‌شود قدمت آن‌ها به دوره‌های تاریخی چون ساسانیان می‌رسد. قمش حجیون، قمش سرکنده، قمش آقامیر، سربه‌طاق آمهدی و سر به طاق قل ننه از جمله قمش‌های شهر دزفول است.

این قمش‌ها اگرچه همان قنات هستند و مانند لوله‌کشی کار انتقال آب را انجام می‌دهند، در واقع با هم تفاوت دارند و فرقشان این است که قنات آب‌های زیرزمینی را جمع می‌کند، اما قمش آب های سطحی مثل رودها و رودخانه‌ها بهره‌برداری می‌کند؛ اما نقش قمش‌ها در اینجا تمام نمی‌شود؛ چراکه در طول هشت سال جنگ تحمیلی نیز مأمن و پناهگاهی برای مردمان بی‌گناه بودند که برای در امان ماندن از موشک‌های رژیم بعث عراق به پناه می‌بردند.

منبع: ایرنا